Ένα βήμα πιο κοντά σε φάρμακα που θα καταπολεμούν τα γηρατειά και θα μας βοηθούν να ζήσουμε έως τα 150 μας χρόνια πιστεύουν ότι ήρθαν αμερικανοί επιστήμονες.
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν σε ζώα, ανακάλυψαν «οριστικές αποδείξεις» ότι το κύριο συστατικό του κόκκινου κρασιού, η ρεσβερατρόλη, ενεργοποιεί μία πρωτεΐνη που προάγει την υγεία και την μακροζωία.
Επιπλέον, εντόπισαν τον μοριακό μηχανισμό πίσω από αυτή την επίδραση και απέδειξαν ότι μία οικογένεια ισχυρών φαρμάκων, τα οποία ήδη δοκιμάζονται σε ανθρώπους, λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο.
Έτσι, εκτιμούν ότι φαρμακευτικές ουσίες παρόμοιες με τη ρεσβερατρόλη μπορεί να θεραπεύσουν ή και να προλάβουν νοσήματα σχετιζόμενα με τη γήρανση – και δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να κυκλοφορήσουν τέτοιου είδους φάρμακα μέσα στην επόμενη πενταετία.
Το πρώτο από αυτά τα φάρμακα πιστεύουν ότι θα μπορεί να θεραπεύσει το διαβήτη.
Η σχετική μελέτη δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος της επιθεώρησης «Science».
Την τελευταία δεκαετία, η επιστήμη της γήρανσης εστιάζεται ολοένα περισσότερο στις σιρτουϊνες – πρωτεΐνες που πιστεύεται ότι προστατεύουν από τις ασθένειες του γήρατος πολλούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των θηλαστικών.
Ολοένα περισσότερα επιστημονικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η ρεσβερατρόλη, που είναι συστατικό της φλούδας των σταφυλιών, αυξάνει τη δραστηριότητα μιας συγκεκριμένης σιρτουϊνης (της SIRT1), η οποία προστατεύει το σώμα από τη νόηση, ανανεώνοντας τα μιτοχόνδρια.
Τα μιτοχόνδρια είναι τα «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας» των κυττάρων και η λειτουργία τους φθίνει καθώς γερνάμε. «Επαναφορτίζοντας» τα εργοστάσια αυτά, η υπερδραστήρια SIRT1 μπορεί να ασκήσει σημαντικές επιδράσεις στην υγεία.
Ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε ρεσβερατρόλη είχαν διπλάσια αντοχή και σχετική ανοσία στις επιδράσεις της παχυσαρκίας και στη γήρανση, ενώ σε μελέτες με μαγιά, μέλισσες, μύγες και ποντίκια η χορήγησή της οδήγησε σε παράταση της ζωής.
«Στην ιστορία της Φαρμακευτικής δεν υπήρξε ποτέ ουσία που να ενώνεται με μία πρωτεΐνη για να επιταχύνει τη λειτουργία της, έτσι όπως ενεργοποιεί η ρεσβερατρόλη την SIRT1», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ντέιβιντ Σινκλαίρ, καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και επιστημονικός σύμβουλος σε μία από τις φαρμακευτικές εταιρείες που επινόησε τα νέα φάρμακα.
Τα φάρμακα που δοκιμάζονται σε ασθενείς είναι συνθετικές μορφές της ρεσβερατρόλης, 100 φορές πιο ισχυρές απ’ ό,τι η ποσότητά της που υπάρχει σε ένα ποτήρι κρασί.
Η SIRT1 ενεργοποιείται εκ φύσεως με τον περιορισμό των θερμίδων και την άσκηση, αλλά και από φυσικούς ενεργοποιητές, ο συνηθέστερος εκ των οποίων είναι η ρεσβερατρόλη.
Με βάση αυτή τη γνωστή, επινοήθηκαν χιλιάδες συνθετικοί ενεργοποιητές, με τους τρεις καλύτερους να δοκιμάζονται πλέον σε ανθρώπους.
Οι πρώτες μελέτες σε άτομα με τύπου 2 διαβήτη ή ψωρίαση είχαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, βελτιώνοντας τον μεταβολισμό στην πρώτη περίπτωση και μειώνοντας την ερυθρότητα στην δεύτερη.
«Τα φάρμακα που θα κυκλοφορήσουν θα προορίζονται για μία ασθένεια, αλλά σε αντίθεση με αυτά που ήδη υπάρχουν, θα προλαμβάνουν και πολλές άλλες, επιβραδύνοντας τελικά το γήρας», εκτίμησε ο δρ Σινκλαίρ.
Και πρόσθεσε: «Τα δεδομένα είναι ενθαρρυντικά, τόσο για τους υγιείς όσο και για τους ασθενείς. Διαπιστώνουμε ότι η γήρανση δεν είναι η μη αναστρέψιμη διαδικασία που πιστεύαμε ότι είναι.
»Κάποιοι από εμάς θα μπορούσαν να ζουν τελικά έως τα 150, αλλά δεν θα φτάσουμε έως εκεί εάν δεν γίνουν περισσότερες έρευνες».
Επιπλέον, εντόπισαν τον μοριακό μηχανισμό πίσω από αυτή την επίδραση και απέδειξαν ότι μία οικογένεια ισχυρών φαρμάκων, τα οποία ήδη δοκιμάζονται σε ανθρώπους, λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο.
Έτσι, εκτιμούν ότι φαρμακευτικές ουσίες παρόμοιες με τη ρεσβερατρόλη μπορεί να θεραπεύσουν ή και να προλάβουν νοσήματα σχετιζόμενα με τη γήρανση – και δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να κυκλοφορήσουν τέτοιου είδους φάρμακα μέσα στην επόμενη πενταετία.
Το πρώτο από αυτά τα φάρμακα πιστεύουν ότι θα μπορεί να θεραπεύσει το διαβήτη.
Η σχετική μελέτη δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος της επιθεώρησης «Science».
Την τελευταία δεκαετία, η επιστήμη της γήρανσης εστιάζεται ολοένα περισσότερο στις σιρτουϊνες – πρωτεΐνες που πιστεύεται ότι προστατεύουν από τις ασθένειες του γήρατος πολλούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των θηλαστικών.
Ολοένα περισσότερα επιστημονικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η ρεσβερατρόλη, που είναι συστατικό της φλούδας των σταφυλιών, αυξάνει τη δραστηριότητα μιας συγκεκριμένης σιρτουϊνης (της SIRT1), η οποία προστατεύει το σώμα από τη νόηση, ανανεώνοντας τα μιτοχόνδρια.
Τα μιτοχόνδρια είναι τα «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας» των κυττάρων και η λειτουργία τους φθίνει καθώς γερνάμε. «Επαναφορτίζοντας» τα εργοστάσια αυτά, η υπερδραστήρια SIRT1 μπορεί να ασκήσει σημαντικές επιδράσεις στην υγεία.
Ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε ρεσβερατρόλη είχαν διπλάσια αντοχή και σχετική ανοσία στις επιδράσεις της παχυσαρκίας και στη γήρανση, ενώ σε μελέτες με μαγιά, μέλισσες, μύγες και ποντίκια η χορήγησή της οδήγησε σε παράταση της ζωής.
«Στην ιστορία της Φαρμακευτικής δεν υπήρξε ποτέ ουσία που να ενώνεται με μία πρωτεΐνη για να επιταχύνει τη λειτουργία της, έτσι όπως ενεργοποιεί η ρεσβερατρόλη την SIRT1», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ντέιβιντ Σινκλαίρ, καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και επιστημονικός σύμβουλος σε μία από τις φαρμακευτικές εταιρείες που επινόησε τα νέα φάρμακα.
Τα φάρμακα που δοκιμάζονται σε ασθενείς είναι συνθετικές μορφές της ρεσβερατρόλης, 100 φορές πιο ισχυρές απ’ ό,τι η ποσότητά της που υπάρχει σε ένα ποτήρι κρασί.
Η SIRT1 ενεργοποιείται εκ φύσεως με τον περιορισμό των θερμίδων και την άσκηση, αλλά και από φυσικούς ενεργοποιητές, ο συνηθέστερος εκ των οποίων είναι η ρεσβερατρόλη.
Με βάση αυτή τη γνωστή, επινοήθηκαν χιλιάδες συνθετικοί ενεργοποιητές, με τους τρεις καλύτερους να δοκιμάζονται πλέον σε ανθρώπους.
Οι πρώτες μελέτες σε άτομα με τύπου 2 διαβήτη ή ψωρίαση είχαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, βελτιώνοντας τον μεταβολισμό στην πρώτη περίπτωση και μειώνοντας την ερυθρότητα στην δεύτερη.
«Τα φάρμακα που θα κυκλοφορήσουν θα προορίζονται για μία ασθένεια, αλλά σε αντίθεση με αυτά που ήδη υπάρχουν, θα προλαμβάνουν και πολλές άλλες, επιβραδύνοντας τελικά το γήρας», εκτίμησε ο δρ Σινκλαίρ.
Και πρόσθεσε: «Τα δεδομένα είναι ενθαρρυντικά, τόσο για τους υγιείς όσο και για τους ασθενείς. Διαπιστώνουμε ότι η γήρανση δεν είναι η μη αναστρέψιμη διαδικασία που πιστεύαμε ότι είναι.
»Κάποιοι από εμάς θα μπορούσαν να ζουν τελικά έως τα 150, αλλά δεν θα φτάσουμε έως εκεί εάν δεν γίνουν περισσότερες έρευνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου