Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

"Έφυγε" ο κορυφαίος επιστήμονας, Φώτης Καφάτος- Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο και δίδαξε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου




Ένας από τους πρωτοπόρους στην παγίωση της μοριακής προσέγγισης της έρευνας της Ανάπτυξης,
ο κορυφαίος βιολόγος Φώτης Καφάτος,έφυγε από τη ζωή στο Ηράκλειο, σε ηλικία 77 ετών.

Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στην παγίωση της μοριακής προσέγγισης της έρευνας της Ανάπτυξης και στην καθιέρωση της Τεχνολογίας του Ανασυνδυασμένου DNA. 
Χρησιμοποίησε την τεχνολογία αυτή σε πρωτοπόρες αναλύσεις της μοριακής γονιδιακής εξέλιξης στα έντομα. 

Υπήρξε ο θεμελιωτής του προγράμματος της χαρτογράφησης και αλληλούχισης του γονιδιώματος της Drosophila melanogaster και τη δεκαετία 2000 - 2010 ήταν πρωτοπόρος στην αποκρυπτογράφηση του κουνουπιού-φορέα της ελονοσίας στον άνθρωπο, καθώς και στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για την καταπολέμηση της ελονοσίας.

Γεννήθηκε το τις 16 Απριλίου 1940 στο Ηράκλειο. Ο πατέρας του Κώστας, από το Μοναστηράκι Ρεθύμνου, ήταν γεωπόνος. Έχει ένα αδελφό, τον Μηνά, ο οποίος είναι αστροφυσικός. 

Φοίτησε στο Λύκειο «Κοραής». Σπούδασε ζωολογία στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ το 1961 και βιολογία στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1962. Έλαβε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στη βιολογία το 1965. 

Ήταν βοηθός καθηγητής στο Χάρβαρντ από το 1965 μέχρι το 1969, όταν και ανακηρύχθηκε καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο, θέση που διατήρησε μέχρι το 1994.

Το 1972 μέχρι το 1982 ήταν καθηγητής βιολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1982 καθηγητής βιολογίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 ίδρυσε το Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας, του οποίου ήταν πρόεδρος μέχρι το 1993, στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας στο Ηράκλειο Κρήτης. 

Την περίοδο 1993-2005 ήταν γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας. Από το 2005 είναι καθηγητής ανοσογενομικής στο Ιμπίριαλ Κόλετζ του Λονδίνου.


Όπως εξήγησε ο ίδιος στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature, οι απαιτήσεις του ERC και η γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον είχαν πλέον κουράσει και τον εμπόδιζαν να συνεχίσει το ερευνητικό του έργο στο Imperial College του Λονδίνου.

«Δεν δυσανασχετώ για το χρόνο που ξόδεψα στο ERC, αλλά θα ήταν ανόητο να μην αποσυρθώ τώρα -με απορροφούσε τελείως. Αν γνώριζα όταν ξεκινούσα πόσο χρόνο θα έπαιρνε από τη ζωή μου μπορεί και να μην το έκανα. Είμαι όμως ευτυχής που τελικά το έκανα» παραδέχτηκε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου