Η Αρχαία Ελλάδα είναι γνωστή για το κρασί της. Διαβάστε την επική λογοτεχνία της και θα συναντήσετε συχνές αναφορές σε αυτήν. Ωστόσο, μια νέα μελέτη δείχνει ότι η μπύρα μπορεί να ήταν εξίσου κοινή στην αρχαία Ελλάδα με το κρασί.
Αρκετά κτίρια για τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι ήταν ζυθοποιίες ανακαλύφθηκαν στο Αρχοντικό και στην Αγκρίσσα, τα οποία καταστράφηκαν από τη φωτιά.
Οι αρχαιολόγοι που επιθεωρούν τις τοποθεσίες βρήκαν εξαιρετικά καμένα υπολείμματα παλαιών σπόρων δημητριακών που φυτεύτηκαν πιθανότατα για την παρασκευή μπύρας.
Οι κόκκοι Archondiko χρονολογούνται από την εποχή του Χαλκού, κάπου γύρω στο 2100 έως το 2000 π.Χ.
Ο Κυκεώνας (ή κυκεών από το κυκάω που σημαίνει ανακατέβω, αναμιγνύω) ήταν ένα αρχαίο ελληνικό ποτό φτιαγμένο κυρίως από νερό, κριθάρι ή βρώμη και βότανα.
Η θέση του χριστιανισμού
«Τα βιβλία, πέρα από την εμπειρία του Χόφμαν να παρασκευάσει και να πιει κυκεώνα, αγγίζουν κι άλλα θέματα», επισημαίνει ο υπεύθυνος του μικρού εκδοτικού οίκου «Κυκεών tales»
Και συνεχίζει: «Γιατί τέτοιες ουσίες χρησιμοποιούνταν στα Ελευσίνια Μυστήρια και γιατί εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται και σήμερα από ινδιάνικες φυλές κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών; Και γιατί μια τέτοια χρήση απορρίπτεται στη χριστιανική λειτουργία;
Οι κόκκοι Archondiko χρονολογούνται από την εποχή του Χαλκού, κάπου γύρω στο 2100 έως το 2000 π.Χ.
Οι κόκκοι Agrissa, από τους οποίους υπήρχαν πολύ περισσότεροι, είναι νεότεροι και χρονολογούνται κάπου μεταξύ 2100 και 1700 π.Χ.
Η υπόθεση της μπύρας γίνεται ακόμη πιό πιστευτή από την ανακάλυψη των θαλάμων στο Αρχχοντικό που μοιάζουν με αυτούς που κατασκευάστηκαν για να διατηρήσουν χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διαδικασία παρασκευής ζυθοποιίας.
Η υπόθεση της μπύρας γίνεται ακόμη πιό πιστευτή από την ανακάλυψη των θαλάμων στο Αρχχοντικό που μοιάζουν με αυτούς που κατασκευάστηκαν για να διατηρήσουν χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διαδικασία παρασκευής ζυθοποιίας.
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης κύπελλα κοντά στους καυτούς κόκκους και στις δύο θέσεις.
Η μπύρα υπήρχε πολύ πριν γίνει (δυνητικά)η παρασκευή στην Ελλάδα.
Η μπύρα υπήρχε πολύ πριν γίνει (δυνητικά)η παρασκευή στην Ελλάδα.
Το κρασί ήρθε πρώτο, γύρω στο 6000 π.Χ., ενώ η μπύρα πιθανώς εφευρέθηκε από τους Αιγυπτίους γύρω στο 3200 π.Χ.
Ελέγξτε αυτό το συναρπαστικό χρονοδιάγραμμα της ιστορίας της μπύρας .
Κυκεώνας, Η Μπύρα Των Αρχαίων ΕλλήνωνΕλέγξτε αυτό το συναρπαστικό χρονοδιάγραμμα της ιστορίας της μπύρας .
Ο Κυκεώνας (ή κυκεών από το κυκάω που σημαίνει ανακατέβω, αναμιγνύω) ήταν ένα αρχαίο ελληνικό ποτό φτιαγμένο κυρίως από νερό, κριθάρι ή βρώμη και βότανα.
Χρησιμοποιούνταν στο αποκορύφωμα των Ελευσίνιων Μυστηρίων για να σπάσει την ιερή αποχή από το φαγητό και το πιοτό, αλλά ήταν επίσης ένα αγαπημένο ποτό των Ελλήνων αγροτών, φόρος τιμής στην θεά της συγκομηδής, της γεωργίας αλλά και της ζυθοποίησης κατά την αρχαία μυθολογία. Οι αριστοκράτες τον απέφευγαν ως ποτό των αγροτών.
Ο Κυκεώνας αναφέρεται στα ομηρικά κείμενα. Η Ιλιάδα περιγράφεται ως ένα ποτό αποτελούμενο από κριθάρι ή βρώμη, νερό, βότανα, αλλά και τριμμένο τυρί αιγών (XI. 638-641).
Ο Κυκεώνας αναφέρεται στα ομηρικά κείμενα. Η Ιλιάδα περιγράφεται ως ένα ποτό αποτελούμενο από κριθάρι ή βρώμη, νερό, βότανα, αλλά και τριμμένο τυρί αιγών (XI. 638-641).
Στην Οδύσσεια του ο Όμηρος γράφει πως η Κίρκη προσθέτει μέλι και έδωσε το μαγικό της φίλτρο στον Οδυσσέα (Χ. 234).
Στον ομηρικό ύμνο η θεά Δήμητρα αρνείται το κόκκινο κρασί και δέχεται τον καμένο Κυκεώνα από νερό και κριθάρι.
Ο Ερμής το συστήνει, στην Ειρήνη του Αριστοφάνη (V. 712), στον ήρωα που έφαγε πάρα πολλά ξηρά φρούτα και καρύδια, μιας και θεωρείτω ότι είχε χωνευτικές ιδιότητες.
Σε μία προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα του πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι στη διάρκεια δύο χιλιετιών, είχαν οράματα χρησιμοποιώντας τον Κυκεώνα κατά τη διάρκεια της τελετής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, εικάζεται ότι το κριθάρι που χρησιμοποιούνταν ήταν μολυσμένο από τον παρασιτικό μύκητα Ερυσίβη, οι ψυχοενεργές ιδιότητες του μύκητα προκάλεσαν την έντονη εμπειρία που περιέγραφαν οι συμμετέχοντες στα Ελευσίνια.
Τι έπιναν και... δεν έδιναν οι μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια;
Στον ομηρικό ύμνο η θεά Δήμητρα αρνείται το κόκκινο κρασί και δέχεται τον καμένο Κυκεώνα από νερό και κριθάρι.
Ο Ερμής το συστήνει, στην Ειρήνη του Αριστοφάνη (V. 712), στον ήρωα που έφαγε πάρα πολλά ξηρά φρούτα και καρύδια, μιας και θεωρείτω ότι είχε χωνευτικές ιδιότητες.
Σε μία προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα του πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι στη διάρκεια δύο χιλιετιών, είχαν οράματα χρησιμοποιώντας τον Κυκεώνα κατά τη διάρκεια της τελετής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, εικάζεται ότι το κριθάρι που χρησιμοποιούνταν ήταν μολυσμένο από τον παρασιτικό μύκητα Ερυσίβη, οι ψυχοενεργές ιδιότητες του μύκητα προκάλεσαν την έντονη εμπειρία που περιέγραφαν οι συμμετέχοντες στα Ελευσίνια.
Τι έπιναν και... δεν έδιναν οι μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια;
Τι περιείχε ο κυκεώνας, το κοκτέιλ που έπιναν οι προχωρημένοι πρόγονοί μας;
Είναι τα ερωτήματα με τα οποία ασχολούνται τρεις επιστήμονες στα βιβλία τους που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Κυκεών tales». Πρόκειται για τα «Ο δρόμος για την Ελευσίνα:
Αποκαλύπτοντας το μυστικό των Μυστηρίων» των Γκόρντον Γουόσον, Αλμπερτ Χόφμαν, Καρλ Ρακ και «Τα μυστικά της Αρχαίας Ελευσίνας: Τα ιερά μανιτάρια της θεάς» του Κ. Ρακ.
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
Ο μύθος της Περσεφόνης
Οι Ελευσίνιοι της έδωσαν να πιει κυκεώνα, ένα ποτό φτιαγμένο από κριθάρι, νερό και δυόσμο. Η θεά όμως απαρηγόρητη έστρεψε το θυμό της στη γη εμποδίζοντας να βλαστήσει οποιοσδήποτε καρπός.
Σύμφωνα με το μύθο, η ομορφιά της Περσεφόνης θάμπωσε τον πανίσχυρο θεό του σκότους Πλούτωνα. Η γη άνοιξε και την κατάπιε. Αναζητώντας την, η Δήμητρα κατέφυγε στην Ελευσίνα.
