By Cli Ché – Απόψε, για δεύτερη νύχτα στη σειρά, περίπου 20.000 αστυνομικοί οπλισμένοι με την καλύτερη τεχνολογία ελέγχου του πλήθους που μπορεί να αγοράσει κανείς με λεφτά, έχασε τελείως τον έλεγχο του κέντρου του Αμβούργου.
Η χθεσινή νύχτα ήταν αρκετά άγρια, με συγκρούσεις και αποκεντρωμένες επιθέσεις να συνεχίζονται αρκετά μετά την ανατολή του ηλίου.
Απόψε αναγκάστηκαν να αποσυρθούν εντελώς από τη γειτονιά Σάντσε για αρκετές ώρες, καθώς οδοφράγματα φλέγονταν στις διασταυρώσεις και χιλιάδες άνθρωποι κάθε κοινωνικής προέλευσης χαίρονταν με την ψυχή τους μία ζώνη χωρίς αστυνομία.
Τώρα ο δήμαρχος που κάλεσε τους G20 στο Αμβούργο ζητά να τεθεί τέλος στη βία που ο ίδιος ξεκίνησε.
Αυτό δείχνει ότι, ακόμη και με την πιο τελευταία τεχνολογία, καμία ποσότητα αστυνομικής βίας δεν μπορεί να ελέγξει έναν πληθυσμό που είναι αποφασισμένος να αρνηθεί να κυριαρχηθεί.
Αυτό δείχνει ότι, ακόμη και με την πιο τελευταία τεχνολογία, καμία ποσότητα αστυνομικής βίας δεν μπορεί να ελέγξει έναν πληθυσμό που είναι αποφασισμένος να αρνηθεί να κυριαρχηθεί.
Αυτό είναι μία πολύ καλή είδηση για τους οπαδούς της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο.
Τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, η αστυνομία μπουκάρει στο Σάντσε με την πιο αποκρουστική βία, στρέφοντας αδίστακτα κάννες πολυβόλων ενάντια σε δημοσιογράφους και σε κάθε άλλον, αναζητώντας εκδίκηση πάνω σε όσους παραμένουν στους δρόμους αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες πήγαν σπίτι τους να ξεκουραστούν.
Τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, η αστυνομία μπουκάρει στο Σάντσε με την πιο αποκρουστική βία, στρέφοντας αδίστακτα κάννες πολυβόλων ενάντια σε δημοσιογράφους και σε κάθε άλλον, αναζητώντας εκδίκηση πάνω σε όσους παραμένουν στους δρόμους αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες πήγαν σπίτι τους να ξεκουραστούν.
Στους δρόμους βρίσκονται αναπτυγμένες οι μονάδες ειδικών δυνάμεων του Αμβούργου και άλλων πέντε πόλεων, καθώς και αυστριακές ειδικές δυνάμεις.
Αλλά καμία βία και καμία καταστολή δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι χάσανε τον έλεγχο –και το κυριότερο, ότι ήδη εξαρχής δεν άξιζαν ποτέ να έχουν τον έλεγχο.
Παλαβοί συνωμοσιολόγοι διαδίδουν ότι η συνάντηση των G20 σκόπιμα ορίστηκε στο Αμβούργο ώστε να προκληθεί ο πληθυσμός, και έτσι να δικαιολογηθούν και νέα μέτρα καταστολής των πολιτικών ελευθεριών.
Παλαβοί συνωμοσιολόγοι διαδίδουν ότι η συνάντηση των G20 σκόπιμα ορίστηκε στο Αμβούργο ώστε να προκληθεί ο πληθυσμός, και έτσι να δικαιολογηθούν και νέα μέτρα καταστολής των πολιτικών ελευθεριών.
Αυτό είναι η μισή αλήθεια: βάζοντας τους G20 ακριβώς δίπλα σε μια από τις πιο ριζοσπαστικές γειτονιές στη Γερμανία, οι αρχές δοκίμαζαν τον πληθυσμό για να δουν ποια είναι τα όρια της ανοχής του.
Το Αμβούργο αντιμετωπίστηκε ως ένα πειραματικό εργαστήριο καταστολής, όπου αστυνομικοί από πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κουβαλήθηκαν για να μελετήσουν κατασταλτικές τεχνικές.
Αλλά αν μπορούμε να γίνουμε ανεξέλεγκτοι για την αστυνομία ακόμα κι αν μαζέψει στην ίδια πόλη πάνω από το ένα δωδέκατο των αξιωματικών της απ’ όλη τη Γερμανία, τότε σίγουρα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας από το κράτος συνολικά.
Αλλά αν μπορούμε να γίνουμε ανεξέλεγκτοι για την αστυνομία ακόμα κι αν μαζέψει στην ίδια πόλη πάνω από το ένα δωδέκατο των αξιωματικών της απ’ όλη τη Γερμανία, τότε σίγουρα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας από το κράτος συνολικά.
Το μήνυμα είναι ότι δεν μπορούμε να δειλιάζουμε και να κολλάμε στην ψευδαίσθηση ότι το κράτος θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε τις ελευθερίες μας μόνο αν είμαστε αρκετά υποτακτικοί.
Κανείς λαός δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει ή να διατηρήσει την ελευθερία με αυτόν τον τρόπο.
(…)
Ας δούμε από πιο κοντά την εξέλιξη του αστυνομικού ελέγχου. Το 1987, η γερμανική αστυνομία άρχισε να στρέφεται προς το σημερινό της μοντέλο ελέγχου του πλήθους, προκειμένου να διορθώσει τις ελλείψεις που την έκαναν να μην μπορεί να αντιμετωπίσει τους ελιγμούς του πλήθους και να ηττάται –όπως συνέβη την Πρωτομαγιά εκείνης της χρονιάς.
(…)
Ας δούμε από πιο κοντά την εξέλιξη του αστυνομικού ελέγχου. Το 1987, η γερμανική αστυνομία άρχισε να στρέφεται προς το σημερινό της μοντέλο ελέγχου του πλήθους, προκειμένου να διορθώσει τις ελλείψεις που την έκαναν να μην μπορεί να αντιμετωπίσει τους ελιγμούς του πλήθους και να ηττάται –όπως συνέβη την Πρωτομαγιά εκείνης της χρονιάς.
Το συνακόλουθο μοντέλο γερμανικής αστυνόμευσης, κατά το οποίο μακρές φάλαγγες ειδικών δυνάμεων συμπληρώνονται από ιδιαίτερα ευκίνητες μονάδες κρούσης σε στενή επαφή με το πλήθος, μέχρι σήμερα την είχε λίγο πολύ βοηθήσει να ελέγχει αστεακές αναταραχές. (Αναλυτικότερα σε αυτό το χρήσιμο άρθρο).
Το 2017, ακριβώς τριάντα χρόνια μετά την υιοθέτηση αυτού του μοντέλου, τα πλήθη του Αμβούργου πέτυχαν για άλλη μια φορά να ελιχθούν επιτυχώς και να υποχρεώσουν την αστυνομία σε ήττα.
Το 2017, ακριβώς τριάντα χρόνια μετά την υιοθέτηση αυτού του μοντέλου, τα πλήθη του Αμβούργου πέτυχαν για άλλη μια φορά να ελιχθούν επιτυχώς και να υποχρεώσουν την αστυνομία σε ήττα.
Αυτή τη φορά, το έκαναν απλώνοντας τη δράση σε μια τεράστια ζώνη της πόλης, αλλάζοντας γρήγορα θέση και δίνοντας έμφαση σε αποκεντρωμένες δράσεις.
Κάθε φορά που η αστυνομία εγκαθίδρυε μία γραμμή ελέγχου, μαζευόταν κόσμος από την άλλη μεριά –όχι μόνο διαδηλωτές, αλλά και ευνοϊκοί θεατές.
Μικρές, εξαιρετικά οργανωμένες και ευκίνητες ομάδες διαδηλωτών κατόρθωναν να εντοπίσουν οδούς εξόδου και να πραγματοποιούν γρήγορες επιθέσεις, ενώ ευρύτερα πλήθη έκαναν την αστυνομία να «τεντώνεται» σε μια κατεύθυνση και μετά σε μια άλλη.
Όσο περισσότερο έδαφος είχε να ελέγξει η αστυνομία, τόσο περισσότερο ερχόταν σε αντίθεση με τον πληθυσμό, και τόσο περισσότερους διαδηλωτές είχε να αντιμετωπίσει καθώς οι γραμμές της γίνονταν ολοένα πιο επιμήκεις και άρα λεπτές.
Τελικά, έχασαν τον έλεγχο των πιο ανυπότακτων ζωνών και αναγκάστηκαν να αποσυρθούν τελείως.
Πέρα από ζητήματα τακτικής, ωστόσο, το πιο σημαντικό πλήγμα για την αστυνομία ήταν ότι, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να ελέγξει τον πληθυσμό με ωμή βία, έχανε σε νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου.
Πέρα από ζητήματα τακτικής, ωστόσο, το πιο σημαντικό πλήγμα για την αστυνομία ήταν ότι, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να ελέγξει τον πληθυσμό με ωμή βία, έχανε σε νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου.
Η παράλογη και απρόκλητη επίθεσή τους στην χθεσινή διαδήλωση με το σύνθημα Welcome to Hell έστρεψε όλη την πόλη εναντίον τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν χάσει τον έλεγχο.
Ασφαλώς θα τον ανακτήσουν, πιθανώς με τίμημα να προκαλέσουν τεράστια ταλαιπωρία σε όσους τύχει να βρίσκονται στους δρόμους.
Ασφαλώς θα τον ανακτήσουν, πιθανώς με τίμημα να προκαλέσουν τεράστια ταλαιπωρία σε όσους τύχει να βρίσκονται στους δρόμους.
Αλλά πρέπει να μας ενθαρρύνει το γεγονός ότι ηττήθηκαν, ότι δεν κατάφεραν να ελέγξουν τον πληθυσμό –και πρέπει να εμπνευστούμε από το τεράστιο θάρρος που έδειξε ο κόσμος στο Αμβούργο, υψώνοντας το ανάστημά του και αρνούμενος να υποχωρήσει απέναντι έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο.
Η Σάντσε απελευθερώθηκε για αρκετές ώρες από τους διαδηλωτές. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά λεηλατημένα καταστήματα, φλεγόμενα οδοφράγματα και άνθρωποι έτοιμοι να αγωνιστούν.
Η Σάντσε απελευθερώθηκε για αρκετές ώρες από τους διαδηλωτές. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά λεηλατημένα καταστήματα, φλεγόμενα οδοφράγματα και άνθρωποι έτοιμοι να αγωνιστούν.
Καθώς γράφουμε, μεγάλος όγκος ειδικών δυνάμεων ετοιμάζονται να εισβάλουν στην εξεγερμένη ζώνη, με κανόνια νερού και βαρύ οπλισμό.
Καθώς οι μπάτσοι προσπαθούν να απομακρύνουν τα οδοφράγματα, οι κάτοικοι της Σάντσε αντεπιτίθενται.
Ειδικές δυνάμεις μεταφέρουν αυτόματα όπλα και παίρνουν θέσεις στις στέγες των σπιτιών. Αστυνομικοί έχουν σημαδέψει με όπλα μέχρι και δημοσιογράφους.
Ειδικές δυνάμεις μεταφέρουν αυτόματα όπλα και παίρνουν θέσεις στις στέγες των σπιτιών. Αστυνομικοί έχουν σημαδέψει με όπλα μέχρι και δημοσιογράφους.
Πληροφορίες για όπλα με πραγματικά πυρομαχικά επιβεβαιώνονται.
Καθώς η νύχτα κατεβαίνει στο Αμβούργο, βλέπουμε την πανσέληνο μέσα από τον καπνό.
Καθώς η νύχτα κατεβαίνει στο Αμβούργο, βλέπουμε την πανσέληνο μέσα από τον καπνό.
Άνθρωποι παίζουν βόλεϊ στο δρόμο, γιορτάζοντας τη νίκη τους πάνω στις δυνάμεις της G20 και την κατοχή που επιχείρησε να επιβάλει η αστυνομία στη γειτονιά τους.
Έχουμε ακόμη περισσότερους λόγους να γιορτάζουμε καθώς έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη και εξεγερτική νύχτα.
Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες της αστυνομίας, του κράτους και των ΜΜΕ να διαχωρίσουν τους διαδηλωτές σε «βίαιους» και «μη βίαιους», το μήνυμα του Αμβούργου είναι ξεκάθαρο: αλληλεγγύη χωρίς συμβιβασμούς.
Έχουμε ακόμη περισσότερους λόγους να γιορτάζουμε καθώς έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη και εξεγερτική νύχτα.
Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες της αστυνομίας, του κράτους και των ΜΜΕ να διαχωρίσουν τους διαδηλωτές σε «βίαιους» και «μη βίαιους», το μήνυμα του Αμβούργου είναι ξεκάθαρο: αλληλεγγύη χωρίς συμβιβασμούς.
Όταν η αστυνομία επιτίθεται σε διαδηλώσεις με ωμή βία, χωρίς πρόκληση, ο κόσμος στρέφεται εναντίον της.
Η αστυνομία, εργαζόμενη χέρι με χέρι με τα ΜΜΕ, προσπάθησε να ενσπείρει το φόβο περιγράφοντας ορδές άγριων, αυτόνομων ριζοσπαστών που συρρέουν στο Αμβούργο από όλο τον κόσμο για να φέρουν πανδαιμόνιο.
Τελικά, όμως, το Αμβούργο το υπερασπίστηκαν οι ίδιοι οι κάτοικοί του από την επιθετικότητα της αστυνομίας, και αρνήθηκαν να υποχωρήσουν ή να παραδώσουν έστω και έναν από τους συντρόφους τους με τα μαύρα που πάλευαν δίπλα τους για τη γειτονιά τους.
Όταν βλέπουμε πόσο έντονες και εκτεταμένες υπήρξαν οι συγκρούσεις στο Αμβούργο τις τελευταίες 48 ώρες, όταν βλέπουμε την αποφασιστικότητα των ανθρώπων να ξανασυγκροτούνται κάθε φορά που η αστυνομία τους απωθούσε και ιδιαίτερα τη χαρά με την οποία αντιστέκονταν όταν τους έλεγε να μείνουν μακριά, είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας αυτός είναι κάτι περισσότερο από ένας αγώνας εναντίον της G20.
Επί χρόνια, οι αρχές προσπαθούσαν συστηματικά να διώξουν τα τοπικά αυτόνομα δίκτυα του Αμβούργου –οργανώνοντας επιθέσεις ενάντια σε χώρους πολιτικών μαζώξεων όσο και εκτοπίζοντας ανθρώπους από τις γειτονιές τους μέσα από την αύξηση του κόστους ζωής.
Όταν βλέπουμε πόσο έντονες και εκτεταμένες υπήρξαν οι συγκρούσεις στο Αμβούργο τις τελευταίες 48 ώρες, όταν βλέπουμε την αποφασιστικότητα των ανθρώπων να ξανασυγκροτούνται κάθε φορά που η αστυνομία τους απωθούσε και ιδιαίτερα τη χαρά με την οποία αντιστέκονταν όταν τους έλεγε να μείνουν μακριά, είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας αυτός είναι κάτι περισσότερο από ένας αγώνας εναντίον της G20.
Επί χρόνια, οι αρχές προσπαθούσαν συστηματικά να διώξουν τα τοπικά αυτόνομα δίκτυα του Αμβούργου –οργανώνοντας επιθέσεις ενάντια σε χώρους πολιτικών μαζώξεων όσο και εκτοπίζοντας ανθρώπους από τις γειτονιές τους μέσα από την αύξηση του κόστους ζωής.
Οι επιθέσεις εναντίον αυτοκινήτων, καταστημάτων, τραπεζών και της αστυνομίας τις τελευταίες δύο μέρες είναι πλήγμα όχι μόνο για τους G20, αλλά και για τα σύμβολα του «εξευγενισμού» και του απ-ανθρωπισμού που αποτελούν πραγματικές, καθημερινές μάχες για τους κατοίκους του Αμβούργου.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πόλη αντιστάθηκε στο αφήγημα της αστυνομίας και του κράτους και άνοιξε τα χέρια της για να υποδεhttp://non.copyriot.com | μέσω https://nomadicuniversality.comχτεί και να στηρίξει τη χαρούμενη εξέγερση.
Η σύνοδος κορυφής παρεμποδίστηκε μαζικά.
Το Αμβούργο νίκησε.
Η σύνοδος κορυφής παρεμποδίστηκε μαζικά.
Το Αμβούργο νίκησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου