Ροδώπις η ιστορία της αποτελεί τον πρωταρχικό πυρήνα του διάσημου παραμυθιού «Σταχτοπούτα»

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ροδώπις (που σημαίνει «η ροδομάγουλη») είναι γνωστή μία πανέμορφη Ελληνίδα σκλάβα. Είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, αλλά την είχαν απαγάγει πειρατές και την πούλησαν σκλάβα στην Αίγυπτο.

Η ιστορία της, την οποία μας διηγείται ο Στράβων, αποτελεί τον πρωταρχικό πυρήνα του διάσημου παραμυθιού «Σταχτοπούτα». 

Το αφεντικό της την εκτιμούσε και μάλιστα της είχε χαρίσει ένα ζευγάρι σανδάλια με πλούσια διακόσμηση.

Αλλά ήταν υπναράς και τον περισσότερο καιρό στο σπίτι κοιμόταν, οπότε οι άλλες δούλες που ζήλευαν τη Ρόδωπι την κακομεταχειρίζονταν και της έδιναν να κάνει τις βαρύτερες δουλειές. 

Μία ημέρα, ενώ η Ροδώπις λουζόταν ή έπλενε ρούχα στο ποτάμι, ένας αετός άρπαξε ένα από τα σανδάλια της, που τα είχε στον ήλιο να στεγνώσουν, και μετά από λίγο το άφησε να πέσει στα πόδια του βασιλιά Ψαμμήτιχου, που βασίλευε εκείνη την εποχή στη Μέμφιδα.

Ο Ψαμμήτιχος, εντυπωσιασμένος από την κομψότητα του υποδήματος αυτού και πιστεύοντας ότι ήταν ένα σημάδι από τον θεό `Ωρο, ζήτησε από τους ανθρώπους του να βρουν την κάτοχό του, έχοντας την πεποίθηση ότι μόνο σε μια πολύ όμορφη γυναίκα θα ταίριαζε αυτό το πέδιλο. 

Πραγματικά, βρήκαν τη Ροδώπιν, την παρουσίασαν στον βασιλιά και αυτός την πήρε ως σύζυγό του.

Πολλοί πίστευαν ότι η Ροδώπις ήταν Ελληνίδα από τη Θράκη και ότι αρχικώς ονομαζόταν Δωρίχα. 

Ο Αίσωπος κάνει μία σύντομη αναφορά στην ιστορία της και μάλιστα υποτίθεται ότι την είχε γνωρίσει προσωπικά πριν αυτή φύγει για την Αίγυπτο, και της είχε πει πολλές ιστορίες. 

Επίσης, ο Ρωμαίος συγγραφέας Κλαύδιος Αιλιανός (Varia Historia, ΧΙΙΙ 33) παραθέτει μία εκδοχή της αρχαίας αυτής «Σταχτοπούτας».

Η προέλευση της ιστορίας ίσως ανάγεται σε ένα πραγματικό πρόσωπο, την εταίρα Ρόδωπι από τη Θράκη. 

Η νέα αυτή είχε πάει στην Αίγυπτο ακολουθώντας ως ερωμένη τον Χάραξο, αδελφό της ποιήτριας Σαπφούς, κατά τη βασιλεία του Φαραώ Άμασι (570-536 π.Χ.), δηλαδή υπάρχει χρονική συμφωνία με την εκδοχή της γνωριμίας με τον Αίσωπο.

Βιβλιογραφία:

Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969

Nikos Litinas, “Strabo’s Sources in the Light of a Tale", στον τόμο: Daniela Dueck, Hugh Lindsay, Sarah Pothecary (επιμ.), Strabo’s Cultural Geography - The Making of a Kolossourgia. Cambridge: Cambridge University Press, 2005, σελ. 108-117.

 ΠΗΓΗ