Η ιστορία πίσω από τον πύργο στο Λόφο Λεβίδη (ΦΩΤΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

Ο πύργος με τα 70 δωμάτια -άλλα μεγάλα και άλλα μικρότερα, ξύλινες σκάλες, πανάκριβα έπιπλα και μάρμαρα Πεντέλης μεγάλης αξίας είναι μόλις μερικά από αυτά που θαύμαζε κανείς στη βίλα Λεβίδη. 

Με τεράστιο υπόγειο, δεύτερο όροφο -ο οποίος σήμερα έχει γκρεμιστεί- και ταβάνια με επένδυση από άχυρο, το κατασκεύασμα αυτό δικαίως θεωρείται ένα από τα «θαύματα» της εποχής εκείνης. Στο χώρο βρίσκονται ακόμα τα δύο γκαράζ αλλά και το τεραστίων διαστάσεων σπίτι του σκύλου που τραβά τα βλέμματα κάθε επισκέπτη.

Οι εγκαταστάσεις δεν αξιοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια γιατί οι αρχές θεωρούν ότι η περιοχή κακώς οικοδομήθηκε και ότι είναι χαρακτηρισμένη δασική έκταση. Έκτοτε η βίλα «ρημάζει». Τίποτα πλέον δεν θυμίζει την παλιά της αίγλη. Έχει καεί, βανδαλιστεί, έχουν κλέψει τα πάντα, ακόμα και τις καλωδιώσεις του ρεύματος. Τα κακόγουστα γκράφιτι κάνουν την όψη της ακόμα πιο απογοητευτική και γκρίζα.... 

Η ιστορία πίσω από τον πύργο στο Λόφο Λεβίδη

Ο λόφος Λεβίδη ή καλύτερα ο καταπράσινος, πευκόφυτος λόφος που βρίσκεται στο κέντρο της Παλλήνης εν αρχή ήταν δημόσιου χαρακτήρα. Περί τη δεκαετία του '30 χτίζεται εκεί η βίλα Λεβίδη. 

Εγκαθίσταται εκεί το 1935 ο Δημήτριος Λεβίδης ο οποίος ήταν αυλάρχης των ανακτόρων του τότε βασιλέως,απόστρατος αντισυνταγματάρχης και είχε διατελέσει για κάποιο χρονικό διάστημα πρόεδρος της Ελληνικής βουλής.

Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω εγκαθίσταται στο λόφο και ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής Θεόδωρος Κάργας ώς υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου και Πύργου Λεβίδη (λόγο του πύργου που προυπήρχε στο λόφο και συνδέεται μέσω καμάρας με τη βίλα).

Ο Θ.Κάργας με δική του επιλογή διεύρυνε τον κύκλο των αρμοδιοτήτων του με τη φροντίδα των κήπων αλλά και όλων των εξωτερικών εργασιών αναδεικνυόμενος πολύ γρήγορα ώς ο έμπιστος του Αυλάρχη Λεβίδη. 

Ο Κάργας με την οικογένειά του ζούσανε σε παρακείμενο της επαύλης κτίσμα στο οποίο συνεχίζει να ζεί μέχρι σήμερα η κόρη του Τούλα Κάργα συνταξιούχος δημοσίου μαζί με τη μητέρα της! Ο Αυλάρχης Δ.Λεβίδης πέθανε το 1963 και το 1990 πεθαίνει και η γυναίκα του Τούλα.

Το 1991 παραμονή υπογραφής των συμβολαίων πώλησης του λόφου στους σημερινούς ιδιοκτήτες,καίγεται το μεγαλύτερο τμήμα της βίλας από "άγνωστη αιτία".

Ο Γιώργος Λεβίδης γιός του Αυλάρχη Δ.Λεβίδη,συνομίληκος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου,ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη,έζησε για πολλα χρόνια εκτός Ελλάδας και σήμερα ζεί στις Σπέτσες δείχνοντας να αδιαφορεί για την τύχη του λόφου.

Τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτε βίλα Λεβίδη στην κυριολεξία λεηλατήθηκε και καταληστεύθηκε! Κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να διασωθεί ένας χώρος ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που κτίστηκε με μοναδικά για την εποχή υλικά τα οποία σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα.

Οι κ.κ. Μπουζάλας - Ματζώρης οι οποίοι έχουν υπό την κατοχή τους το κεντρικό τμήμα του λόφου με τα ερείπια της βίλας,συνολικής έκτασης περίπου 80 στρεμμάτων δεν είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες. 

Είναι και το μετοχικό ταμείο Πολεμικής Αεροπορίας με περίπου 21 στρέμματα,στο ανατολικό τμήμα του λόφου,με σκοπό να αναγερθεί κάποια στιγμή Ίδρυμα κοινωνικού χαρακτήρα και τέλος η οικογένεια Κάργα η οποία κατέχει έκταση 1,8 στρεμμάτων με διαδικασία χρησικτησίας (συμφωνούντος του ίδιου του Γ.Λεβίδη ο οποίος είχε έρθει σαν μάρτυρας στο σχετικό δικαστήριο).

Οικογένεια Λεβίδη

Η οικογένεια Λεβίδη ήταν παλιά βυζαντινή οικογένεια ευγενών στρατιωτικών και πολιτικών με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. 

Κατά τον 17ο και 19ο αιώνα πολλά μέλη της ιστορικής αυτής οικογένειας ανήλθαν σε υψηλές θέσεις του Πατριαρχείου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρείχαν μεγάλες υπηρεσίες στο υπόδουλο ελληνικό γένος. 

Μετά τις σφαγές της Κωνσταντινούπολης το 1821, μέλη της οικογένειας κατέφυγαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στη Βλαχία στη Μολδαβία και στη Ρωσία και διακρίθηκαν κατά την διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας αλλά και μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων.

Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας τα μέλη της οικογένειας Λεβίδη διέπρεψαν στην πολιτική ενώ αρκετοί ακολούθησαν στρατιωτική και διπλωματική σταδιοδρομία. 

Μέχρι το 1991 στην κατοχή της οικογένειας βρισκόταν ο "Λόφος Λεβίδη" στην Παλλήνη. Ο πευκόφυτος λόφος στην είσοδο της Παλλήνης είχε παραχωρηθεί δωρεάν στην οικογένεια από την τότε Κοινότητα Παλλήνης. 

Κατά τις απαλλοτριώσεις για την διάνοιξη της Αττικής Οδού, η οποία διέρχεται σύρριζα στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου, η οικογένεια Λεβίδη επέστρεψε το σύνολο του λόφου στο κράτος.


Το κτήμα Λεβίδη

Το «Κτήμα Λεβίδη», είναι ένα μεγάλο κτήμα 80 στρεμμάτων στην είσοδο της Δ.Ε Παλλήνης σχεδόν στο κέντρο του ενιαίου Δήμου. Ένας πράσινος λόφος, γεμάτος δέντρα και εγκαταστάσεις μικρές και μεγάλες, που τον αναφέρουν ως «πύργο με τα 70 δωμάτια». 

Ο λόφος Λεβίδη στην Παλλήνη έγινε γνωστός από τον κυκλικό πύργο που βρίσκεται στη κορυφή αυτού του λόφου,δίπλα στην ομώνυμη βίλα με την οποία σήμερα είναι ενωμένος με μια καμάρα. Ο πύργος προϋπήρχε της βίλας την οποία έκτισε το 1935 ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής, ο Κωνσταντίνος Σακελλάριος. 

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον πύργο που είναι μάλλον Οθωμανικός, κάτι που μπορούμε να συμπεράνουμε από τον τρόπο κατασκευής του. Ο σκοπός του ήταν προφανώς η εποπτεία της περιοχής και ίσως η προστασία των γύρω κτημάτων και ο έλεγχος του δρόμου προς τα Μεσόγεια.

Διακρίνεται παράθυρο-άνοιγμα στο επίπεδο του ισογείου προφανώς ως τυφεκιοθυρίδα. Ο πύργος ίσως να μην είχε άλλο όροφο, εάν υποθέσουμε πως σε περίπτωση που υπήρχε, οι τυφεκιοθυρίδες θα ήταν ψηλότερα.

Πιθανός χρόνος κατασκευής: 17ος ή 18ος αιώνας. 

Το κτήμα Λεβίδη, κάθε χρόνο του Αγ. Γεωργίου, που γιόρταζε και το ομώνυμο εκκλησάκι που υπάρχει εκεί, άνοιγε και υποδέχονταν σε δεξίωση τους επιφανείς παράγοντες της περιοχής (προφανώς τιμώντας και το όνομα του πατέρα του ιδιοκτήτη).

Η έκταση 80 στρεμμάτων παραχωρήθηκε με συμβόλαια από τους κληρούχους στον Δημήτρη Λεβίδη, που τότε ήταν αυλάρχης στα ανάκτορα του Τατοΐου. Το 1936 το ζεύγος Λεβίδη εγκαθίσταται στη βίλα των 70 δωματίων η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι συνδέθηκε με ειδική κάμαρα με τον πύργο. 

Η σύζυγος του Δημήτρη Λεβίδη, Τούλα Μπότση, ήταν καλλονή της εποχής της και δυναμική γυναίκα. Είχε εκλεγεί Σταρ Ελλάς, ενώ ήταν αδελφή του εκδότη των εφημερίδων «Ακρόπολις» και «Απογευματινή», Νάσου Μπότση.

Το 1948 στο λόφο Λεβίδη εγκαταστάθηκε ο υπενωμοτάρχης Θεόδωρος Κάργας ως υπεύθυνος της ασφάλειας, ο οποίος στη συνέχεια ασχολήθηκε και με τους κήπους του λόφου. Ο Δημήτρης Λεβίδης πέθανε το 1963 και αμέσως μετά ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα.

Τότε η βίλα και γενικά η έκταση του λόφου μισθώνονταν σε εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων. Το 1990 η Τούλα Λεβίδη πεθαίνει.

 Στη φωτογραφία που έχει τραβήξει ο Slim Aarons, η Τούλα Μπότση ποζάρει με το σύζυγό της στο όμορφο κτήμα τους στην Παιανία, που σήμερα έχει παραδοθεί στην τύχη του... 


Ο μοναδικός κληρονόμος είναι ο γιος της Γιώργος Λεβίδης, ο οποίος πουλά την έκταση σε Ελληνες επιχειρηματίες το 1991. Μετά την πώληση η περιοχή εγκαταλείφθηκε, η βίλα των 70 δωματίων γνώρισε τη δύναμη του χρόνου και υπέστη μεγάλες φθορές.

Η σκεπή του κεντρικού κτιρίου κατέρρευσε ύστερα από πυρκαγιά, ενώ οι υπόλοιποι χώροι λεηλατήθηκαν»...

Ο λόφος Λεβίδη τελικά πουλήθηκε σε υπεράκτια εταιρία Κυπριακών συμφερόντων, έναντι 6.000.000 ευρώ και όπως διαβάζουμε την αγοροπωλησία αυτή υπέγραψε (λόγω του δασικού χαρακτήρα της έκτασης), ο πρώην (διορισμένος) Γ.Γ της περιφέρειας Αττικής κ. Μανιάτης ο οποίος άφησε γενικότερα το... δικό του στίγμα στην περιφέρεια. Αττικής και για άλλους λόγους.

  

Το πανέμορφο σπίτι του καταπράσινου λόφου Λεβίδη στην Παλλήνη που φιλοξένησε μερικές από τις μεγαλύτερες ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές, υπήρξε ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Αθήνας την εποχή του Χρυσού Κινηματογράφου.

Στους εξωτερικούς και εσωτερικούς της χώρους του πραγματοποιήθηκαν -εκτός από τα πιο κοσμικά πάρτυ της Αθήνας του ’50 και του ’60- και τα γυρίσματα μερικών από τις πιο γνωστές παλιές ελληνικές ταινίες. 

 Οι παραγωγές της Finos Film «Το Λεβεντόπαιδο», «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση», και «Μια Ιταλίδα Από Την Κυψέλη» είναι μερικές από αυτές.

Εκείνη, όμως, που ανέδειξε πλήρως την ομορφιά της βίλας ήταν κατά κοινή ομολογία η τεράστια εισπρακτική επιτυχία των Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ «Η Αρχόντισσα και ο Αλήτης», που κυκλοφόρησε το 1968.

ΒΙΝΤΕΟ


Αυτά για την ιστορία του κτήματος, αν και σίγουρα πολλοί θα είναι οι συμπολίτες μας στη δημοτική ενότητα Παλλήνης που θα γνωρίζουν περισσότερα.

Σήμερα αυτό που εντυπωσιάζει έναν επισκέπτη σε αυτό το χώρο, είναι η καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει πρώτα ο χρόνος, αλλά κυρίως τα βέβηλα χέρια των ανθρώπων. 

Ακόμα και οι καλωδιώσεις του ηλεκτρικού είχαν εξαφανιστεί. Τρύπες σε τοίχους που δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο ότι προέρχονται από κάποιους κυνηγούς θησαυρών που γνώριζαν την ιστορία των ιδιοκτητών της βίλας.

 Απομεινάρια κατάλευκων μαρμάρων Πεντέλης στις σκάλες όσα γλύτωσαν από τις επιδρομές των... "βαρβάρων". Κάποιες από αυτές αν τις ακολουθήσεις αρχίζεις να νιώθεις... ανασφαλής για το που θα σε οδηγήσουν.

Περίπου «Γκραν γκινιόλ» επίσκεψη με ολίγη από... σατανιστικό μυστήριο αφού το σκηνικό το έχουν ήδη ζωγραφίσει με graffity στους τοίχους οι άγνωστοι καλλιτέχνες του είδους.

Είναι αλήθεια ότι αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον μία τέτοια εξερεύνηση με... λίγη υπερβολή. Όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που θα νιώσετε όταν επισκεφτείτε το χώρο για πρώτη φορά, (πέρα από οργή για τις καταστροφές) θα είναι και ανεξήγητο έως και... μεταφυσικό.

Με πληροφορίες από Βικιπαίδεια-lofos-levidi-pallinis.blogspot.gr-gerakasorg.blogspot.gr