9 ελληνικά τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι και διηγήματα !!!
Τι κοινό έχει ο Σιδηρόπουλος με τον Χατζιδάκι;
Κάποια τραγούδια θα μπορούσαν να είναι διηγήματα ή short stories -που για κάποιο λόγο μου φαίνεται πιο ακριβές-, εννοώ το εξής:
Α) να περιγράφουν μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος,
Β) κάθε στίχος να είναι to the point και να μη σπαταλιέται σε πράγματα εκτός της ιστορίας
Γ) η ανάγνωση των στίχων να δημιουργεί από μόνη της εικόνες, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα και τη μουσική
Φυσικά και κανένα διήγημα δεν θα είχε τόσο μικρή έκταση, οπότε 'φαντασιώνομαι' με έναν περίεργο τρόπο ότι κάποιος θα μπορούσε να τους πάρει αυτούς τους στίχους, να κρατήσει τους βασικούς άξονες και να τα επεκτείνει σε κανονικά short stories.
Σίγουρα ένα διήγημα δεν έχει μόνο αυτά τα στοιχεία, οπότε ας μείνουμε στο πολύ απλό 'τραγούδια που να διηγούνται μικρές φανταστικές ιστορίες' και ας δούμε τη μικρή μας λίστα.
ΥΓ. Δεν αναφέρονται hip hop άσματα, γιατί διαφορετικά η λίστα θα ήταν ατελείωτη, όπως και τραγούδια που αναφέρονται σε αληθινές ιστορίες.
1. ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ – ΦΑΝΗΣ
Παραδέχομαι ότι από την αρχή, κτίζοντας το θέμα, αυτό το τραγούδι είχα στο μυαλό μου ως οδηγό.
Εδώ μιλάμε για μια ιστορία, που ως διήγημα θα είχε την παραδοξότητα να ξεκινάει απ' το τέλος, απ' την (άσχημη) κατάληξη του ήρωα.
Ο Φάνης μπαίνει φυλακή, εκεί μαθαίνει την ηρωίνη, εκεί τον βιάζουν, βγαίνει, δουλειά δεν βρίσκει, ξαναμπαίνει φυλακή, αφού έχει ξανακυλήσει στις 'νύχτες τις λευκές' και κάπου εκεί τον βρίσκουν νεκρό.
Και την πρώτη φορά που καταλαβαίνεις ότι (αν κάνω σπόιλερ, συγχώρεσέ με) ο στίχος "και τα καλά σου φόραγες σαν να ήτανε γιορτή" αναφέρεται στην κηδεία του, ανατριχιάζεις. Ένα αληθινό μικρό αριστούργημα.
2. ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ – Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΪΡΟ
Ο Τουρνάς το 1980 κυκλοφόρησε την παραπάνω ιστορία, θίγοντας ένα θέμα ταμπού, ειδικά για τότε, την 'υπόγεια ζωή' που κάνει ένα ζευγάρι ομοφυλόφυλων στο κέντρο της Αθήνας.
Την ιστορία τη διηγείται μέσα απ' τα μάτια των κουτσομπόληδων γειτόνων, των αθώων παιδιών, αλλά και της μάνας του Αχιλλέα, που "ποτέ δεν τον ξεχνάει". Πανέμορφο.
3. ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΕΡΑΣΑ
ΧΤΕΣ
Χρειαζόταν και ένα ερωτικό διήγημα, με το απλό love story αγόρι χωρίζει με κορίτσι, κορίτσι παντρεύεται άλλον και το αγόρι τα ψιλοχάνει.
Το συγκεκριμένο, μάλιστα, πάει τη μέρα του γάμου της από τη γειτονιά, χωρίς να έχει ιδέα τι θέλει να κάνει. Να τον σταματήσει; Να της ευχηθεί; Να σκοτωθεί με τον γαμπρό;
Ιδέα δεν έχει, στέκεται ως παρατηρητής στις ετοιμασίες και εσύ με τη σειρά σου ως δεύτερος εξωτερικός παρατηρητής βιώνεις όλο το σκοτάδι μέσα του. Μία απλή και λιτή ιστορία του Νίκου Ζούδιαρη, από τις κορυφαίες του κατά τη γνώμη μου.
4. ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ - ΕΔΩ ΜΩΡΗ ΘΑ ΛΕΓΕΣΑΙ
ΜΑΡΙΑ
Ένας νταβατζής, κάτι κεφαλοχώρια που ψοφάνε για πληρωμένο έρωτα και μια πόρνη που με το ζόρι τη φωνάζουν 'Μαρία' στήνουν την ιστορία που έγραψε ο Δημήτρης Μητσοτάκης.
Λίγο πιο σκοτεινό 'διήγημα' για μια γυναίκα από την Ανατολική Ευρώπη που πέρασε περίεργα τα σύνορα για να συναντήσει εδώ τον εφιάλτη της. Δυνατό.
5. ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ
Εδώ έχουμε μια ρεπορταζιακή καταγραφή ενός γεγονότος θα λέγαμε, κάτι σαν αυτό που έκανε ο Καπότε, αν χρειαστεί να παρατραβήξω το σκοινί και να υπερβάλλω λίγο.
Στο 'διήγημά' του ο Σιδηρόπουλος περιγράφει τη σκηνή μίας ληστείας, που όπως είπε κάπου υπήρξε ο ίδιος μάρτυρας.
Δεν λέει ούτε πολλά, ούτε λίγα, μόνο όσα χρειάζονται για να σε κάνει να νιώσεις σαν να είσαι παρών. Κάνει μόνο έναν μικρό αναχρονισμό, ένα άλμα στο μέλλον για να δεις τι σκέφτεται η χήρα του αστυνομικού "που πίστεψε ότι είχε εξουσία".
6. ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ – Ο ΞΕΝΟΣ
Μία κόρη κινδυνεύει να μείνει ανύπαντρη γιατί σε όλη την Ξάνθη έχει μαθευτεί πώς η μάνα της παράτησε τον άντρα της και πήγε στη Θεσσαλονίκη για να γίνει πόρνη.
Ο άντρας της πάει να τη βρει και εκεί βλέπει από μακριά τον νταβατζή-εραστή της, ταράζεται και κάνει πίσω μπροστά στην ξεκάθαρη 'υπεροχή' του.
Η ιδιαίτερη φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή σε βάζει σε έναν νεορομαντικό κόσμο, που χτίζει έτσι κι αλλιώς με απροσδόκητες εικόνες από πολύ προσεγμένα διαλεγμένες λέξεις και σου αφηγείται μία ιστορία χωρίς ευτυχισμένο τέλος.
7. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ
"Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες, ημερολόγια καίει και πτυχία.
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό, για της ζωής του την σκηνοθεσία"
Αυτός είναι ο στίχος που φέρνει τη 'στροφή' στην ιστορία, εκεί που παίρνει ανάποδες ο ήρωας του Άλκη Αλκαίου, τα παρατάει όλα και φεύγει για ταξίδια και εμπειρίες σε ξένα μέρη.
Τα σκόρπια επεισόδια που αναφέρονται σε κάθε στροφή, το κάνουν πιο πολύ να μοιάζει με ένα εν δυνάμει μυθιστόρημα και όχι με διήγημα, καθώς στο δεύτερο περιγράφεται συνήθως μόνο ένα επεισόδιο, τέτοια είναι η 'λογοτεχνική φύση' του παραδοσιακά.
Ο έρωτας της Σίλβια, τα στίγματα στο κορμί του, ο άδοξος θάνατός του, όλα αυτά τα επεισόδια μάλλον αξίζουν περισσότερες σελίδες για να περιγραφούν ικανοποιητικά.
8. ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ – Ο ΓΙΩΡΓΟΣ
Ο 'Γιώργος η κορμάρα', με τη μάνα τη 'Φροσάρα' είναι άλλος ένας μπερμπάντης τύπος, που γουστάρει την παρανομία, τις γυναίκες και καταλήγει χτυπημένος σε νοσοκομείο, ως μετανιωμένος νταβατζής .
Ωραία ιστορία από τον Κραουνάκη, που ούτως ή άλλως, στα περισσότερα τραγούδια του νιώθεις ότι χρησιμοποιεί τον τραγουδιστή περισσότερο για να αφηγηθεί, παρά για να ερμηνεύσει.
9. ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ - ΚΕΜΑΛ
Ίσως το πιο γνωστό απ' τα 9 τραγούδια, ένα ανατολίτικο παραμύθι για μεγάλα παιδιά με απαισιόδοξο τέλος, αλλά και μια οικουμενική αλήθεια για το πως προχωράει ο κόσμος και ειδικότερα η ιστορία. Ένα αληθινό αριστούργημα και μια ιστορία που έχει εμπνεύσει δεκάδες ακόμη ιστορίες από μεταγενέστερους 'παραμυθάδες'.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
Κάποια τραγούδια θα μπορούσαν να είναι διηγήματα ή short stories -που για κάποιο λόγο μου φαίνεται πιο ακριβές-, εννοώ το εξής:
Α) να περιγράφουν μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος,
Β) κάθε στίχος να είναι to the point και να μη σπαταλιέται σε πράγματα εκτός της ιστορίας
Γ) η ανάγνωση των στίχων να δημιουργεί από μόνη της εικόνες, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα και τη μουσική
Φυσικά και κανένα διήγημα δεν θα είχε τόσο μικρή έκταση, οπότε 'φαντασιώνομαι' με έναν περίεργο τρόπο ότι κάποιος θα μπορούσε να τους πάρει αυτούς τους στίχους, να κρατήσει τους βασικούς άξονες και να τα επεκτείνει σε κανονικά short stories.
Σίγουρα ένα διήγημα δεν έχει μόνο αυτά τα στοιχεία, οπότε ας μείνουμε στο πολύ απλό 'τραγούδια που να διηγούνται μικρές φανταστικές ιστορίες' και ας δούμε τη μικρή μας λίστα.
ΥΓ. Δεν αναφέρονται hip hop άσματα, γιατί διαφορετικά η λίστα θα ήταν ατελείωτη, όπως και τραγούδια που αναφέρονται σε αληθινές ιστορίες.
1. ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ – ΦΑΝΗΣ
Παραδέχομαι ότι από την αρχή, κτίζοντας το θέμα, αυτό το τραγούδι είχα στο μυαλό μου ως οδηγό.
Εδώ μιλάμε για μια ιστορία, που ως διήγημα θα είχε την παραδοξότητα να ξεκινάει απ' το τέλος, απ' την (άσχημη) κατάληξη του ήρωα.
Ο Φάνης μπαίνει φυλακή, εκεί μαθαίνει την ηρωίνη, εκεί τον βιάζουν, βγαίνει, δουλειά δεν βρίσκει, ξαναμπαίνει φυλακή, αφού έχει ξανακυλήσει στις 'νύχτες τις λευκές' και κάπου εκεί τον βρίσκουν νεκρό.
Και την πρώτη φορά που καταλαβαίνεις ότι (αν κάνω σπόιλερ, συγχώρεσέ με) ο στίχος "και τα καλά σου φόραγες σαν να ήτανε γιορτή" αναφέρεται στην κηδεία του, ανατριχιάζεις. Ένα αληθινό μικρό αριστούργημα.
2. ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ – Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΪΡΟ
Ο Τουρνάς το 1980 κυκλοφόρησε την παραπάνω ιστορία, θίγοντας ένα θέμα ταμπού, ειδικά για τότε, την 'υπόγεια ζωή' που κάνει ένα ζευγάρι ομοφυλόφυλων στο κέντρο της Αθήνας.
Την ιστορία τη διηγείται μέσα απ' τα μάτια των κουτσομπόληδων γειτόνων, των αθώων παιδιών, αλλά και της μάνας του Αχιλλέα, που "ποτέ δεν τον ξεχνάει". Πανέμορφο.
3. ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΕΡΑΣΑ
ΧΤΕΣ
Χρειαζόταν και ένα ερωτικό διήγημα, με το απλό love story αγόρι χωρίζει με κορίτσι, κορίτσι παντρεύεται άλλον και το αγόρι τα ψιλοχάνει.
Το συγκεκριμένο, μάλιστα, πάει τη μέρα του γάμου της από τη γειτονιά, χωρίς να έχει ιδέα τι θέλει να κάνει. Να τον σταματήσει; Να της ευχηθεί; Να σκοτωθεί με τον γαμπρό;
Ιδέα δεν έχει, στέκεται ως παρατηρητής στις ετοιμασίες και εσύ με τη σειρά σου ως δεύτερος εξωτερικός παρατηρητής βιώνεις όλο το σκοτάδι μέσα του. Μία απλή και λιτή ιστορία του Νίκου Ζούδιαρη, από τις κορυφαίες του κατά τη γνώμη μου.
4. ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ - ΕΔΩ ΜΩΡΗ ΘΑ ΛΕΓΕΣΑΙ
ΜΑΡΙΑ
Ένας νταβατζής, κάτι κεφαλοχώρια που ψοφάνε για πληρωμένο έρωτα και μια πόρνη που με το ζόρι τη φωνάζουν 'Μαρία' στήνουν την ιστορία που έγραψε ο Δημήτρης Μητσοτάκης.
Λίγο πιο σκοτεινό 'διήγημα' για μια γυναίκα από την Ανατολική Ευρώπη που πέρασε περίεργα τα σύνορα για να συναντήσει εδώ τον εφιάλτη της. Δυνατό.
5. ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ
Εδώ έχουμε μια ρεπορταζιακή καταγραφή ενός γεγονότος θα λέγαμε, κάτι σαν αυτό που έκανε ο Καπότε, αν χρειαστεί να παρατραβήξω το σκοινί και να υπερβάλλω λίγο.
Στο 'διήγημά' του ο Σιδηρόπουλος περιγράφει τη σκηνή μίας ληστείας, που όπως είπε κάπου υπήρξε ο ίδιος μάρτυρας.
Δεν λέει ούτε πολλά, ούτε λίγα, μόνο όσα χρειάζονται για να σε κάνει να νιώσεις σαν να είσαι παρών. Κάνει μόνο έναν μικρό αναχρονισμό, ένα άλμα στο μέλλον για να δεις τι σκέφτεται η χήρα του αστυνομικού "που πίστεψε ότι είχε εξουσία".
6. ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ – Ο ΞΕΝΟΣ
Μία κόρη κινδυνεύει να μείνει ανύπαντρη γιατί σε όλη την Ξάνθη έχει μαθευτεί πώς η μάνα της παράτησε τον άντρα της και πήγε στη Θεσσαλονίκη για να γίνει πόρνη.
Ο άντρας της πάει να τη βρει και εκεί βλέπει από μακριά τον νταβατζή-εραστή της, ταράζεται και κάνει πίσω μπροστά στην ξεκάθαρη 'υπεροχή' του.
Η ιδιαίτερη φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή σε βάζει σε έναν νεορομαντικό κόσμο, που χτίζει έτσι κι αλλιώς με απροσδόκητες εικόνες από πολύ προσεγμένα διαλεγμένες λέξεις και σου αφηγείται μία ιστορία χωρίς ευτυχισμένο τέλος.
7. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ
"Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες, ημερολόγια καίει και πτυχία.
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό, για της ζωής του την σκηνοθεσία"
Αυτός είναι ο στίχος που φέρνει τη 'στροφή' στην ιστορία, εκεί που παίρνει ανάποδες ο ήρωας του Άλκη Αλκαίου, τα παρατάει όλα και φεύγει για ταξίδια και εμπειρίες σε ξένα μέρη.
Τα σκόρπια επεισόδια που αναφέρονται σε κάθε στροφή, το κάνουν πιο πολύ να μοιάζει με ένα εν δυνάμει μυθιστόρημα και όχι με διήγημα, καθώς στο δεύτερο περιγράφεται συνήθως μόνο ένα επεισόδιο, τέτοια είναι η 'λογοτεχνική φύση' του παραδοσιακά.
Ο έρωτας της Σίλβια, τα στίγματα στο κορμί του, ο άδοξος θάνατός του, όλα αυτά τα επεισόδια μάλλον αξίζουν περισσότερες σελίδες για να περιγραφούν ικανοποιητικά.
8. ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ – Ο ΓΙΩΡΓΟΣ
Ο 'Γιώργος η κορμάρα', με τη μάνα τη 'Φροσάρα' είναι άλλος ένας μπερμπάντης τύπος, που γουστάρει την παρανομία, τις γυναίκες και καταλήγει χτυπημένος σε νοσοκομείο, ως μετανιωμένος νταβατζής .
Ωραία ιστορία από τον Κραουνάκη, που ούτως ή άλλως, στα περισσότερα τραγούδια του νιώθεις ότι χρησιμοποιεί τον τραγουδιστή περισσότερο για να αφηγηθεί, παρά για να ερμηνεύσει.
9. ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ - ΚΕΜΑΛ
Ίσως το πιο γνωστό απ' τα 9 τραγούδια, ένα ανατολίτικο παραμύθι για μεγάλα παιδιά με απαισιόδοξο τέλος, αλλά και μια οικουμενική αλήθεια για το πως προχωράει ο κόσμος και ειδικότερα η ιστορία. Ένα αληθινό αριστούργημα και μια ιστορία που έχει εμπνεύσει δεκάδες ακόμη ιστορίες από μεταγενέστερους 'παραμυθάδες'.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
«Από παλιά είχα πάθος για τον κινηματογράφο. Έπαιξα σε πολλές ταινίες. Περίπου σε τριάντα ή σαράντα.
Σε μια ταινία ο Κούρκουλος σηκώνεται απ' το τραπέζι και έρχεται και τραγουδάμε αγκαλιασμένοι "Ο δρόμος είναι σκοτεινός". Και στη συνέχεια -- ήταν η απαίτηση του σκηνοθέτη -- τον μαχαιρώνουν.»
(«Υπάρχω», σελ. 227, Εκδόσεις Λιβάνη)
Έτσι αφηγείται ο Στέλιος Καζαντζίδης -- στα 1980, στον Βασίλη Βασιλικό, την επαγγελματική του «επαφή» με τον κινηματογράφο, αλλά και την ανάμνησή του από τα γυρίσματα της ταινίας «Οι αδίστακτοι».
Στο απόσπασμα της ταινίας, που ακολουθεί, πέραν των πρωταγωνιστών ηθοποιών, (του Νίκου Κούρκουλου και της Μαίρης Χρονοπούλου) και των Καζαντζίδη και Μαρινέλλας, διακρίνονται ο Δημήτρης Τζάρας (όρθιος με το μπαγλαμά), ο Σπύρος Ευσταθίου (μπουζούκι), ο Πάνος Ιατρού (κόντρα -- μπάσο), και στα δεξιότερα του πάλκου ο πολύ νέος, τότε, Χρήστος Νικολόπουλος.
---------------------
Σωτηρία Μπέλλου | Δε λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα
H ιδιαίτερη ιστορία του εκπληκτικού τραγουδιού που ερμήνευσε η αρχόντισσα του ρεμπέτικου, η οποία γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1921.
Σωτηρία Μπέλλου. Η γυναίκα που κέρδισε με την αξία της τον τίτλο της "αρχόντισσας του ρεμπέτικου". Μια αξέχαστη, ανεπανάληπτη ερμηνεύτρια, που "λειτουργούσε" καλύτερα όταν άκουγε μπουζούκι, παρά τα έγχορδα της ορχήστρας.
Από τη μεταπολίτευση και μετά, ξεκίνησε να συνεργάζεται και με πιο "έντεχνους" συνθέτες.
Αρχικά με τον Διονύση Σαββόπουλο το 1975. Μαζί του, τραγούδησε σε δεύτερη εκτέλεση το θρυλικό, πασίγνωστο και τόσο εμβληματικό "Ζεϊμπέκικο" ("Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια").
`Ενα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που ερμήνευσε η αξέχαστη Σωτηρία Μπέλλου, είναι το "Δε λες κουβέντα". Ήταν το 1981 όταν ο Μούτσης ζήτησε τη συμμετοχή της στον πρώτο "προσωπικό" δίσκο που ετοίμαζε πάνω σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη (το εκπληκτικό "Φράγμα").
Η Μπέλλου θα έλεγε τρία τραγούδια στο άλμπουμ. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το "Δε λες κουβέντα".. Ο συνθέτης επέλεξε να γράψει μουσικές που θα ήταν πιο κοντά στο δικό της στυλ της. `Εφτιαξε, λοιπόν, το συγκεκριμένο σε ζεϊμπέκικο ρυθμό.
Ωστόσο, ο Μούτσης πρόβαρε με τη Σωτηρία μόνο τα τρία κουπλέ του τραγουδιού, χωρίς να της αποκαλύψει ότι ενδιάμεσα υπήρχε και ρεφρέν το οποίο ερμήνευε ο ίδιος. Αυτό συνέβη-καθώς ο ίδιος ανέφερε χρόνια αργότερα- επειδή ο ρυθμός του δεν ταίριαζε στο ύφος της. Προτίμησε, λοιπόν, να το πει εκείνος...
Ολοκληρώθηκε τελικά η ηχογράφηση του τραγουδιού -όπως και των άλλων- κι έτσι δεν έμενε πλέον παρά η κυκλοφορία του δίσκου…
Λίγες μέρες αργότερα, ένα πρωί, η Μπέλλου χτυπά το κουδούνι του σπιτιού του Μούτση σε έξαλλη κατάσταση. "Τι τραγούδι είναι αυτό που μου έδωσες;" τον ρωτά. "Όλο `όχι` λέει. Δεν αυτό, δεν εκείνο, δεν το άλλο. Τίποτα αισιόδοξο". Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έκανε κανένα σχόλιο για το ρεφρέν που προστέθηκε κι εκείνη δεν είχε ιδέα.
Λίγες μέρες αργότερα, η ίδια ξαναχτυπά το κουδούνι του σπιτιού του Δήμου Μούτση κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια για να τον ευχαριστήσει. "Τελικά, είμαι τυχερή", του είπε, καθώς το τραγούδι με το που κυκλοφόρησε ο δίσκος έγινε αμέσως επιτυχία. Όσο για το συνθέτη, έγινε αργότερα ένας από τους καλύτερους φίλους της.
Δε λες κουβέντα
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
1η ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης
Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα
Ξέρω τ’ όνομά σου
Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
---------------------------------------------------
Πίσω στον χρόνο-Η ιστορία του τραγουδιού "Μπάμπης ο Φλού"
Ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο Φλου. Αλλά ποιος ήταν;...
«Ο Μπάμπης ο Φλου "ήταν υπαρκτό πρόσωπο.
Ο Μπάμπης ήταν πατέρας του Νίκου Τζονιχάκη.
Ο Νίκος Τζονιχάκης ήταν κολλητός φίλος του Παύλου (Σιδηρόπουλου),
που ζούσε για το ροκ.
Το 1968 διετέλεσε για ένα φεγγάρι τραγουδιστής των MGC,
όταν ο Πουλικάκος ήταν στη φυλακή για κατοχή μαύρου.
Ο Τζονιχάκης είχε όπως λένε οι ειδικοί στεντόρεια
ροκ φωνή και πηδούσε σαν αίλουρος πάνω στη σκηνή, γι' αυτό και απεκλήθη "ο έλληνας James Brown".
Τον Τζονιχάκη τον είχε συλλάβει η χούντα και τον
κούρεψε ο ίδιος ο Λαδάς προσωπικά. Ζούσε μέσα
στην απόλυτη φτώχεια και την πείνα, σε ένα
υπόγειο που πλημμύριζε συνεχώς, γι' αυτό και
είχε το παρατσούκλι "υδραυλικός".
Μια μέρα διηγήθηκε στον Παύλο την ιστορία
του πατέρα του και ο Παύλος σιγά-σιγά
έφτιαξε το τραγούδι.
Ο Τζονιχάκης δεν ήθελε να μαθευτεί η ιστορία του μπεκρή πατέρα του,
αλλά ο Παύλος επέμενε (σχετική πηγή είναι το βιβλίο
του Μανώλη Νταλούκα:
Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου, εκδ. Οξύ, 2011).
Με τον δίσκο «ο Μπάμπης ο Φλου», ο Παύλος Σιδηρόπουλος και το συγκρότημά του «Σπυριδούλα» έσπασαν ένα ταμπού για την ελληνική ροκ σκηνή, αφού ήταν η πρώτη φορά, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως ελληνικός στίχος.
Η έκφραση των δημιουργών στα ελληνικά, αρχικά ξάφνιασε το κοινό, αλλά τα τραγούδια έγιναν γρήγορα επιτυχίες.
Το τραγούδι που ξεχώρισε αμέσως, ήταν «ο Μπάμπης ο Φλου». Αμέσως, άρχισαν τα σενάρια, για το ποιος ήταν ο περίφημος Μπάμπης του Σιδηρόπουλου.
Ήταν υπαρκτό πρόσωπο των Εξαρχείων, ή ήρωας της φαντασίας του; Η ερώτηση δεν έχει απαντηθεί με σιγουριά, αλλά το δεδομένο παραμένει ένα. Όποιος κι αν ήταν ο Μπάμπης, ήταν σίγουρα ωραίος και φλου.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ...
---------------------------------------------------
Πίσω στον χρόνο-Η ιστορία του τραγουδιού "Μπάμπης ο Φλού"
Ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο Φλου. Αλλά ποιος ήταν;...
«Ο Μπάμπης ο Φλου "ήταν υπαρκτό πρόσωπο.
Ο Μπάμπης ήταν πατέρας του Νίκου Τζονιχάκη.
Ο Νίκος Τζονιχάκης ήταν κολλητός φίλος του Παύλου (Σιδηρόπουλου),
που ζούσε για το ροκ.
Το 1968 διετέλεσε για ένα φεγγάρι τραγουδιστής των MGC,
όταν ο Πουλικάκος ήταν στη φυλακή για κατοχή μαύρου.
Ο Τζονιχάκης είχε όπως λένε οι ειδικοί στεντόρεια
ροκ φωνή και πηδούσε σαν αίλουρος πάνω στη σκηνή, γι' αυτό και απεκλήθη "ο έλληνας James Brown".
Τον Τζονιχάκη τον είχε συλλάβει η χούντα και τον
κούρεψε ο ίδιος ο Λαδάς προσωπικά. Ζούσε μέσα
στην απόλυτη φτώχεια και την πείνα, σε ένα
υπόγειο που πλημμύριζε συνεχώς, γι' αυτό και
είχε το παρατσούκλι "υδραυλικός".
Μια μέρα διηγήθηκε στον Παύλο την ιστορία
του πατέρα του και ο Παύλος σιγά-σιγά
έφτιαξε το τραγούδι.
Ο Τζονιχάκης δεν ήθελε να μαθευτεί η ιστορία του μπεκρή πατέρα του,
αλλά ο Παύλος επέμενε (σχετική πηγή είναι το βιβλίο
του Μανώλη Νταλούκα:
Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου, εκδ. Οξύ, 2011).
Με τον δίσκο «ο Μπάμπης ο Φλου», ο Παύλος Σιδηρόπουλος και το συγκρότημά του «Σπυριδούλα» έσπασαν ένα ταμπού για την ελληνική ροκ σκηνή, αφού ήταν η πρώτη φορά, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως ελληνικός στίχος.
Η έκφραση των δημιουργών στα ελληνικά, αρχικά ξάφνιασε το κοινό, αλλά τα τραγούδια έγιναν γρήγορα επιτυχίες.
Το τραγούδι που ξεχώρισε αμέσως, ήταν «ο Μπάμπης ο Φλου». Αμέσως, άρχισαν τα σενάρια, για το ποιος ήταν ο περίφημος Μπάμπης του Σιδηρόπουλου.
Ήταν υπαρκτό πρόσωπο των Εξαρχείων, ή ήρωας της φαντασίας του; Η ερώτηση δεν έχει απαντηθεί με σιγουριά, αλλά το δεδομένο παραμένει ένα. Όποιος κι αν ήταν ο Μπάμπης, ήταν σίγουρα ωραίος και φλου.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου