Εις μνήμην Ανδρέα Λεντάκη

Επί τέλους! Ευτυχώς, εκτός από … καταστροφικά μνημόνια, υπάρχουν και ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΜΝΗΜΕΣ!!!… Αφορμή η κυκλοφορία της Αναμνηστικής Σειράς Γραμματοσήμων «Αγωνιστές της Νεολαίας Λαμπράκη», (τα Ελληνικά Ταχυδρομεία διοργανώνουν συμβολική εκδήλωση μνήμης, τη Δευτέρα, 11 Ιουλίου), στην οποία περιλαμβάνεται γραμματόσημο, αφιερωμένο στον Ανδρέα Λεντάκη, για να θυμηθούμε την αλησμόνητη προσωπικότητα… Είχα την ύψιστη τιμή να γνωριστώ με τον ήρωα της διπλανής πόρτας!..

Υπερτεράστια απώλεια ο αποχαιρετισμός με τέτοιους απλούς, υπερανθρώπους! Μπορεί ο Μίκης να εποίησε προς τιμήν του, το πιο εμβληματικό τραγούδι αυτοθυσίας των ηρώων, το »Σφαγείο», (»…χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα, μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ, πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα, τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ»…), αλλά εμένα μου έρχεται, πάντα, στο μυαλό η ευγενική και καλλιεργημένη μορφή του Ανδρέα Λεντάκη κι όποτε ακούω το τραγούδι του Μ. Αναγνωστάκη, »Δρόμοι παλιοί», πάλι, με συνδημιουργό τον Μίκη Θεοδωράκη…

Η εικόνα, που μου έρχεται στο μυαλό: Ένας ήρωας, που έχει δώσει την ύπαρξή του για έναν λαό, επιβιώνοντας ανομολόγητων μαρτυρίων, περιδιαβαίνει, ένα βράδυ, τους δρόμους της πόλης, ενώ περπατάνε, γύρω, γελαστοί κι ελεύθεροι άνθρωποι, εκείνοι δεν γνωρίζουν ότι, δίπλα τους, έχουν εκείνον, στον οποίο χρωστάνε το μέγιστο αγαθό, την Ελευθερία! Σ’ εκείνον που χρωστάνε το γέλιο τους… Και, απλά, προσπερνάνε αυτόν τον άγνωστο ήρωα…

Εις μνήμην Ανδρέα Λεντάκη, λοιπόν – για να μη ξεχνάμε οι παλαιότεροι,επειδή καταλαμβάνουν τον εγκέφαλό μας μόνο ενθυμήσεις… μνημονίων, αλλά και για να μάθουν, κάποτε, και οι νεότεροι – του ανθρώπου, που είδε τη ζωή σαν πολύτιμο λίθο, κι έτσι την εκτίμησε: με λείες επιφάνεις κι αιχμηρές γωνίες!… Άξιος εκτιμητής της ζωής! Έζησε ζωή δυνατή σε χτυπήματα, συγκινήσεις, δημιουργίες!…Ζωή αγκάθινη και μεταξένια…

Σας παραθέτουμε το »Εγχειρίδιο Ανδρέας Λεντάκης», (»NEMECIS», 1998), για τη δημιουργία του οποίου είχαμε την πολύτιμη βοήθεια της συνοδοιπόρου και άξιας εκτίμησης, συζύγου του Ανδρέα, Έφης Λεντάκη, Προέδρου του Ιδρύματος Πολιτισμού & Εκπ/σης »Ανδρέας Λεντάκης». Ας θυμηθούμε τη ζωή διαφορετικών ανθρώπων, που φαντάζουν τόσο μακριά μας σε δύναμη ψυχής, αλλά που ζούσαν τόσο κοντά σ’ εμάς, θυσιαζόμενοι για εμάς… Ο ελάχιστος φόρος τιμής τους ανήκει…

Γράφει η Θεοδώρα Δέδε, δημοσιογράφος

http://www.apopsi-tora.gr/