Ο μύθος της Περσεφόνης
Οι Ελευσίνιοι της έδωσαν να πιει κυκεώνα, ένα ποτό φτιαγμένο από κριθάρι, νερό και δυόσμο. Η θεά όμως απαρηγόρητη έστρεψε το θυμό της στη γη εμποδίζοντας να βλαστήσει οποιοσδήποτε καρπός.
Η πόλη απειλήθηκε με λιμό και τότε ο Δίας διέταξε τον Ερμή να φέρει πίσω την Περσεφόνη. Εντέλει αποφασίστηκε η κόρη να ζει έξι μήνες με τη μητέρα της και τους υπόλοιπους στον Αδη. Η Δήμητρα επέτρεψε στη γη της Ελευσίνας να ξανακαρπίσει κι έτσι θεσμοθετήθηκαν τα Ελευσίνια Μυστήρια.
Οι τρεις συγγραφείς Γουόσον, Χόφμαν και Ρακ καταγράφουν την εμπειρία τους ψάχνοντας να βρουν τις ουσίες που βοηθούσαν τους μύστες να φθάσουν στο σημείο βίωσης των Μυστηρίων.
Οι τρεις συγγραφείς Γουόσον, Χόφμαν και Ρακ καταγράφουν την εμπειρία τους ψάχνοντας να βρουν τις ουσίες που βοηθούσαν τους μύστες να φθάσουν στο σημείο βίωσης των Μυστηρίων.
Ολα άρχισαν την... καρπερή δεκαετία του '70. Ο Γκ. Γουόσον (οικονομολόγος αλλά και φανατικός μυκητολόγος) είχε την τρελή ιδέα να ψάξει τι τάιζαν ή και πότιζαν τους μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Γι' αυτό κατέφυγε στον φίλο του χημικό Αλμπερτ Χόφμαν. Στόχος ήταν να καταλάβει αν μπορούσαν οι αρχαίοι Ελληνες ν' απομονώσουν μια ουσία από φυτά που υπήρχαν τότε στο Θριάσιο Πεδίο.
Γι' αυτό κατέφυγε στον φίλο του χημικό Αλμπερτ Χόφμαν. Στόχος ήταν να καταλάβει αν μπορούσαν οι αρχαίοι Ελληνες ν' απομονώσουν μια ουσία από φυτά που υπήρχαν τότε στο Θριάσιο Πεδίο.
Η προσοχή είχε στραφεί σ' ένα παράσιτο της σίκαλης και πιο συγκεκριμένα στην «ερυσιβώδη όλυρα» ή «εργότιο της σίκαλης».
Χημικές ενώσεις που περιέχονταν σ' αυτό το παράσιτο είχε χρησιμοποιήσει ο Χόφμαν πριν από χρόνια για να παρασκευάσει το LSD για θεραπευτικούς λόγους.
Επειδή, όμως, δεν είχαν στοιχεία για το αν η σίκαλη ήταν γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, αναζητούσαν το παράσιτο ως συστατικό στο σιτάρι ή στο κριθάρι.
Χημικές ενώσεις που περιέχονταν σ' αυτό το παράσιτο είχε χρησιμοποιήσει ο Χόφμαν πριν από χρόνια για να παρασκευάσει το LSD για θεραπευτικούς λόγους.
Επειδή, όμως, δεν είχαν στοιχεία για το αν η σίκαλη ήταν γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, αναζητούσαν το παράσιτο ως συστατικό στο σιτάρι ή στο κριθάρι.
Η έρευνα απέδειξε ότι το παράσιτο υπήρχε και σε άλλα δημητριακά. Με δεδομένο ότι ο κυκεώνας περιείχε κριθάρι, ξεκίνησαν τα πειράματα.
Τότε εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Καρλ Ρακ, καθηγητής κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Τότε εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Καρλ Ρακ, καθηγητής κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Ειδικευμένος στις εκστατικές τελετές των αρχαίων Ελλήνων, εθεωρείτο θιασώτης της χρήσης ουσιών -που βάφτισε ο ίδιος «ενθεογενείς»- οι οποίες οδηγούσαν σε κατάσταση έμπνευσης και καταληψίας.
Η συνεργασία των τριών επιστημόνων οδήγησε στο βιβλίο «Ο δρόμος για την Ελευσίνα: Αποκαλύπτοντας το μυστικό των Μυστηρίων» που εκδόθηκε το 1978 στις ΗΠΑ.
Η συνεργασία των τριών επιστημόνων οδήγησε στο βιβλίο «Ο δρόμος για την Ελευσίνα: Αποκαλύπτοντας το μυστικό των Μυστηρίων» που εκδόθηκε το 1978 στις ΗΠΑ.
Αρχικά κυνηγήθηκε στην Αμερική και χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να επανεκδοθεί, με τελευταία την τρίτη έκδοση του 2008.
Παρά τις αμφιβολίες που μπορεί να εγείρει η θεωρία των επιστημόνων σχετικά με τις ουσίες που έπαιρναν οι μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια, τα ερωτήματα παραμένουν:
Ποια ήταν τελικά τα συστατικά του κυκεώνα; Ο Ομηρικός Υμνος στη Δήμητρα δίνει τη «σωστή» συνταγή;
Η θέση του χριστιανισμού
«Τα βιβλία, πέρα από την εμπειρία του Χόφμαν να παρασκευάσει και να πιει κυκεώνα, αγγίζουν κι άλλα θέματα», επισημαίνει ο υπεύθυνος του μικρού εκδοτικού οίκου «Κυκεών tales»
Και συνεχίζει: «Γιατί τέτοιες ουσίες χρησιμοποιούνταν στα Ελευσίνια Μυστήρια και γιατί εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται και σήμερα από ινδιάνικες φυλές κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών; Και γιατί μια τέτοια χρήση απορρίπτεται στη χριστιανική λειτουργία;
Η απάντηση είναι ότι ο χριστιανισμός λατρεύει μια θεϊκή δύναμη ενθρονισμένη στον Παράδεισο, δηλαδή μια δύναμη που υπάρχει έξω από το άτομο. Αντίθετα, στην Ελευσίνα, το ζητούμενο ήταν μια σπάνια οραματική εμπειρία που μετέτρεπε τα άτομα σε μύστες».
Ο Καρλ Ρακ, ο μόνος επιζών σήμερα, συνέχισε τις έρευνες μόνος του, στον ίδιο δρόμο. Το 2006 εκδόθηκε στις ΗΠΑ το βιβλίο του «Τα μυστικά της Αρχαίας Ελευσίνας: Τα ιερά μανιτάρια της θεάς».
Πρόσφατα επισκέφθηκε τα απομεινάρια του Τελεστηρίου στην Ελευσίνα και παραδέχτηκε ότι δεν χρειάζεται να «πίνει» κάτι για να νιώθει καλά εκεί... *
Ο Καρλ Ρακ, ο μόνος επιζών σήμερα, συνέχισε τις έρευνες μόνος του, στον ίδιο δρόμο. Το 2006 εκδόθηκε στις ΗΠΑ το βιβλίο του «Τα μυστικά της Αρχαίας Ελευσίνας: Τα ιερά μανιτάρια της θεάς».
Πρόσφατα επισκέφθηκε τα απομεινάρια του Τελεστηρίου στην Ελευσίνα και παραδέχτηκε ότι δεν χρειάζεται να «πίνει» κάτι για να νιώθει καλά εκεί... *
Ορισμένοι ζυθοποιοί έχουν αρχίσει να αναδημιουργούν αρχαίες συνταγές μπύρας. Τα αποτελέσματα φαίνονται νόστιμα. Δείτε αυτό το
Αναδημιουργία Αρχαίων ζύθων
Για τον καθηγητή Travis Rupp του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, ο καλύτερος τρόπος για να ξαναγυρίσετε τους αρχαίους πολιτισμούς είναι σε γυάλινο ποτήρι.
ΒΙΝΤΕΟ:
Αυτή η μπύρα 1.100 ετών είναι για εσάς:
Για τον καθηγητή Travis Rupp του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, ο καλύτερος τρόπος για να ξαναγυρίσετε τους αρχαίους πολιτισμούς είναι σε γυάλινο ποτήρι.
Ο Rupp εργάζεται σε μια ομάδα ειδικών έργων στην Avery Brewing Company για να παρασκευάζει μπύρες με τον τρόπο που έκαναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Περουβιανοί και οι Βίκινγκς.
Ενώ οι μπύρες αυτές διαφέρουν σίγουρα από τους σημερινούς απογόνους τους, στο τέλος της ημέρας, ένας κρύος προγονικός τρόπος παρασκευής είναι πάντα καλό πράγμα. Στην υγειά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου