«Ενα παλάτι που κοιμάται»: Εικόνες από τα πρώην βασιλικά ανάκτορα που πάγωσαν στον χρόνο......(ΦΩΤΟ - ΒΙΝΤΕΟ).

Μια φωτογραφική βόλτα εκεί που ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει...

Μισή ώρα από την Αθήνα βρίσκεται το κτήμα Τατοΐου, ένα υπέροχο μέρος γεμάτο πράσινο, με υπέροχα μονοπάτια, ρυάκια, καταπράσινα ξέφωτα. 

Το παλάτι και τα ιστορικά κτίρια έχουν γίνει ένα με την φύση, στέκουν εκεί μελαγχολικά, ανάμεσα στα δέντρα, σκεπασμένα με ξερά φύλλα και φυτά...



Η παλιά σκοπιά στην είσοδο του κτήματος


Μέσα στο κτήμα Τατοΐου βρίσκονται και τα θερινά ανάκτορα. Πρόκειται για έναν ιστορικό χώρο που για 100 και πλέον χρόνια έζησε η βασιλική οικογένεια της Ελλάδας και πλέον έχει περάσει στο ελληνικό δημόσιο.

Εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας Γλυξμπουργκ και γράφτηκαν κάποιες από της σελίδες της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας και του πολιτικού παρασκηνίου.



Οι σκάλες που οδηγούν στο παλάτι





Το 1872 το αγόρασε ο Βασιλιάς Γεώργιος Ά και από τότε ξεκίνησε η βασιλική ιστορία του κτήματος. 

Ο ίδιος ο Γεώργιος δεν είχε τόσα χρήματα ώστε να αγοράσει το κτήμα, αλλά η σύζυγος του Όλγα της οικογένειας Ρομανόφ, διέθεσε τα χρήματα που απαιτούνταν.

Ο πρώτος αρχιτέκτονας των ανακτόρων ήταν ο νεαρός τότε Τσίλλερ. 

Σύντομα, λόγω των περιορισμένων χώρων, το 1880 φτιάχνουν ένα νέο ανάκτορο ακριβώς δίπλα, το οποίο είναι αντίγραφο της έπαυλης του συγκροτήματος των ανακτόρων Πέτερχοφ στην Αγία Πετρούπολη που υπάρχει μέχρι σήμερα και είναι ανοιχτό για επισκέψεις από το κοινό, σε αντίθεση με αυτό του Τατοΐου που μέρα με τη μέρα κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Δεξιά και αριστερά της σκάλας μεγάλες γλάστρες από λευκό μάρμαρο με σύμβολα. Κάποτε θα υπήρξαν γεμάτες λουλούδια, σήμερα στέκουν εγκαταλειμμένες.

Μπροστινή όψη του παλατιού

Σε ένα σκιερό από την άγρια βλάστηση σημείο, αντικρίσαμε μια μεγάλη μαρμάρινη μπανιέρα που προφανώς αποτελούσε χώρο λουτροθεραπείας.

Μια μαρμάρινη λεοντοκεφαλή πρέπει να ήταν το σιντριβάνι που ανάβλυζε το νερό.

Πλαϊνή όψη του παλατιού

Το 1948 το Τατόι από θερινή κατοικία μετατρέπεται σε μόνιμη κατοικία για την βασιλική οικογένεια. 

Το κτήμα διέθετε ακόμα και ξενοδοχείο το "Τατόιον", όπου με αντάλλαγμα 3 δραχμών ημερησίως κάποιοι είχαν την ευκαιρία να βρεθούν στον βασιλικό περίγυρο.






Δωμάτιο σε οικία προσωπικού


Τα αυτοκίνητα του τέως βασιλιά που έχουν απομείνει στο Τατόι χαρακτηρίστηκαν ως μνημεία καθώς συνδέονται με σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας… 

Τα περισσότερα από τα αυτοκίνητα αυτά φυλάσσονται στο κτίριο του Βουστασίου, δυστυχώς σε άθλια κατάσταση που μοιάζει πια ανέφικτη η αναπαλαίωση τους.



Φορτηγό αντίκα



Βασιλική άμαξα



Αυτοκίνητα αντίκες στο υπαίθριο πάρκινκ








Το κτήμα διέθετε το δικό του βενζινάδικο, που την εποχή εκείνη τα πάντα τα μετρούσαν με γαλόνια και φυσικά πλήρωναν σε δραχμές.



Παλιά αντλία βενζίνης


Σήμερα όλα τα κτίρια είναι σφραγισμένα και αρκετά κατεστραμμένα. Σε μερικά από αυτά έχουν γίνει εργασίες αναστήλωσης με πολύ καλά αποτελέσματα.



Σφραγισμένο πηγάδι


Για την συντήρηση του κτήματος χρειάζονταν αρκετοί υπάλληλοι και εργάτες που έμεναν μέσα στο κτήμα και έτσι γύρω από το ανάκτορο δημιουργήθηκε μια αυτόνομη μικρή πολιτεία.

Διέθετε ταβέρνα, μπακαλικάκι, βουστάσια, σιδηρουργεία, ελαιοτριβεία, αστυνομικό τμήμα, ξυλουργείο, οινοποιείο και εμφιαλωτήριο, στάβλους και ιπποστάσιο, βουτυροκομείο, γαλακτοκομείο, χοιροστάσιο, καταλύματα και εστιατόριο για τους υπάλληλους, δυο εκκλησίες και τους τάφους όλων των βασιλέων και των μελών της βασιλικής οικογένειας.

Το βουτυροκομείο στο κτήμα Τατοΐου

Το οινοποιείο του Τατοΐου (έτος κατασκευής 1879 περίπου).

Ξυλουργεία, ιπποστάσια, κτηνοτροφικές μονάδες  τα οποία σήμερα έχουν σχεδόν ερειπωθεί και ορισμένα καταστραφεί ολοσχερώς.

Είναι στην ουσία ένα μικρό χωριό πλήρως εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον. Χαρακτηριστικά το 1964 εργάζονταν και έμεναν στο Τατόι 39 άτομα, εκ των οποίων και 11 οικογένειες με 24 παιδιά όλων των ηλικιών.



Οικήματα προσωπικού









Ενα από τα πολλά ξέφωτα χώρους αναψυχής των επισκεπτών



Το μονοπάτι που οδηγεί στο ταφικό συγκρότημα


Στον λοφίσκο Παλαιόκαστρο υπάρχει το βασιλικό κοιμητήριο με δυο εκκλησίες και τους τάφους όλων των βασιλέων και των μελών της βασιλικής οικογένειας.

Ο ναός της Αναστάσεως, που έχει ανεγερθεί εκεί, βρίσκεται και το κοιμητήριο των Βασιλέων και Πριγκίπων.

Εκκλησιά ταφικού συγκροτήματος 

Οι τάφοι βρίσκονται διάσπαρτοι...να μας υπενθυμίζουν πως ο θάνατος εξισώνει όλους τους ανθρώπους...

Όλοι είμαστε ίσοι και πρέπει να γνωρίζουμε το ίδιο σεβασμό ανεξαρτήτως καταγωγής και τάξεως

Αυτή η εικόνα των τάφων, ας μας υπενθυμίσει πως οι βασιλιάδες (πρίγκιπες κλπ) είναι απλοί, κοινοί άνθρωποι και για κανένα λόγο δεν πρέπει να αξίζουν περισσότερα προνόμια, σεβασμό από τους υπόλοιπους ανθρώπους. 

 Κάτι δηλαδή που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το θεσμό της βασιλείας.

Πρώην Βασιλικό Κτήμα Τατοΐου (Η δόξα του χθές και η εγκατάλειψη του σήμερα )

Το Τατόι βρίσκεται 15 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας. Στο κτήμα βρίσκεται το θερινό ανάκτορο της πρώην ελληνικής βασιλικής οικογένειας. Το αρχαίο και τρέχον επίσημο όνομα της περιοχής είναι Δεκέλεια. Το Τατόι είναι ο τόπος γέννησης του Γεωργίου Β΄. 

Το πρώτο σπίτι που περατώθηκε το 1874 ήταν ένα απλό διώροφο σπίτι ελληνοελβετικού ρυθμού, με δίρρικτη στέγη, το οποίο παραδόξως προοριζόταν όχι ως ανάκτορο αλλά ως βασιλικός ξενώνας, χρήση για την οποία ουδέποτε διατέθηκε. 

Πάνω από το ήδη χαραγμένο περιβόλι, για το οποίο επελέγησαν φυτά από ολόκληρη τη Μεσόγειο, άρχισε να οικοδομείται από τον αρχιτέκτονα Σάββα Μπούκη, το 1884, το καθ' αυτό ανάκτορο, μιμούμενο μια έπαυλη του συγκροτήματος των ανακτόρων του Πέτερχοφ, στην Αγία Πετρούπολη, που ανήκε στον τσάρο Αλέξανδρο Β΄, θείο της βασίλισσας Όλγας. 

Το νέο σπίτι πρωτοκατοικήθηκε από τον Γεώργιο το 1889, αμέσως δηλαδή μετά τον γάμο του Διαδόχου Κωνσταντίνου, στον οποίον αφέθηκε η χρήση του παλιού σπιτιού. 

Μέχρι το τέλος του 19ου αι. το Τατόι είχε αποκτήσει δύο ναούς - Προφήτη Ηλία (1873) και Αναστάσεως (1899) - ένα υπασπιστήριο, μερικές οικίες για αυλικούς υπηρεσίας, ένα τηλεγραφείο, την κατοικία του διευθυντή, τρία συγκροτήματα εργατόσπιτων, ένα οινοποιείο, ένα βουτυροκομείο, τρεις στάβλους, αποθήκες, εργαστήρια και καταλύματα για τη Φρουρά. 

Ο παλιός ανεμόμυλος μετατράπηκε σε πύργο, μέσα στον οποίο διαρρυθμίστηκε ένα αρχαιολογικό μουσείο με τα ευρήματα των μικροανασκαφών στην περιοχή. 

Η μεγάλη πυρκαγιά του 1916 σηματοδότησε το τέλος της χρυσής εποχής. Κάηκε το μεγαλύτερο μέρος του δάσους, κάηκαν κατά εκατοντάδες τα ελάφια που ο Γεώργιος είχε εισαγάγει από την Ουγγαρία, οι ανακτορικοί στάβλοι, ο ναός του Προφήτη Ηλία, το μουσείο, το παλιό ανάκτορο. 

Η ταραγμένη πολιτικά περίοδος που ακολούθησε δεν επέτρεπε την άμεση ανασυγκρότηση. Αυτή πραγματοποιήθηκε στα χρόνια της Α΄ Αβασίλευτης Δημοκρατίας, χάρη στη φροντίδα όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων, χάρη επίσης στην επίβλεψη και την ικανότητα του νέου διευθυντή Βασιλείου Δρούβα (1925-1961). 

Στα χρόνια περί το 1930, κτίστηκε το συγκρότημα κατοικιών και εργαστηρίων, γνωστό ως μάνδρα, όπως επίσης και ο σταθμός χωροφυλακής. Η παλινόρθωση της μοναρχίας πρόσθεσε μεν στο κτήμα το κομψό διευθυντήριο, το μαυσωλείο και τα διάσπαρτα πέτρινα φυλάκια της Φρουράς, τραυμάτισε όμως βάναυσα την ίδια την έπαυλη, στη μεγάλη επισκευή των ετών 1937-39. 

Αρχιτέκτονες της περιόδου αυτής ήταν ο Αναστάσιος Μεταξάς, ο Εμμανουήλ Λαζαρίδης και ο Κωνσταντίνος Σακελλάριος. Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, όπου ο Δρούβας ακροβατούσε ανάμεσα στον κατακτητή και το αντάρτικο της Πάρνηθας για να σώσει το κτήμα. Η πίεση του «βουνού» αυξήθηκε το καλοκαίρι του 1944. 

Στο διάστημα του φθινοπώρου οι λεηλασίες πλήθυναν, ώσπου καταλύθηκε στο Τατόι κάθε αρχή. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών το κτήμα και η έπαυλη διαλύθυκαν πλήρως και η μικρή κοινωνία του θρηνεί τα δικά της θύματα του Εμφυλίου που ξεκινούσε. 

Το καλοκαίρι του 1945 το κτήμα κάηκε ξανά. Τα κίνητρα ήσαν σαφώς πολιτικά. Έτσι το Τατόι ξεκίνησε το 1946 και πάλι από το σημείο μηδέν. Για να αντισταθμίσει την απώλεια εσόδων από την καταστροφή του δάσους, ο Δρούβας έδώσε έμφαση στην παραγωγή κρασιού και στα γαλακτοκομικά προϊόντα. 

Στα 1952 κτίστηκε το κομψό νέο βουστάσιο, τα προϊόντα του οποίου, όπως εν γένει τα προϊόντα του κτήματος, διατίθονταν προς πώληση σε ξενοδοχεία, νοσοκομεία, ιδρύματα και στρατόπεδα. 

Αρχιτέκτονες της περιόδου αυτής ήταν ο Κ. Γκίνης και ο Αλ. Μπαλτατζής. Από το τέλος του 1948 εγκαταστάθηκε στην έπαυλη μονίμως η βασιλική οικογένεια, που την κατοίκησε αδιαλείπτως ως το πρωί του Αντικινήματος κατά της Χούντας, στις 13 Δεκεμβρίου 1967.


Τατόι - Η συναρπαστική ιστορία του πρώην βασιλικού κτήματος










Θέα προς την Πάρνηθα...

Το κτήμα του Τατοΐου δέχεται κάθε Σαββατοκύριακο πλήθος επισκεπτών που θέλουν να απολαύσουν την φύση και να φύγουν έστω για λίγες ώρες από το άγχος της πόλης.

Τα ανάκτορα είναι ανοικτά για όλο τον κόσμο, δίχως είσοδο και αποτελούν μια τέλεια πρόταση για ποδηλατάδα, πικ νικ και για να παίξουν τα μικρά παιδιά στη φύση. Η απόστασή από την Αθήνα είναι ελάχιστη και το περιβάλλον πραγματικά ιδεώδες.

Roadartist...in athens

memorylife

Αποστολή - φωτογραφίες: Χάρης Ντάκ
ΠληροφορίεςΜάνθα Τσικουδή - thesecretgreece.gr