Στην ανθρώπινη ιστορία, τουλάχιστον σε αυτήν που είναι καταγεγραμμένη, εκατοντάδες είναι τα τροχοφόρα οχήματα, με κίνηση είτε από άλογα και βόδια είτε από κινητήρες, που έχουν διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο (και συχνά πολύ τραγικό) σε παγκόσμια γεγονότα, αποτελώντας με τον καιρό αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ιστορίας.
Σημαντικότερο ίσως παράδειγμα αποτελεί η περίφημη κάμπριο Lincoln Continental 1961, τεσσάρων θυρών, στο πίσω κάθισμα της οποίας δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Κένεντι στο Ντάλας στις 22 Νοεμβρίου του 1963 ή η εντυπωσιακή και πολυφωτογραφημένη Cadillac που χρησιμοποίησε στην παρέλαση της ορκομωσίας του, δέκα χρόνια πριν, ο Πρόεδρος Dwight D. Eisenhower και τόσα άλλα ιστορικά αυτοκίνητα ηγετών, στρατιωτικών, καλλιτεχνών (βλέπε Elvis Presley, Frank Sinatra) και κροίσων.
Τα περισσότερα από αυτά, αν όχι όλα, αποτέλεσαν κατά καιρούς πανάκριβα αντικείμενα δημοπρασιών και σήμερα οι κάτοχοι τους τα συντηρούν δαπανώντας εκατομμύρια δολάρια και λίρες, διατηρώντας όμως ζωντανά για τους νεότερους κομμάτια της ίδιας της ιστορίας.
Ένα τέτοιο παράδειγμα, το οποίο όμως αποτελεί μέρος της πιο σκοτεινής πλευράς του ανθρώπινου γένους, είναι η κατάμαυρη 1939 Mercedes-Benz 770K Grosser Offener Tourenwagen, το -πάντα- εντυπωσιακά καλογυαλισμένο αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε σε παρελάσεις και άλλες -σημαίνουσες για το καθεστώς- δημόσιες εκδηλώσεις ο πιο μισητός τύραννος της σύγχρονης ιστορίας, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο επονομαζόμενος «Φύρερ και καγκελάριος του Ράιχ».
Η Mercedes του Χίτλερ, σύμφωνα με το αναλυτικό αφιέρωμα της DW, ήταν η τελευταία λέξη της τεχνολογίας αυτοκινήτων την εποχή που κατασκευάστηκε.
Είχε μήκος έξι μέτρα και μπορούσε να χωρέσει μέχρι οκτώ άτομα. Διέθετε μηχανή οκτώ κυλίνδρων κυβισμού 7,7 λίτρων, δηλαδή σχεδόν ένα λίτρο ανά κύλινδρο.
Χάρη στα τεχνικά του χαρακτηριστικά μπορούσε να φτάσει ταχύτητες που άγγιζαν τα 160 χλμ. την ώρα, κάτι που για την εποχή του ήταν φυσικά πρωτόγνωρο έως ασύλληπτο.
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes είχε κατασκευάσει μόλις 88 αντίστοιχα μοντέλα μεταξύ 1938 και 1943. Άλλοι διάσημοι πελάτες στο εξωτερικό ήταν ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο, ο δικτάτορας της Ισπανίας Φράνκο αλλά και ο Πάπας.
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes είχε κατασκευάσει μόλις 88 αντίστοιχα μοντέλα μεταξύ 1938 και 1943. Άλλοι διάσημοι πελάτες στο εξωτερικό ήταν ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο, ο δικτάτορας της Ισπανίας Φράνκο αλλά και ο Πάπας.
Η κάμπριo Μercedes 770 Κ του Χίτλερ, η οποία αγοράστηκε από τον ίδιο τον προσωπικό οδηγό του Χίτλερ, τον Έριχ Κέμκα, και παραδόθηκε προς το τέλος του 1939, λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου, ήταν αυτή που χρησιμοποίησε για να γιορτάσει τη νίκη επί των γαλλικών στρατευμάτων αλλά και την επίσκεψη του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι στο Μόναχο.
Το ίδιο αυτοκίνητο φαίνεται και σε διάφορες ταινίες και φωτογραφίες της εποχής. Ωστόσο από το 1942, όταν άρχισαν οι πρώτες ήττες για τον Χίτλερ, σταμάτησαν και οι πομπώδεις προπαγανδιστικές παρελάσεις.
Η Mercedes κατασχέθηκε από τις αμερικανικές δυνάμεις μετά το τέλος του πολέμου στη Γαλλία. Μεταπολεμικά το αυτοκίνητο βρέθηκε στην κατοχή ενός Βέλγου, ενώ στη συνέχεια πωλήθηκε στις ΗΠΑ, όπου και άλλαξε πολλά χέρια, για να επιστρέψει ξανά στην Ευρώπη.
Αυτές τις ημέρες, ο νύν Ευρωπαίος ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, αγνώστων λοιπών στοιχείων, βγάζει τη Mercedes του Χίτλερ σε δημοπρασία μέσω του αμερικάνικου Οίκου Worldwide Auctioneers, η οποία μάλιστα πρόκειται να διεξαχθεί στις 17 Ιανουαρίου.
Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ της DW, η συγκεκριμένη δημοπρασία προκαλεί έντονες αντιδράσεις.
Δίχως αμφιβολία το αυτοκίνητο αυτό ήταν ένα σύμβολο της ναζιστικής προπαγάνδας και το ερώτημα που τίθεται εύλογα είναι αν αντίστοιχα σύμβολα πρέπει να βγαίνουν προς δημοπρασία ή πώληση.
Για τον αμερικανικό οίκο, όπως αναφέρει και ο Ροντ Έγκαν, εκ των υπευθύνων του Οίκου, το βάρος πέφτει στο ίδιο το αυτοκίνητο, το οποίο αποτελεί αναμφίβολα ύψιστο δείγμα τεχνικής αρτιότητας και το οποίο «δεν διάλεξε» τον αγοραστή του, ούτε τον σκοπό για τον οποίο αυτός θα το χρησιμοποιούσε.
Επίσης ο ίδιος εκτιμά ότι σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα κομμάτι «ζωντανής ιστορίας», που θυμίζει το «ρόλο του κακού στην ιστορία» ελπίζοντας μάλιστα ότι θα καταλήξει μετά τη δημοπρασία σε κάποιο μουσείο ή δημόσια συλλογή.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον αμερικανικό οίκο το 10% των εσόδων θα διατεθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα για την ιστορική μελέτη του εθνικοσοσιαλισμού και του Ολοκαυτώματος.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον αμερικανικό οίκο το 10% των εσόδων θα διατεθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα για την ιστορική μελέτη του εθνικοσοσιαλισμού και του Ολοκαυτώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου