Εκεί που φτιάχνονται τα στολίδια σου δεν έχει καμία σχέση με χωριό του Άι Βασίλη, χιόνι και ξωτικά [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ]

Μπορεί μερικοί να έχουν μια εξιδανικευμένη εικόνα για τον τρόπο παρασκευής των χριστουγεννιάτικων στολιδιών που γεμίζουν τα σπίτια τις γιορτινές ημέρες, να σκέφτονται το χωριό του Άι Βασίλη, τα... ξωτικά και το χιόνι, ωστόσο η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Μέσα στο "Χριστουγεννιάτικο χωριό" της πόλης Γίβου στην Κίνα, δεν υπάρχει χιόνι ή ξωτικά, αλλά 600 εργοστάσια που παράγουν το 60% όλων των χριστουγεννιάτικων στολιδιών του κόσμου.

Οι τοίχοι, τα πατώματα και τα παράθυρα των εργοστασίων είναι καλλυμένα με κόκκινη μπογιά. Και όμως δεν είναι μέρος της διακόσμησης. Ακόμα κι οι εργάτες είναι βαμμένοι κόκκινοι, στην καρδιά του πραγματικού εργαστηρίου του Αϊ Βασίλη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Βόρειο Πόλο, στη Κινέζικη πόλη Γίβου.

Τα παιδικά παραμύθια λένε ότι τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια και παιχνίδια φτιάχνονται από χαρωπά ξωτικά με κόκκινα μάγουλα που δουλεύουν σε κάποιο μυστικό εργαστήρι στον Αρκτικό Κύκλο.

Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι ότι τα στολίδια, οι γιρλάντες και τα φωτάκια που στολίζουν το σπίτι σας, πιθανότατα προέρχονται από το Γίβου, μία μικρή πόλη 300 χιλιόμετρα νότια της Σαγκάης, όπου δεν υπάρχει ούτε ένα έλατο, ούτε χιόνι, ούτε καν Χριστούγεννα.

Τα "ξωτικά" του Άι Βασίλη είναι στην πραγματικότητα μετανάστες, οι οποίοι εργάζονται τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα με μεγαλύτερο μισθό τα 200 ευρώ τον μήνα. Οι πιο πολλοί εργάτες δεν ξέρουν καν τι είναι τα Χριστούγεννα.

Ωστόσο, ξέρουν καν τι ακριβώς φτιάχνουν;

"Ίσως είναι σαν την [Κινέζικη] Πρωτοχρονιά για τους ξένους", λέει ο 19χρονος Γουέι, εργάτης που πήγε στην Γίβου από την επαρχία Γκουιζού πριν λίγους μήνες, μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας, Σίνα.

 Ο Γουέι μαζί με τον πατέρα του κάθε μέρα παίρνουν χιονονιφάδες από πολυεστέρα, τις βουτάνε στην κόλλα και της ρίχνουν σε κόκκινη χρυσόσκονη. Μάλιστα φτιάχνουν περίπου 5.000 τέτοια στολίδια κάθε μέρα.

Μετά από αυτή τη διαδικασία, οι δυο τους καταλήγουν σκεπασμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια με κόκκινη σκόνη. Ο πατέρας του φοράει ένα Αγιοβασιλιάτικο σκούφο, όχι για το εορταστικό πνεύμα, αλλά για να μη γίνουν και τα μαλλιά του κόκκινα και οι δύο τους αλλάζουν τουλάχιστον 10 μάσκες ημέρα, προσπαθώντας να μην εισπνέουν τη σκόνη. 

Ο Γουέι λέει ότι δεν θέλει να δουλέψει ξανά του χρόνου σε αυτό το εργοστάσιο. Η δουλειά είναι εξοντωτική. Θα μαζέψει λεφτά για το γάμο του και θα γυρίσει στο Guizhou. Δεν θέλει να αντικρύσει ξανά τους κόκκινους τοίχους του εργοστασίου στολιδιών...

Συσκευασμένες σε πλαστικές σακούλες, οι αστραφτερές κόκκινες νιφάδες χιονιού κρέμονται μαζί με αμέτρητα άλλα εορταστικά στολίδια σε όλη την πόλη στην Διεθνή Αγορά του Γίβου. Είναι ένας παράδεισος για τους καταναλωτές, ένα τεράστια κατάστημα που καλεί τον κόσμο να αγοράσει ένα σωρό πράγματα που δεν χρειάζεται.

Υπάρχουν ολόκληρους δρόμοι στο δαιδαλώδες συγκρότημα με τεχνητά άνθη και φουσκωτά παιχνίδια, ομπρέλες και άνορακ, πλαστικούς κουβάδες και ρολόγια. Πρόκειται για το ναό της παγκόσμιας κατανάλωσης.

Το Γίβου έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως η «μεγαλύτερη αγορά χονδρικής στον κόσμο» και το μέγεθος της επιχείρησης απαιτεί ένα είδος σχεδίου πόλεως, με αυτό το φεστιβάλ του εμπορίου να οργανώνεται σε πέντε διαφορετικές περιοχές. Στη 2η περιοχή βρίσκονται τα Χριστουγεννιάτικα.

Υπάρχουν τα κλασικά φωτάκια, οι κάλτσες και τα αγιοβασιλάκια, ωστόσο από ένα σημείο και μετά τα Χριστούγεννα κυριολεκτικά «χάνονται στη μετάφραση»: πρόβατα με αγιοβασιλιάτικα καπέλα, τάρανδοι από ταρτάν και Αγιοβασίληδες που παίζουν σαξόφωνο.

Με τόσο χαμηλές τιμές χονδρικής, οι πωλήσεις του Γίβου αυξήθηκαν κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της ύφεσης, καθώς ο κόσμος αναζητά τις μειωμένες τιμές στην εορταστική διασκέδαση. Ακόμα, σύμφωνα με τον Κάι Κινγκλιάνγκ, αντιπρόεδρο της Οργάνωσης Παραγωγής Χριστουγεννιάτικων Προϊόντων του Γίβου, ο Αγιος Βασίλης, είναι πιο γνωστός στους Κινέζουνς κι από τον Ιησού.

Οι πωλητές του Γίβου δεν θα μπορούσαν να ακούγονται πιο ευτυχισμένοι ζώντας όλο το χρόνο ανάμεσα στα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ωστόσο στην άλλη άκρη της γραμμής παραγωγής, εκεί που βουτάνε τις νιφάδες χιονιού στην κόλλα και την κόκκινη σκόνη για να τα αγοράσουμε με λιγότερο από ένα ευρώ, σίγουρα δε νιώθουν το ίδιο.

Με πληροφορίες από Guardian.