Τα εγκαίνια της Έκθεσης Λαϊκής Ζωγραφικής της Σκοπελίτισσας Βιολέττας Σοφικίτου με τίτλο: «Η Λαϊκή Τέχνη της Σκοπέλου με τις πινελιές της Βιολέττας Σοφικίτου», θα πραγματοποιηθούν σήμερα την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018 και ώρα 19:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας του Δήμου Βόλου.
Την παρουσίαση του έργου της κυρίας Βιολέττας θα κάνουν, η κ. Βάσσα Παρασκευά, Διδάκτωρ Θεολογίας και η κ. Μαρία Τσούπη, Φιλόλογος – Διδάκτωρ Λαογραφίας, ενώ την επιμέλεια της Έκθεσης θα έχει η κ. Έλενα Νικηφόρου.
Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί και θα χαιρετίσει ο Δήμαρχος Σκοπέλου, κ. Χρήστος Βασιλούδης, ενώ τον συντονισμό θα έχει η κ. Βασιλική Τράκη, Αρχιτέκτων, μέλος του Δ.Σ. του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου.
Η έκθεση θα έχει διάρκεια μέχρι 2 Δεκεμβρίου 2018, και θα παραβρίσκεται η ίδια η Λαϊκή Καλλιτέχνης για να υποδέχεται και να ξεναγεί τους επισκέπτες.
Η Βιολέττα Σοφικίτου γεννήθηκε στη Σκόπελο το 1945 από αγρότες γονείς.
Οι δύσκολες περιστάσεις της εποχής, δεν της επέτρεψαν να λάβει αξιόλογη μόρφωση.
Την αγάπη της για τη ζωγραφική, ενέπνευσε ο θείος της Δημοσθένης Γεωργακόπουλος, αγιογράφος και λαϊκός ζωγράφος, αλλά και ο παππούς της που εργάστηκε επί χρόνια στο Άγιος Όρος ως εργάτης.
Ο τελευταίος εντυπωσιασμένος από την τέχνη των φορητών εικόνων και τοιχογραφιών περιέγραφε στη μικρή Βιολέττα τα θαύματα των παραστάσεων και τις εκφράσεις των προσώπων των Αγίων.
Πηγή της έμπνευσής της στα καθαρά ζωγραφικά της έργα αποτελεί το ιστορικό παρελθόν της Σκοπέλου, οι μύθοι και οι θρύλοι του νησιού, η φύση της Σκοπέλου, ενώ αποτυπώνει τα περισσότερα εκκλησιαστικά μνημεία του νησιού.
Επιπλέον καταγράφει αντιγράφοντας τα διακοσμητικά αντικείμενα που έφερναν οι ποντοπόροι Σκοπελίτες ναυτικοί για να στολίσουν τα σπίτια τους: δίσκους, γυάλινα σερβίτσια και κυρίως πιάτα διακοσμητικά που μέχρι σήμερα αρκετά από αυτά κοσμούν εκτός από τα αρχοντικά την εξωτερική τοιχοποιία, αλλά και τα τύμπανα των τρούλων ναών.
Από νεαρή ηλικία, προβληματίστηκε βλέποντας αυτούς τους θησαυρούς να φθείρονται και να αφανίζονται.
Έτσι, ξεκίνησε να «συντηρεί» με τα φτωχά μέσα που διέθετε τα σπασμένα αντικείμενα που της έφερναν οι κάτοχοί τους με μόνη της «αμοιβή» την αντιγραφή και διάσωση του σχεδίου του.
Αν και αυτοδίδακτη κατόρθωσε να αποτυπώσει με πιστότητα σχέδια βυζαντινά, ευρωπαϊκά, ισλαμικά και κινεζικά χρησιμοποιώντας πάντοτε ως υλικό ζωγραφικής τα ψυχρά σμάλτα.
Η συλλογή της περιλαμβάνει πάνω από 200 σπάνια σχέδια που αντέγραψε, αλλά και δικά της. Από το 1990 συμμετέχει σε θερινές εκθέσεις που διοργανώνονται από το Δήμο Σκοπέλου.
Μετά το 1999 αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστή η δουλειά της με αφιερώματα που πραγματοποιήθηκαν στον αθηναϊκό και τον τοπικό τύπο («Έθνος», «Ελεύθερος Τύπος», «Καθημερινή», «Θεσσαλία», «Νέος Τύπος»).
Για την ίδια αφιερώματα πραγματοποίησαν και τηλεοπτικοί σταθμοί (Alpha, ΕΤ3, ΣΚΑΪ και Astra).
Το 2006 διοργανώθηκε η πρώτη της έκθεση εκτός Σκοπέλου στο Πνευματικό Κέντρο Μηλεών Πηλίου, ενώ το 2009 στην πόλη του Βόλου η ΕΘΕ φιλοξένησε τα έργα της στη Λαϊκή Βιβλιοθήκη Κυριαζή.
ΠΗΓΗ
Βιολέττα Σοφικίτου – Ζωγραφική σε πιάτα και γυάλινα αντικείμενα.
Το ανήσυχο πνεύμα της, απ’ όταν ήταν μικρό παιδί ακόμη, την οδήγησε να γράφει στα «κρυφά» τους θρύλους και τις παραδόσεις του νησιού, που τις εξιστορούσουν οι γονείς της και ο παππούς της.
Στα κρυφά, γιατί τότε οι γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, παρά μόνο ο παππούς της, της έλεγε «θέλω να γίνεις δασκάλα για να μαθαίνεις στα παιδιά αυτά που σου αφηγούμαι».
Έτσι η Βιολέττα παρακινημένη από τον παππού και συνεπαρμένη από τις ιστορίες που είχε μάθει, κλείδωνε την πόρτα του δωματίου της, έβαζε ένα σεντόνι στις χαραμάδες της για να μην βγαίνει το φώς και άναβε τον λίχνο, για να γράψει όλα αυτά που είχε ακούσει.
Οι επισκέψεις που έκανε στα «αρχοντόσπιτα» της Σκοπέλου, όπως η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει την έφεραν σε επαφή, με τα διακοσμητικά πιάτα, τα οποία έφερναν οι πλούσιοι ναυτικοί και καραβοκύρηδες για να στολίσουν το σπίτι τους.
Είχε τόσο πολύ ενθουσιαστεί με αυτά, που όταν γυρνούσε στο σπίτι της, έπαιρνε ένα φύλλο από λαχανίδα, το γύριζε ανάποδα και χάραζε με ένα κλαδάκι, τα εντυπωσιακά σχέδια που είχε δει και την είχαν γοητεύσει.
Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας της, δεν της επέτρεψε να ασχοληθεί με αυτό που αγαπούσε, καθώς δεν υπήρχε η πολυτέλεια για την απόκτηση της πρώτης ύλης.
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πιάτα, όταν έκανε τις προετοιμασίες για το γάμο της, για να στολίσει το σπίτι της.
Τα έργα της είδαν τότε οι κυρίες κάποιων εύπορων οικογενειών και της ζήτησαν να ζωγραφίσει γι’ αυτές και κάπως έτσι ξεκίνησε η επαγγελματική της καριέρα.
Κάνοντας αυτό που πρωτίστως αγαπά και θαυμάζει ζωγράφιζε και ζωγραφίζει πιάτα, δίσκους και διάφορα γυαλιά, τα οποία όλα αποτελούν έργα τέχνης.
Τα σχέδια αντανακλούν τον πολιτισμό όλου του κόσμου, όπου ταξίδευαν οι έμπειροι ναυτικοί, αψηφώντας τον κίνδυνο. Ρώσικα, Βενετσιάνικα, εγγλέζικα, κινέζικα, γαλλικά, κωνσταντινοπολίτικα και πιο σπάνια ροδίτικα (τα μοναδικά που υπήρχαν στην Ελλάδα) σχέδια, που απεικονίζουν κυρίως λουλούδια, πουλιά, τοπία της φύσης. Στην συλλογή των σχεδίων της έχει προσθέσει και την σκοπελίτικη φορεσιά.
Τα ζωγραφίζει με σμαλτομπογιά και απαιτείται υπομονή, αγάπη και φυσικά ταλέντο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν στην Σκόπελο, χτιζόταν μια εκκλησία, στους εξωτερικούς τοίχους της, εντοίχιζαν διακοσμητικά πιάτα, όπως αυτά στην Παναγία Ελευθερώτρια Σκοπέλου.
Έχει ζωγραφίσει πίνακες και έχει γράψει για τους θρύλους και τις παραδόσεις της Σκοπέλου.
Στα κρυφά, γιατί τότε οι γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, παρά μόνο ο παππούς της, της έλεγε «θέλω να γίνεις δασκάλα για να μαθαίνεις στα παιδιά αυτά που σου αφηγούμαι».
Έτσι η Βιολέττα παρακινημένη από τον παππού και συνεπαρμένη από τις ιστορίες που είχε μάθει, κλείδωνε την πόρτα του δωματίου της, έβαζε ένα σεντόνι στις χαραμάδες της για να μην βγαίνει το φώς και άναβε τον λίχνο, για να γράψει όλα αυτά που είχε ακούσει.
Οι επισκέψεις που έκανε στα «αρχοντόσπιτα» της Σκοπέλου, όπως η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει την έφεραν σε επαφή, με τα διακοσμητικά πιάτα, τα οποία έφερναν οι πλούσιοι ναυτικοί και καραβοκύρηδες για να στολίσουν το σπίτι τους.
Είχε τόσο πολύ ενθουσιαστεί με αυτά, που όταν γυρνούσε στο σπίτι της, έπαιρνε ένα φύλλο από λαχανίδα, το γύριζε ανάποδα και χάραζε με ένα κλαδάκι, τα εντυπωσιακά σχέδια που είχε δει και την είχαν γοητεύσει.
Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας της, δεν της επέτρεψε να ασχοληθεί με αυτό που αγαπούσε, καθώς δεν υπήρχε η πολυτέλεια για την απόκτηση της πρώτης ύλης.
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πιάτα, όταν έκανε τις προετοιμασίες για το γάμο της, για να στολίσει το σπίτι της.
Τα έργα της είδαν τότε οι κυρίες κάποιων εύπορων οικογενειών και της ζήτησαν να ζωγραφίσει γι’ αυτές και κάπως έτσι ξεκίνησε η επαγγελματική της καριέρα.
Κάνοντας αυτό που πρωτίστως αγαπά και θαυμάζει ζωγράφιζε και ζωγραφίζει πιάτα, δίσκους και διάφορα γυαλιά, τα οποία όλα αποτελούν έργα τέχνης.
Τα σχέδια αντανακλούν τον πολιτισμό όλου του κόσμου, όπου ταξίδευαν οι έμπειροι ναυτικοί, αψηφώντας τον κίνδυνο. Ρώσικα, Βενετσιάνικα, εγγλέζικα, κινέζικα, γαλλικά, κωνσταντινοπολίτικα και πιο σπάνια ροδίτικα (τα μοναδικά που υπήρχαν στην Ελλάδα) σχέδια, που απεικονίζουν κυρίως λουλούδια, πουλιά, τοπία της φύσης. Στην συλλογή των σχεδίων της έχει προσθέσει και την σκοπελίτικη φορεσιά.
Τα ζωγραφίζει με σμαλτομπογιά και απαιτείται υπομονή, αγάπη και φυσικά ταλέντο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν στην Σκόπελο, χτιζόταν μια εκκλησία, στους εξωτερικούς τοίχους της, εντοίχιζαν διακοσμητικά πιάτα, όπως αυτά στην Παναγία Ελευθερώτρια Σκοπέλου.
Έχει ζωγραφίσει πίνακες και έχει γράψει για τους θρύλους και τις παραδόσεις της Σκοπέλου.
Τη δεκαετία του 1990 το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου εξέδωσε το βιβλίο «Θρύλοι και Παραδόσεις της Σκοπέλου» , έργο δικό της, στο οποίο περιλαμβάνει 18 πίνακες, που απεικονίζουν τους θρύλους του νησιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου