Έτσι μόνο το κατακτάς και όλα μετά έρχονται από μονά τους !!
Αλλά πόσο δύσκολο είναι να παραμείνεις μόνιμα τόσο στο μυαλό του άλλου.. και άντε να είναι και ανταποδοτικό όλο αυτό που ζείς αλλά και ποσό θα κρατήσει...
Οι ανάγκες μας αλλάζουν και μαζί με αυτές κι εμείς μεγαλώνουμε...
Ο χρόνος μικραίνει, εκτιμαται με τις πράξεις περισσότερο από τα λόγια τώρα πια συμβιβάζεσαι λιγότερο και απαιτείς το καλύτερο για σένα αν δεν το έχεις.., απλά φεύγεις ψάχνοντας άλλού να σου δώσουν αυτά που έχεις ανάγκη όσο και να πονά όταν αφήνεις πίσω σου αυτό το ιδανικό που είχες βρει..
Είναι μάταιο να επιμένεις σε μια ουτοπία..
Είναι κάποια νερά που δεν μπορείς να τα ταρακουνήσεις πολύ... θα γίνει τσουνάμι που μπορεί να πνίξει πολύ κόσμο οπότε το μυαλό παίρνει ανάποδες και παίζει το δικό του δράμα.
Οχι..δεν φταίει αυτός που φεύγει αυτός είναι ο παίχτης... έπαιξε έχασε έφυγε...
Φταίει ο άλλος που μένει πίσω με τη δική του συναισθηματική αδυναμία (αναπηρία)
Φταίει που φοβάται αυτό που λέει ότι επιθυμεί,.
Δεν υπάρχουν αθώα θύματα ούτε τυχαίες επιλογές σε αυτές τις ιστορίες. Μιλάμε για δύο συνενόχους που συνεργάζονται για να διατηρήσουν μία κατάσταση που βολεύει και τους δύο...
Είναι σαν μια επιχείρηση ( μένουμε χρεοκοπημένοι έχοντας πετάξει τα λεφτά μας σε μία επένδυση που ξέραμε από την αρχή ότι δεν θα αποδώσει).
Όλα τα αλλά είναι απλά ψεύτικες δικαιολογίες στον εαυτό μας !! ..και έτσι σβήνει η μηχανή μένει από μπαταρία χάνεται το ενδιαφέρον αυτό που λέμε ξενέρωμα..
Είναι λεπτές ισορροπίες το σε θέλω με ξενέρωσε ένα τσιγάρο δρόμος...
Βλέπεις τα μειονεκτήματα, απομυθοποιείς, καταλαβαίνεις πως "άνθρακας ο θησαυρός" και πας για άλλα...
Και κάπως ετσι σας αφήνω και εγω να απολαύσετε ενα αγαπημένο τραγούδι "Δεν έχω χρόνο μάτια μου δεν έχω χρόνο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου