Σήμερα γνωρίζουμε, ότι η οπτική εικόνα του κόσμου που μας περιβάλλει συντίθεται μέσα στον εγκέφαλο και αποτελείται από κομμάτια πληροφορίας που αφορούν προϊόντα επεξεργασίας ενός συγκεκριμένου τμήματος της φωτεινής ακτινοβολίας που προσλαμβάνεται από τα αισθητήρια της όρασης και τελικώς οδηγεί, μέσα από μια σύνθετη νοητική διαδικασία, στην αντίληψη συγκεκριμένων αντικειμένων, καθώς και των ιδιοτήτων τους, της κίνησής τους, ή των χρωμάτων τους.
Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να πούμε ότι η οπτική αντίληψη είναι το αποτέλεσμα σύνθετων διεργασιών και επεξεργασίας πολλαπλών πληροφοριών σε διάφορες περιοχές του νευρικού συστήματος, που οδηγεί σε μια επιλεκτική αναγνώριση συγκεκριμένων δομών στην οπτική εικόνα και έχει τα χαρακτηριστικά κατά το ένα μέρος συνειδητής και κατά το άλλο ασυνείδητης λειτουργίας.
Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να πούμε ότι η οπτική αντίληψη είναι το αποτέλεσμα σύνθετων διεργασιών και επεξεργασίας πολλαπλών πληροφοριών σε διάφορες περιοχές του νευρικού συστήματος, που οδηγεί σε μια επιλεκτική αναγνώριση συγκεκριμένων δομών στην οπτική εικόνα και έχει τα χαρακτηριστικά κατά το ένα μέρος συνειδητής και κατά το άλλο ασυνείδητης λειτουργίας.
Έτσι λοιπόν φαίνεται, ότι η οπτική αντίληψη και η αποτύπωση του οπτικού ερεθίσματος του προερχόμενου από τον εξωτερικό κόσμο είναι αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης νοητικής εξεργασίας των πολύ συγκεκριμένων και περιορισμένων πληροφοριών που προσλαμβάνουμε από το περιβάλλον και γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μας επιτρέπει να ερμηνεύουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει και όχι απλά να τον βλέπουμε.
Έτσι εύλογα θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: Μήπως στην ουσία αυτό που βλέπουμε είναι τελικά αυτό που σκεπτόμαστε;
Σήμερα, μέσα από την σύγχρονη επιστημονική θεώρηση, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ψευδαισθητικό κατασκεύασμα το νου μας.
Σήμερα, μέσα από την σύγχρονη επιστημονική θεώρηση, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ψευδαισθητικό κατασκεύασμα το νου μας.
Είναι μια πλάνη και δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα αντικειμενικό, αλλά βασίζεται στη σκέψη μας, αφού αυτή είναι που επεξεργάζεται τις εντυπώσεις μας και τις πληροφορίες που εισέρχονται στον εγκέφαλό μας και τελικώς στον ψυχισμό μας, μέσω των αισθήσεων.
Το γεγονός αυτό ήταν απόλυτα γνωστό κατά την αρχαιότητα, αφού έχει διατυπωθεί πολλαπλώς μέσα από την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Συγκεκριμμένα:
Ο Ηράκλειτος πίστευε οτι ο άνθρωπος διαθέτει 2 όργανα για τη γνώση της αλήθειας, την αίσθηση και τον λόγο και από αυτά τη μεν αίσθηση την θεωρούσε απατηλή και δεχόταν σαν μοναδικό κριτήριο τον λόγο.
Ο Παρμενίδης θεωρούσε ότι η φιλοσοφία ειναι δυτή, με την μία μορφή της να είναι σύμφωνη με την αλήθεια, ενώ την άλλη να είναι κατ' εικασία και καθόριζε μόνο τον λόγο σαν κριτήριο, αφού οι αισθήσεις δεν είναι ακριβείς.
Ο Δημόκριτος θεωρούσε ότι υπάρχουν δύο μορφές γνώσης, μία γνήσια και μία νόθα και στη νόθα ανήκουν η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση και η αφή.
Ο Πλάτων έχει διατυπώσει την άποψη ότι το σύμπαν είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να γίνεται αντιληπτό μόνο απο τη σκέψη και τη λογική και έτσι αναγκαστικά αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι εικόνα κάποιου άλλου πραγματικού κόσμου.
Κάθε μεγάλη ομογένεια ζώντων οργανισμών αντιλαμβάνεται το περιβάλλον με ένα σχετικά συγκεκριμένο και διακριτό τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και το φυτικό βασίλειο, αλλά το αντιπαρερχόμεθα.
Τα θηλαστικά πχ βλέπουν και ακούν διαφορετικά από τα έντομα.
Ταυτόχρονα τα είδη του γένους των θηλαστικών διαφορίζονται στην αντίληψη της λεπτομέρειας κατά περίπτωσιν.
Μια καταστροφή επίσης μέρους του νευρικού συστήματος αλλοιώνει ολοκληρωτικά την πάσης φύσεως "εικόνα", ακόμη και στο ίδιο είδος ή ζωικό άτομο.
Έτσι έχουμε μια δεκτική γκάμα που κυμαίνεται, ως προς την "εικόνα", μεταξύ αντιλήψεως και "συμφωνημένης" συναντιλήψεως σε πολλά επίπεδα και βάθη.
Ο άνθρωπος, συν τοις άλλοις, βλέπει με μεγάλη ικανότητα και εσωτερικά, δημιουργώντας πρώτα αυτό που μετά θα παραγάγει.
"Το γαρ αυτό νοείν εστίν και τε είναι"... ερρήθη υπό του φιλοσόφου.