Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

29 Απριλίου 1945: Απελευθέρωση Νταχάου - Σαν σήμερα αποδείχτηκε πόσο άγριο ζώο είναι ο άνθρωπος



Το Νταχάου ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας που δημιούργησε η Γκεστάπο, μετά την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1933. 


Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε στην πόλη Νταχάου που βρίσκεται κοντά στο Μόναχο. Στο στρατόπεδο αυτό οι Ναζιστές συγκέντρωναν και βασάνιζαν, αρχικά τους αντιστασιακούς Γερμανούς και αργότερα αιχμαλώτους κάθε ηλικίας, κυρίως Εβραίους και διάφορες άλλες πληθυσμιακές ομάδες ή μειονότητες από τις χώρες που καταλάμβαναν. 




Ανάμεσα σ' εκείνους που πέρασαν από το φριχτό αυτό στρατόπεδο ή βρήκαν το θάνατο εκεί, συγκαταλέγονται και πολλοί Έλληνες αγωνιστές. 

Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρξε και ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Το Νταχάου λειτούργησε μέχρι τη συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945.


Το στρατόπεδο ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1933 πάνω στα απομεινάρια ενός εργοστασίου πυρομαχικών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν το πρώτο από τα Στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ναζί. 
  

Ο Χάινριχ Χίμλερ, ως αρχηγός της Αστυνομίας του Μονάχου, το περιέγραψε επίσημα ως «το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατουμένους».



 Την περίοδο 1933 - 1945 καταγράφηκαν επίσημα 206.000 κρατούμενοι,υπήρξαν, όμως και άλλοι, που δεν καταγράφηκαν, όπως πολλοί Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου. 




Αν και το Νταχάου δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης, καταγράφηκαν 31.000 θάνατοι κρατουμένων, κύρια λόγω των πολύ κακών συνθηκών διαβίωσης αλλά και εκτελέσεων από δεσμοφύλακες. 

Δεν είναι, επίσης, καταγεγραμμένα όλα τα θύματα των ιατρικών πειραμάτων που εκτελούνταν εκεί με προϊστάμενο το Δρα Ζίγκμουντ Ράσερ (Sigmund Rascher), μέλος των Waffen-SS (Ενόπλων SS), που έκανε έρευνες για λογαριασμό της Λουφτβάφε. 

Φυσικά, οι εντολές των SS ήταν να εκτελείται οποιοσδήποτε κρατούμενος υπέπιπτε στο παραμικρό παράπτωμα. Οι εκτελέσεις των Σοβιετικών αιχμαλώτων, επίσης, δεν καταγράφηκαν ποτέ.





Tο στρατόπεδο απελευθερώθηκε στις 29 Απριλίου 1945. Οι Διοικητές του Βάις και Όττο πρόλαβαν να διαφύγουν. 

Οι κρατούμενοι δεν απελευθερώθηκαν αμέσως, γιατί υπήρχε φόβος διασποράς του τύφου, που είχε ξεσπάσει στο στρατόπεδο κατά τις τελευταίες ημέρες λειτουργίας του. 




Το θέαμα που αντίκρυσαν οι απελευθερωτές του ήταν από τα πλέον φρικτά που μπορεί να αντικρύσει άνθρωπος, όπως περιγράφουν ο Βίκτορ Μάουρερ, εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού, και οι Αμερικανοί αξιωματικοί και στρατιώτες που μπήκαν στο στρατόπεδο.





Σήμερα, το Στρατόπεδο του Νταχάου έχει μετατραπεί σε μνημείο από τη Γερμανική Κυβέρνηση

“Η εργασία απελευθερώνει...»




«Arbeit macht frei» Στα γερμανικά, «Η εργασία απελευθερώνει». Έτσι έλεγε η επιγραφή πάνω στη κεντρική πύλη του Γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Νταχάου, στο οποίο εισήλθαν Αμερικανικά στρατεύματα πριν από 73 χρόνια, στις 29 Απριλίου του 1945.



Το ρητό στην πύλη ήταν, κατά κάποιον αποτρόπαιο τρόπο, σωστό: όντως η σκληρή καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων στο Ναζιστικό στρατόπεδο «απελευθέρωσε» οριστικά από τα δεινά τους δεκάδες χιλιάδων από αυτούς. 

Πράγματι, οι έγκλειστοι του Νταχάου εκμισθώνονταν σε δημόσιες και ιδιωτικές γερμανικές βιομηχανίες για σκληρή χειρωνακτκή εργασία. 

Τα λεφτά της εκμίσθωσης, ο συμπυκνωμένος ιδρώτας και το αίμα των κρατουμένων, πλούτιζαν τα Ες- Ες, τους Σουτσστάφφελ, που διαχειρίζονταν το στρατόπεδο, προς δόξαν της Αρίας Φυλής και της οικονομίας της αγοράς γενικότερα...

Όπως αναφέραμε, το Νταχάου ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που ίδρυσαν το 1933 οι Ναζί, προορισμένο αρχικά για πολιτικούς κρατούμενους: Σοσιαλδημοκράτες, κομουνιστές και συνδικαλιστές. 

Μετά, οι έγκλειστοι πολλαπλασιάστηκαν, καθώς μεταφέρθηιαν εκεί Μάρτυρες του Ιεχωβά, Αθίγγανοι και ομοφυλόφιλοι.

Στο Νταχάου επίσης διεξάγονταν φρικαλέα «ιατρικά πειράματα», ενώ οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των Σοβιετικών, Γάλλων, Γιουγκοσλάβων, Τσέχων, Γερμανών, Αυστριακών, Πολωνών, Ελλήνων και βέβαια Εβραίων αιχμαλώτων, συνέθεταν ένα περιβάλλον που προσομοίαζε με δαντική Κόλαση. 




Από το 1933 μέχρι το 1945 καταγράφηκαν επίσημα 206.000 κρατούμενοι, αλλά ο αριθμός τους ήταν πολύ μεγαλύτερος. Οι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι, ας πούμε, δεν συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτό το νούμερο. 

Επίσημα, στο Νταχάου πέθαναν 31.000 άτομα,αν εξαιρέσουμε και πάλι τους Σοβιετικούς, που οι Γερμανοί δεν μπήκαν στον κόπο να καταγράψουν. 

Θάλαμοι αερίων υπήρχαν στο Νταχάου, και ένας από αυτούς χρησιμοποιήθηκε για εξόντωση κρατουμένων, αν και το ίδιο το στρατόπεδο δεν θεωρούνταν στρατόπεδο εξόντωσης, όπως το Άουσβιτς. 




Όταν στα τέλη του Απρίλη του 1945 μπήκαν οι Αμερικανοί στο Νταχάου, με τους διοικητές του Βάις και Όττο να έχουν ήδη διαφύγει, οι στρατιώτες βίωσαν μια απόλυτη φρίκη, με τους σωρούς των πτωμάτων και τους κρατούμενους που έμοιαζαν με σκελετούς.


Το Νταχάου είναι ένας καρκινικός όγκος, ένα μελάνωμα στην Ιστορία του Ανθρώπου γενικά, και όχι μόνο της Γερμανίας. 








Η ίδια η ύπαρξη του Νταχάου, αλλά και των άλλων στρατοπέδων που ίδρυσε το Τρίτο Ράιχ, επιβεβαιώνει πως, πράγματι, η Ανθρωπότητα είναι ικανή και για το καλύτερο, όπως η Τέχνη κι η φιλοσοφία, ας πούμε, αλλά και για το χειρότερο. 

Ο Γκαίτε κι ο Σοπενάουερ, ο Μπετόβεν και ο Μπαχ ήταν Γερμανοί, όπως Γερμανοί ήταν κι ο Χάινριχ Χίμλερ, που ίδρυσε το Νταχάου, αλλά και ο Ρούντολφ Ες, που αποφοίτησε από το κέντρο εκπαίδευσης για τη διοίκηση και την οργάνωση στρατοπέδων που λειτουργούσε μέσα στο Νταχάου. 

Αυτός ο επιφανής Ναζί, μετά τις λαμπρές σπουδές του στο Νταχάου, έγινε διοικητής στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς, «απελευθερώνοντας» εκατομμύρια ανθρώπων...ΠΗΓΗ


Έλληνες στο Νταχάου Β' παγκόσμιος πόλεμος





Δήμος Παυλάκης ο μοναδικός Έλληνας επιζήσαντος του κολαστηρίου του Νταχάου.

Ο Δημόκριτος Παυλάκης ήταν από τους λίγους Έλληνες που επιβίωσε μέσα σε ένα από τα σκληρότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, στο Νταχάου, όπου έμεινε όλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής την ώρα που στους Αγίους Δέκα της Μεσαράς οι δικοί του τον πενθούσαν, του έκαναν κηδεία και μνημόσυνα.

Η μάνα του φορούσε μαύρα και συγγενείς και φίλοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως χάθηκε έτσι στα Αλβανικά σύνορα όταν οι Γερμανοί έμπαιναν στην Ελλάδα...


Και όμως εκείνος ζούσε , ζωντανός –νεκρός, βιώνοντας όλη εκείνη τη φρίκη του πολέμου που σήμερα εμείς διαβάζουμε στα βιβλία και κάποιοι άλλοι έχουν ακόμα το θράσος να αμφισβητούν.

«Έσβησε» στα 95 του χρόνια έχοντας βγει ζωντανός μέσα από το Νταχάου, έχοντας δει να μπαίνουν σε θαλάμους αερίων ανθρώπινες ψυχές και να βγαίνουν σωροί από νεκρές σάρκες.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου