Ο Βαρουφάκης είναι και θα παραμείνει θέμα συζήτησης για καιρό. Έχει, βλέπεις, το κακό συνήθειο να έχει άποψη, να τη λέει και να την δικαιολογεί, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους του. Θα πουν για τα ρούχα του, για την άνετη ζωή του, για τον ναρκισσισμό του κλπ.
Για τα λεγόμενά του, ωστόσο, και τα γραφόμενά του, δεν μιλάει κανείς…
Μόλις προχτές τελείωσα το τελευταίο του βιβλίο «Η αρπαγή της Ευρώπης». Είναι πρακτικά το sequel του «Παγκόσμιος Μινώταυρος».
Όποιος πραγματικά θέλει να καταλάβει πως παίζεται το παιχνίδι της οικονομίας παγκοσμίως και τι γίνεται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα, μπορεί να διαβάσει αυτά τα δύο βιβλία που είναι και τα δύο εκπληκτικά!
Ο Βαρουφάκης, με απλή γλώσσα, ξεκάθαρες ιδέες και σπάνια επίγνωση των οικονομικών, εξηγεί στον αναγνώστη πως λειτουργούν στο παγκόσμιο στερέωμα οι Αμερικάνοι και οι δορυφόροι τους (Γερμανία, Ιαπωνία), τι οδηγεί τους Αμερικανούς στις ενέργειές τους για να συντηρήσουν την παντοδυναμία τους, τι ωθεί τους Γερμανούς στις δικές τους πολιτικές επιλογές, πώς εξηγείται η στάση των Γάλλων και του γραφειοκρατικού τέρατος των Βρυξελλών κλπ.
Πραγματικά, ανοίγουν τα μάτια σου διάπλατα όταν συνειδητοποιείς λίγο καλύτερα πώς είναι στημένη η σκακιέρα του πλανήτη και πώς ξεδιπλώνεται η μεγάλη αυτή σκακιστική παρτίδα για ένα περιφερειακό πιόνι όπως είναι η Ελλάδα.
Και ειδικά στην «Αρπαγή της Ευρώπης» θα καταλάβετε πολλά για το πώς επέλεξαν να μας φτάσουν ως εδώ οι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας…
Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω. Έγραψα όμως ένα παράρτημα παρακάτω, μία μικρή σύνοψη των γραφομένων Βαρουφάκη για να πάρετε μία ιδέα (ελπίζω να με συγχωρήσει ο Γιάνης που μαρτυράω κάποια από τα γραφόμενά του).
Αλλά θα πω ότι ο Βαρουφάκης, όπως σωστά ανέφερες, έχει μιλήσει και για τα λάθη του, δεν φοβάται την κριτική και καλωσορίζει τον αντίλογο γιατί απλά τον βλέπει ως ευκαιρία να βελτιώσει τις θέσεις του και όχι ως απειλή για την ύπαρξή του.
Και σε αντίθεση με ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους, ο Βαρουφάκης και οι συνεργάτες του έχουν και πρόταση για να βγει η Ευρώπη (όχι η Ελλάδα μόνο) από την κρίση.
Ακούσατε κάτι από Τσίπρα; Δραγασάκη; Ακούσατε κάτι από Μητσοτάκη ή Άδωνι; Από Φώφη ή Ευάγγελο; Από Θοδωράκηδες και Λεβέντηδες;
Πόσο εύκολα κρίνουμε τον Βαρουφάκη γιατί δεν έκανε ακόμα περισσότερα, όταν κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας ο Σημίτης που μας έχωσε στο κολαστήριο κι ο Γιωργάκης που μας έχωσε στο φέρετρο!
Δεν έχω σκοπό να κάνω αγιογραφία του Βαρουφάκη, ένας άνθρωπος είναι κι αυτός.
Εκτιμώ όμως τις φιλολαϊκές προθέσεις του, έστω κι αν ως υπουργός δεν κατάφερε να πετύχει αυτά που ήθελε (άλλος έπαιρνε τις αποφάσεις, μην το ξεχνάτε).
Πριν τον κρίνετε όμως ανάλαφρα, ακούστε τον.
Πάταξον μεν, άκουσον δε…
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Τελειώνοντας με τον Β’ ΠΠ, οι Αμερικανοί έχουν την ευκαιρία να στήσουν τον καπιταλιστικό κόσμο του μέλλοντος στα μέτρα τους. Έχοντας υποφέρει από την κρίση του ’30, στήνουν ένα εξαιρετικό οικοδόμημα, μία πλεονασματική οικονομία που παράγει για να καταναλώνει όλος ο υπόλοιπος πλανήτης!
Ξέρουν ότι μία χώρα μόνο με το ρόλο αυτό δεν αρκεί για να επιζήσει το σύστημα κι έτσι επιλέγουν -για διάφορους λόγους, αξίζει να διαβάσετε να τους καταλάβετε- την Γερμανία και την Ιαπωνία (παρά το ότι ήταν αντίπαλοι στον Β’ ΠΠ) ως τους δύο άλλους πυρήνες του καπιταλιστικού τους συστήματος, τις άλλες δύο μεγάλες πλεονασματικές οικονομίες που θα ταΐζουν την κατανάλωση του πλανήτη.
Η ιδέα είναι απλή: Αυτός που παράγει χρειάζεται καταναλωτές για να πουλάει τα προϊόντα του.
Όσο στηρίζει τους καταναλωτές του, τόσο στην πραγματικότητα στηρίζει τον εαυτό του, την οικονομία του, επεκτείνει την κυριαρχία του.
Το εφαρμόζουν με τεράστια επιτυχία στο εσωτερικό: τα εργοστάσια παραγωγής στήνονται με συμβόλαια στις φτωχές πολιτείες και περιοχές, στηρίζουν τις τοπικές οικονομίες και τους κατοίκους που στη συνέχεια μπορούν να καταναλώσουν τα προϊόντα των πλουσιότερων.
Είναι ο λεγόμενος πολιτικός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων, ο απλός, λογικός, ευφυής τρόπος να «κυκλοφορεί το χρήμα» όπως λέμε απλά, και να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Το εφάρμοσαν με μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό: Στηρίζοντας όλο τον πλανήτη (σχέδια Μάρσαλ) δημιούργησαν την αγορά για τα προϊόντα τους, επεκτείνοντας την κυριαρχία τους.
Και στηρίζοντας Γερμανία και Ιαπωνία, φρόντιζαν το ίδιο σύστημα να λειτουργεί παντού, λειτουργώντας επιπλέον και ως αμορτισέρ σε πιθανές κρίσεις (μία κρίση πχ στην Αμερική θα είναι πιο ήπια όταν η Γερμανική οικονομία ανθεί).
Όταν ο κύκλος αυτός έκλεισε για την Αμερική -τα Γερμανικά και Ιαπωνικά προϊόντα που αυτοί στήριζαν, έγιναν πιο ισχυρά από τα δικά τους-, σε μία απίστευτης ευφυίας, αλλά και κυνικότητας, κίνηση, οι Αμερικανοί επέκτειναν την κυριαρχία τους, κάνοντας την οικονομία τους ελλειμματική: Έγιναν η μεγάλη καταναλωτική χώρα που θα απορροφούσε την παραγωγή της Γερμανίας και της Ιαπωνίας (συντηρώντας τις οικονομίες τους).
Ταυτόχρονα, ενδυναμώνοντας την Wall Street, θα εξασφάλιζαν ότι τα χρήματα που πια ξόδευαν, θα επέστρεφαν σε αυτούς μέσω των χρηματιστηρίων.
Ο κύκλος θα συνέχιζε να λειτουργεί, αν και για να γίνει αυτή η στροφή, έπρεπε να ισοπεδωθούν πρώτα οι Αμερικανοί εργάτες, αλλά και αρκετές οικονομίες του πλανήτη (πχ όλες οι Αφρικανικές).
Είπαμε ευφυείς και κυνικοί…
Αυτά που γίνονται εδώ, έχουν γίνει πριν δεκαετίες στις πλάτες πχ των Αμερικανών εργατών και, σε πολιτικό επίπεδο, σε Αφρικανικές χώρες, για χάρη της Αμερικανικής παντοδυναμίας και των εταιρειών.
Η πολιτική ανακύκλωση των πλεονασμάτων είναι ο μηχανισμός που εξασφαλίζει στον καπιταλισμό τη ζωή.
Στην Ευρώπη, όμως, οι Γερμανοί αρνούνται πεισματικά να λειτουργήσουν αναλόγως.
Κολλημένοι με τις ιδεοληψίες τους για το χρέος, κοιτώντας μόνο την πάρτη τους, επιμένουν να έχουν πλεονασματική οικονομία, αλλά αρνούνται πεισματικά κάθε στήριξη των περιφερειακών ελλειμματικών οικονομιών που ταΐζουν το «οικονομικό θαύμα» τους!
Πρώτα ισοπέδωσαν τη Γερμανική εργατική τάξη.
Νομίζετε ότι ο Γερμανός εργάτης ζει καλά;
Ξέρετε τι είναι τα minijobs;
Ξέρετε ότι ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου στη Γερμανία ζει από επιδόματα; Ρωτήστε…
Πατώντας στο σβέρκο της Γερμανικής εργατιάς -και της εργασίας των μεταναστών φυσικά- αποκτούν μία μεγάλη παραγωγική μηχανή, και εξάγουν τα προϊόντα τους σε όλη την Ευρώπη (και τον υπόλοιπο πλανήτη φυσικά).
Μίζες, διαφθορά, όλα στοχεύουν στο να πωλούνται τα Γερμανικά προϊόντα παντού.
Όταν όμως σκάει η κρίση, αντί να ακολουθήσουν την πετυχημένη συνταγή των Αμερικανών, κάνουν το ακριβώς αντίθετο!
Συνθλίβουν τιμωρητικά (αντί να στηρίξουν) τις ελλειμματικές οικονομίες που τους τάϊζαν, με πρώτη και καλύτερη την Ελληνική.
Έλα όμως που δεν πάει έτσι το παιχνίδι!
Όταν σκοτώνεις τον Έλληνα, μετά τον Ιρλανδό, μετά τον Πορτογάλο, τον Ισπανό και στο βάθος τον Ιταλό και τον Γάλλο, απλώς γιγαντώνεις την κρίση, την οδηγείς σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ποιος θα καταναλώσει τώρα τα προϊόντα σου;
Άσε που, ενώ οι άλλοι γονατίζουν, εσύ αποκτάς μία φούσκα στο εσωτερικό σου· οι Γερμανοί αγοράζουν σωρηδόν σπίτια, πηγαίνοντας ολοταχώς για φούσκα στο Real Estate όπως η Ισπανία πχ και προσφάτως η Κίνα!
Τα ίδια έπαθαν οι Γερμανοί μετά τον Α’ ΠΠ αλλά μυαλό δεν έβαλαν.
Αυτοί γέννησαν το τέρας του φασισμού τότε, αυτοί το αναβιώνουν και τώρα (προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, ο φασισμός ρέει στα γονίδιά τους).
Η λύση είναι προφανώς να στηρίξεις τις ελλειμματικές οικονομίες που με τη σειρά τους θα στηρίξουν το οικοδόμημα.
3
Χαζοί ήταν οι Αμερικανοί που διέγραψαν το χρέος της Γερμανίας το ’53;
Το ευρώ είναι ο μεγάλος ασθενής στην υπόθεση, καθώς έτσι όπως είναι δομημένο, πληγώνει αντί να οδηγεί στην «Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση».
Και ο μεγάλος κακός της υπόθεσης είναι ο γραφειοκρατικός μηχανισμός των Βρυξελλών, που αποπολιτικοποιεί τα πάντα, υπηρετώντας μόνο εταιρείες και τράπεζες, και η Bundesbank (ο Εωσφόρος ο ίδιος, αν καταλαβαίνω καλά τα γραφόμενα Βαρουφάκη).
Τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά υπάρχουν λύσεις.
Λύσεις, βέβαια, που θα ξεβολέψουν τον Σόϊμπλε, τη Μέρκελ και όσους υπηρετούν τις Γαλλογερμανικές τράπεζες και βιομηχανίες.
Λύσεις που, γι αυτό, δεν πρέπει να ακούγονται…
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που φωνάζουν ότι το πλοίο πάει στραβά, κατευθείαν για τα βράχια, κι αν δεν αλλάξει κάτι επειγόντως θα έχουμε τραγική κατάληξη, όπως και στο παρελθόν…
Κι έτσι, Έλληνά μου, εσύ βρίζεις τον Βαρουφάκη και τον κάθε Βαρουφάκη, για να συνεχίσει η Bundesbank να σώζεται με τα λεφτά των φορολογουμένων όλης της Ευρώπης, για να συνεχίσουν οι κατά τόπους πολιτικοί να κρύβουν σκάνδαλα δωροδοκιών και διαφθοράς, για να συνεχίζουν οι Τραπεζίτες να καλύπτουν τις τρύπες που απέκτησαν από την απληστία τους, και ένα ολόκληρο σύστημα να προσποιείται ότι φταίνε οι Έλληνες που είναι τζιτζίκια, οι Ισπανοί που ήθελαν σπίτια, οι Ιρλανδοί ή οι Πορτογάλοι κλπ κλπ
Αλλά κανείς δε σου λέει αν και γιατί ο Βαρουφάκης σε όσα λέει και γράφει κάνει λάθος. Κανείς δεν μπορεί!
Κι έτσι ασχολείσαι με τα πουκάμισά του, τις φωτογραφίσεις του, το σπίτι του στην Αίγινα, αλλά, προς θεού, μακριά από το αν όσα λέει στέκουν ή όχι, κι αν στέκουν τι κάνουν όλοι οι άλλοι γι αυτά!
Oι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών διαμαρτύρονται ότι ο Βαρουφάκης τους κάνει μαθήματα, κρύβοντας το γεγονός ότι δεν έχουν ιδέα από οικονομικά!
Ο Σόϊμπλε δεν είναι καν οικονομολόγος, δικηγόρος είναι! Ο Γεωργιάδης είναι βιβλιοπώλης!
Κι όμως έχουν το θράσος να απαιτούν να σταυρωθεί ο Βαρουφάκης, χωρίς αντίλογο στα «οικονομικά» επιχειρήματά του!
Ζητώ συγγνώμη για την έκταση (σε ευχαριστώ πιτσιρίκο για την φιλοξενία).
Ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς μάλλον δε θα διαβάσετε αυτά τα βιβλία (αν και τα συστήνω, θα ανοίξουν τα μάτια σας στο πώς λειτουργεί η οικονομία του πλανήτη εδώ και περίπου 70 χρόνια και πώς φτάσαμε ως εδώ).
Αλλά, έστω και 5-10 παράγραφοι, ίσως μας εξοπλίσουν με λίγο καλύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει, με λίγα παραπάνω επιχειρήματα στις μάχες μας, όσο συνεχίζουμε να το παλεύουμε.
Διαβάστε, ακούστε, σκεφτείτε, κρίνετε!
Μην ξεγελιέστε με αποδιοπομπαίους τράγους.
Ψάξτε την ουσία!
Χαιρετίσματα από Ζάκυνθο
ο Μαθηματικός
(Αγαπητέ φίλε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν. Και μπορεί να μην είναι κακό να ξέρεις αλλά είναι πολύ κακό να μην θέλεις να μάθεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν για έναν Πατερούλη να τους πάρει από το χεράκι και να γεμίσει τις τσέπες τους χρήματα. Φράγκα μόνο. Κι ας είναι μόνο χαρτιά. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν πως, αν δεν αλλάξουν αυτοί τα πράγματα, θα γίνονται όλο και πιο αναλώσιμοι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου στην όμορφη Ζάκυνθο.)
pitsirikos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου