Όταν κάποιος χτυπάει συνεχώς το κεφάλι του στον τοίχο πιστεύοντας πως θα σπάσει ο τοίχος και όχι το κεφάλι του, είναι άξιος της τύχης του.
Στις δημοσκοπήσεις που έρχονται καθημερινά στο φώς της δημοσιότητας εννέα στους δέκα Έλληνες δηλώνουν πως «τα πράγματα κινούνται προς την λάθος κατεύθυνση», αλλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου διατεθειμένοι να αλλάξουν, έστω και στοιχειωδώς, τις καθημερινές καταναλωτικές τους συνήθειες.
Ακόμα και όταν είναι δεδομένο πως όλοι οι Έλληνες μπορούμε να ανακουφιστούμε από τα δυσβάστακτα οικονομικά δεινά που συσσωρεύει στην πλάτη μας η οικονομική κρίση, αρκεί οι μισοί μόνο Έλληνες να επέλεγαν για τις καθημερινές, καταναλωτικές τους συνήθειες αποκλειστικά και μόνο προϊόντα που παράγονται μέσα στην Ελλάδα και φέρουν στην συσκευασία τους την μαγική ένδειξη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ» ή, ακόμα καλύτερα, το σήμα «ΕΛΛΑΔΙΚΑ ΜΑΣ» που αποτελεί τον πρεσβευτή της αυθεντικής παραγωγικής Ελλάδας. Δυστυχώς, ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε!
Αν μελετήσει κανείς τον πίνακα με το ετήσιο έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου (διαφορά εισαγωγών και εξαγωγών της χώρας μας) θα πάθει ίλιγγο:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ / ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΕΞΑΕΤΙΑ 2008-2013)
Έτος Εισαγωγές* Εξαγωγές* Έλλειμμα
2008 64,88 21,32 43,56 δις Ευρώ
2009 52,12 17,67 34,45 δις Ευρώ
2010 50,95 21,14 29,81 δις Ευρώ
2011 48,62 24,30 24,32 δις Ευρώ
2012 49,32 27,59 21,73 δις Ευρώ
2013 46,85 27,56 19,29 δις Ευρώ
2014 47,70 27,18 20,52 δις Ευρώ
2015 43,50 25,80 17,77 δις Ευρώ
ΣΥΝΟΛΑ 403,94 192,56 211,42 δις Ευρώ
*Αξίες σε δισεκατομμύρια Ευρώ – Προσωρινά Στοιχεία : ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ – Πίνακας: Λ. Κουμάκης
Από το συνολικό ποσό του Ελληνικού χρέους (30/6/2016) των 328,3 δις Ευρώ, ποσοστό 65% περίπου προέρχεται από το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου μόνο της τελευταίας οκταετίας!
Ακόμα και το 2016, μια από τις χειρότερες χρονιές της οικονομικής κρίσης, οι εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων που μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα συνεχίζουν να αυξάνονται και το εμπορικό μας ισοζύγιο να διευρύνει το έλλειμμα του: Το εννεάμηνο του 2016, το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου αυξήθηκε σε 13,5 δισεκατομμύρια Ευρώ, κατά 7,1% σε σχέση με το 2015. Χωρίς όμως τα πετρελαιοειδή οι εισαγωγές μας –ούτε λίγο, ούτε πολύ- αυξήθηκαν κατά 21,7%!
Αυτό συμβαίνει διότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων καταναλωτών δεν διαθέτει καταναλωτική συνείδηση και συνωστίζεται στην ουρά για να αγοράσει από τα ράφια των αλυσίδων λιανικής και τα περίπτερα πολυδιαφημισμένα (και πανάκριβα) προϊόντα δέκα μόλις πολυεθνικών που ελέγχουν όμως το μεγαλύτερο τμήμα όλων των σημείων πώλησης, με συνολικό κύκλο εργασιών της τάξεως των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως σε ολόκληρο τον κόσμο!
Δυστυχώς, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων καταναλωτών ιεραρχεί την ξενομανία επάνω από το συμφέρον της χώρας και της τσέπης της.
Πληρώνει πανάκριβα δεκάδες εισαγόμενες σοκολάτες μεγάλων πολυεθνικών και δεν επιλέγει μια σοκολάτα ΙΟΝ ή μια ΟΣΚΑΡ που φέρουν στην συσκευασία τους την μαγική ένδειξη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ». Αγοράζει πανάκριβα «Perrier» και «San Pelegrino» «περιφρονώντας» τα δεκάδες, φθηνότερα και πολύτιμα μεταλλικά νερά της ανόθευτης Ελληνικής φύσης.
Προτιμάει πανάκριβα εισαγόμενα απορρυπαντικά και υγρά πιάτων μεγάλων πολυεθνικών και αγνοεί τα ποιοτικά άριστα και φθηνότερα αντίστοιχα προϊόντα της Ελληνικής παραγωγής. Ζητάει «Pampers» και ας υπάρχουν οι 100% Ελληνικής παραγωγής και βραβευμένες πάνες Babylino. Θέλει ξένα κρασιά και ας έχουμε ένα μοναδικό αμπελώνα με πλήθος πολύτιμων Ελληνικών κρασιών, οι ρίζες των οποίων χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Βάζουμε στο τραπέζι μας τα πιο απίθανα τρόφιμα από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου και δεν ψάχνουμε να βρούμε αντίστοιχα Ελληνικά τρόφιμα που έχουν –επί πλέον- και τεράστια θρεπτική αξία. Πίνουμε πανάκριβες μπύρες επειδή είναι εισαγόμενες λες και δεν έχουμε εγχώρια παραγωγή με εκατό και πλέον ετικέτες που ικανοποιούν κάθε προτίμηση – όσο εξεζητημένη και αν είναι. Θέλουμε πανάκριβα, εισαγόμενα αναψυκτικά και «στιγμιαία ροφήματα» χωρίς να αγοράζουμε με επιμονή τα αντίστοιχα Ελληνικά που φέρουν την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν».
Χρυσοπληρώνουμε «Trident» και άλλες εισαγόμενες τσίχλες μεγάλων πολυεθνικών, όταν έχουμε την μονάκριβη από κάθε πλευρά μαστίχα Χίου. Μετατρέψαμε το ουίσκι σε εθνικό ποτό της χώρας και των εκατομμυρίων επισκεπτών μας, «αγνοώντας» δεκάδες πολύτιμα και διάσημα αποστάγματα που διαθέτει κάθε γωνιά της Ελλάδος. Επιμένουμε σε δεκάδες μάρκες εισαγόμενων τσιγάρων λες και δεν έχουμε στην Καλαμάτα μια 100% Ελληνική καπνοβιομηχανία που απασχολεί και πεντακόσιους εξαιρετικά αμειβόμενους εργαζόμενους.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Ο κατάλογος των εισαγόμενων προϊόντων που μπορεί ένας συνειδητοποιημένος Έλληνας καταναλωτής να αντικαταστήσει με αντίστοιχα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα και φέρουν την μαγική ένδειξη «Ελληνικό προϊόν», είναι πραγματικά ατελείωτος.
Δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες αρνούμαστε να αποκτήσουμε καταναλωτική συνείδηση και να βγούμε με απίστευτη άνεση από την οικονομική κρίση, δικαιώνοντας στην πράξη τους πιο ακραίους, «άσπονδους φίλους» μας στην Ευρώπη που ισχυρίζονται ότι μετά από έξη ολόκληρα χρόνια πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης «οι Έλληνες ζουν πέρα από τις δυνατότητες τους»! (Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, 18/11/2016)
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: Μπορούμε να βγούμε από την κρίση αν οι μισοί από εμάς αποκτήσουμε καταναλωτική συνείδηση επιλέγοντας για τις καθημερινές μας ανάγκες αποκλειστικά και μόνο προϊόντα που έχουν στην συσκευασία τους την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν», χωρίς να δίνουμε σημασία στον γραμμωτό κώδικα που αρχίζει από 520 και πιθανόν να μας εξαπατήσει, αφού πολλές πολυεθνικές νομίμως έχουν στα εισαγόμενα προϊόντα τους EAN Bar Code που αρχίζει από 520!
Αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε μια τόσο απλή αλήθεια αγοράζοντας για τις καθημερινές καταναλωτικές μας ανάγκες μόνο προϊόντα που έχουν στην συσκευασία τους την ένδειξη «Ελληνικό προϊόν» απλά και μόνο για να μην μπούμε στον κόπο και χαλάσουμε κάποιες κάκιστες συνήθειες μας, αν δεν Αγοράζουμε Ελληνικά με σχολαστικότητα και επιμονή, τότε… καλά να πάθουμε!
Υπάρχει το αντεπιχείρημα (κοντόφθαλμης κριτικής) πως τα ξένα είναι φθηνότερα και επομένως αυγαταίνει (κυρίως) το εισοδημα των δεινοπαθούντων από την οικονομική καταστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι μεν αλλά.
Τα όποια εισοδήματα πρέπει να προέχονται από εμπλοκή των καταναλωτών -κατα τις αγορές τους- σε αντιστοίχηση με αυτό που παράγουν, ως σύνολο μέγεθος κατ'αρχάς... περί εσωτερικής πολιτικής ο λόγος.
Εάν πχ (σε απλή ανάγνωση) καποιος πληρώνεται από μια ξένη εταιρεία σε σκληρό νόμισμα, μπορεί θεωρητικά (... επειδή μεσολαβούν και άλλα ύποπτα) να το διαθέτει σε "σκληρά" προιόντα, επειδη το ισοζύγιο ενεργειών είναι ισοδύναμο.
Εάν όμως πληρώνεται από ελληνική εταιρεία (ή πολύ περισσότερο από το ελλ δημ), οι αγορές του οφείλουν να ισοδυναμούν με την διεθνή αξία των παραγομένων στα οποία εμπλέκεται (εμμεσώτατα μάλλον!).
Ο,τιδήποτε άλλο μετά το 1992 (τουλαχιστον) ήταν σκληρό ανατοκιζόμενο δημόσιο χρέος, για το οποίο οι πολιτικοί ταγοί επαιάνιζαν περί άλλα.
Για να αποφευχθεί δε ένας βίαιος "εκκαθαριστικός" μηχανισμός της αγοράς, μηχανισμός με τον οποίο επιτυγχάνεται κάποια ισορροπία με τα διεθνώς εμπορεύσιμα, σε βάθος όμως ανεκτού χρόνου και χωρίς να ισοπεδωθούν οι πλέον αδύναμοι της κοινωνίας, έπρεπε να γίνει αυτό που δεν επελέγη το 2010... επειδή οι σίγουροι "εισπράκτορες" ήθελαν να αμείβονται και να διάγουν βορειοευρωπαϊκά, σε μια χώρα όμως πολλαπλών νέων προκλήσεων που οι αποκλίσεις της όλο και μεγάλωναν.