ΤΟ ΝΑ ΜΙΣΩ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΙΣΩ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ....!!!!

Οι πολιτικοί ενσαρκώνουν αυτό που στη συνείδηση των πολιτών αποκαλείται κράτος

 ΟΙ πολιτικοί και το δημόσιο.

 Το βιλαέτι τους δηλαδή. Το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εκάστοτε κυβέρνησης. Είναι οι φορείς και οι υπηρεσίες που ταλαιπωρούν. 

Είναι ένα κράτος υπό διάλυση. Είναι το κράτος που θα επανιδρυόταν, θα αναδιοργανώνονταν, θα μεταρρυθμιζόταν, θα εκσυγχρονιζόταν, θα περιόριζε τις σπατάλες, θα γινόταν δίκαιο και συνεπές. 

Αντί γι’ αυτά το κράτος έγινε χειρότερο, σκληρότερο, πιο άδικο. 

Κράτος σε αποσύνθεση.

 Κανείς πολίτης πουθενά στον κόσμο δεν θα μπορούσε ποτέ να εμπιστευθεί ένα τόσο αναξιόπιστο κράτος. Ούτε και να το σεβαστεί, ούτε και να θυσιάσει το παραμικρό γι’ αυτό. 

Πόσοι Έλληνες πιστεύουν σήμερα πως οι «θυσίες» τους έπιασαν τόπο; Είχαν αποτέλεσμα; Πόσοι πιστεύουν ότι μπορούν να βρουν το δίκιο τους σ’ αυτό το κράτος ; 

Πόσοι πιστεύουν ότι η πολιτική τάξη σέβεται και κυβερνά σύμφωνα με το Σύνταγμα; Νομοθετεί λαμβάνοντας υπόψη τη βελτίωση της ζωής των πολιτών;