Τα κύτταρα ζουν έναν πολυάσχολο βίο, καθώς μπορεί να διαιρεθούν κάπου 50-70 φορές στη ζωή τους.
Κι ενώ οι διαιρέσεις είναι παραγωγικές, προκαλούν συνήθως παράπλευρες απώλειες. Τα πολύτιμα τελομερή των χρωμοσωμάτων φθείρονται τελικά και συρρικνώνονται και κάθε διαίρεση αφήνει το στίγμα της πάνω τους.
Παρά το γεγονός όμως ότι δεν περιέχουν και μεγάλη πληροφοριακή αξία, τα τελομερή συνδέονται με τον κύκλο του γήρατος και τη θνητότητα. Στους ηλικιωμένους, για παράδειγμα, τα τελομερή έχουν λιγότερο από το μισό του μήκους τους από την εποχή της νιότης.
Αυτό βέβαια συμβαίνει στους ανθρώπους, γιατί σε κάποια είδη νυχτερίδας τα πράγματα είναι ολότελα διαφορετικά. Όχι όμως και λιγότερο ενδιαφέροντα.
Οι νυχτερίδες του γένους Myotis αψηφούν λοιπόν τις γνώσεις μας περί DNA, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο που δουλεύει η φύση, καθώς διά στόματος της ακαδημαϊκής βιολόγου Emma Teeling του University College Dublin: «τα μικρά πράγματα ζουν γρήγορα και πεθαίνουν νέα, ενώ τα μεγάλα πράγματα ζουν αργά και πεθαίνουν αργά».
Μόνο που οι Myotis φαίνεται πως δεν το ξέρουν αυτό, καθώς τουλάχιστον 13 είδη του γένους ζουν πάνω από 20 χρόνια, παρά το μικροσκοπικό τους μέγεθος (2-45 γραμμάρια).
Μόνο που οι Myotis φαίνεται πως δεν το ξέρουν αυτό, καθώς τουλάχιστον 13 είδη του γένους ζουν πάνω από 20 χρόνια, παρά το μικροσκοπικό τους μέγεθος (2-45 γραμμάρια).
Αυτός ο συνδυασμός είναι μοναδικός και εντελώς αξιοσημείωτος στον κόσμο, καθώς παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ψαλίδα μεταξύ σωματικής μάζας και προσδόκιμου ζωής.
Μια μελέτη του 2013 έψαξε λοιπόν να βρει γιατί συμβαίνει αυτό, κοιτάζοντας στο γονιδίωμα της νυχτερίδας. Όπως έκανε και μια πρόσφατη μελέτη που μας αποκάλυψε τη μεγαλύτερη εικόνα.
Οι επιστήμονες πήραν δείγμα από φτερά 500 νυχτερίδων από τέσσερα είδη και ανέλυσαν το DNA τους, το οποίο συνέκριναν με το γονιδίωμα 52 άλλων θηλαστικών αναφορικά πάντα με τα τελομερή. Κι ενώ στις άλλες νυχτερίδες τα τελομερή συρρικνώνονται με τον χρόνο, όπως όφειλαν, στο συγκεκριμένο είδος (Myotis) παρέμεναν τα ίδια:
Μια μελέτη του 2013 έψαξε λοιπόν να βρει γιατί συμβαίνει αυτό, κοιτάζοντας στο γονιδίωμα της νυχτερίδας. Όπως έκανε και μια πρόσφατη μελέτη που μας αποκάλυψε τη μεγαλύτερη εικόνα.
Οι επιστήμονες πήραν δείγμα από φτερά 500 νυχτερίδων από τέσσερα είδη και ανέλυσαν το DNA τους, το οποίο συνέκριναν με το γονιδίωμα 52 άλλων θηλαστικών αναφορικά πάντα με τα τελομερή. Κι ενώ στις άλλες νυχτερίδες τα τελομερή συρρικνώνονται με τον χρόνο, όπως όφειλαν, στο συγκεκριμένο είδος (Myotis) παρέμεναν τα ίδια:
«Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι οι μακρόβιες αυτές νυχτερίδες έχουν εξελίξει καλύτερους μηχανισμούς ώστε να αποτρέπουν αλλά και να επιδιορθώνουν την κυτταρική ζημιά που ευθύνεται για το γήρας»!
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως ζουν για πάντα, απλώς πως δεν γερνάνε ποτέ. Και πεθαίνουν από οποιαδήποτε άλλη αιτία, όπως η πείνα, η αφυδάτωση και οι αρρώστιες, όχι πάντως από αυτό που εμείς οι άνθρωποι αποκαλούμε «φυσικά αίτια».
Είναι βέβαια πρώιμο ακόμα να υποθέσουμε πως θα βρούμε στις νυχτερίδες το ελιξίριο της νεότητας, η κατανόηση πάντως του μηχανισμού θα αποκαλύψει πολλά για τον αναπόδραστο μέχρι πρότινος κύκλο της ζωής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου