Βιώνουμε μία εποχή που η ανθρώπινη λογική υπαγορεύει ότι το μόνο που είναι "αληθινό και πραγματικό" είναι αυτό που αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις του ανθρώπου. Τα περισσότερα τεχνολογικά μέσα έχουν επιστρατευτεί για να μας πείσουν για αυτό ώστε ο άνθρωπος έρμαιο της υποδούλωσης της ύλης να μην μπορεί να δει "πέρα από την μύτη του", και μάλιστα τόσο μεγάλη είναι η πλύση εγκεφάλου ώστε η ανθρωπότητα στην πλειοψηφία της δεν δίνει καν βάση στα νέα επιτεύγματα της επιστήμης.
Στην Αμερική πριν λίγα χρόνια έγινε ένα γκάλοπ με την ερώτηση «εάν η Γη γυρίζει». Οι περισσότεροι απάντησαν «όχι» και μάλιστα έπεσαν από τα σύννεφα όταν τους διαβεβαίωσαν ότι η Γη γυρίζει. Έτσι λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από την φράση, «τα φαινόμενα απατούν». Και πώς να μην απατούν άλλωστε αφού η Γη γυρίζει και εμείς αισθανόμαστε ακίνητοι; Ο Ήλιος τρέχει με το τέθριππο άρμα του κάθε μέρα από την Ανατολή προς την Δύση ενώ στην ουσία η Γη γυρίζει με μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι περιστρέφεται ο Ήλιος και άρα η Γη μετακινείται καθημερινά στο ουράνιο στερέωμα και όχι ο Ήλιος. Τα πάντα στο σύμπαν, κινούνται. Τα αστέρια-ήλιοι, ολόκληρα συμπλέγματα αστερισμών ανατέλλουν, μεσουρανούν και δύουν. Οι πλανήτες περιστρέφονται, όλο το Ηλιακό μας Σύστημα περιστρέφεται. Και όμως, εμείς αυτό δεν το αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε γήινες αισθήσεις μας. Τελικά, συμπεραίνουμε, ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Και ποια είναι η πραγματικότητα άλλωστε; Υπάρχουν «πραγματικότητες» ή «πιθανότητες» τελικά;
Ακόμα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε μία «πραγματικότητα» ή μία «πιθανότητα»; Διαθέτουμε ένα υλικό σώμα, αυτό βλέπουμε και αυτό αποδεχόμαστε. Εάν μας λέγανε ότι δεν έχουμε μόνο αυτό το σώμα αλλά και έναν αριθμό από αόρατα σώματα, δικά μας, θα νομίζαμε ότι μας μιλούν για εξωγήινους ενώ δεν είναι λίγες οι γήινες θρησκείες που θα μας είχαν αφορίσει. Και όμως, η μηχανή Κίρλιαν πριν από αρκετά χρόνια απέδειξε ότι γύρω από το υλικό μας σώμα υπάρχουν και άλλα αόρατα σώματα που εμείς δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε με τις πέντε αισθήσεις μας.
Ας κοιτάξουμε τώρα γύρω μας. Αντικρίζουμε έναν κόσμο, που μας έμαθαν να τον αναγνωρίζουμε ως «μοναδικό και πραγματικό», και μάλιστα τόσο μοναδικό και πραγματικό ώστε πολλοί θεωρούν ότι τίποτα άλλο δεν υπάρχει σε ολόκληρο το σύμπαν εκτός από την Γη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το σύμπαν είναι νεκρό και η μόνη ζωή είναι αυτή στην Γη, όπως επίσης είναι ακόμα περισσότεροι εκείνοι που δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι η ζωή έχει πολλά πρόσωπα και είναι ανάλογη με τον πλανήτη που ενσαρκώνεται κάποια ψυχή.
Πόσο γεωκεντρική-εγωκεντρική άραγε είναι αυτή η πεποίθηση; Και γιατί να μην είναι άλλωστε; Εδώ ολόκληρος Αριστοτέλης που επηρέασε και επηρεάζει την δυτική λογική είχε αναπτύξει ένα γεωκεντρικό σύστημα στο οποίο έλεγε ότι όλοι οι πλανήτες, οι ήλιοι και το σύμπαν περιστρέφονται γύρω από την Γη, η οποία παραμένει στον χώρο μετέωρη και ακίνητη. Και όταν εμφανίστηκαν ο Θαλής ο Μιλήσιος, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης και Ηράκλειτος για να μας πουν ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, οι περισσότεροι εξορίστηκαν ως «βάρβαροι» ή «σκοτεινοί». Σήμερα βέβαια το γεωκεντρικό σύστημα του Αριστοτέλη έχει αντικατασταθεί από το ηλιοκεντρικό.
Αυτό λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε σήμερα είναι ένας κόσμος ακίνητος, σε τάξη ακριβώς όπως προστάζει η ανθρώπινη λογική. Πως θα μας φαινόταν τώρα αν κάποιος μας αποδείκνυε ότι όλα αυτά που τόσο έντεχνα έχει ταξινομήσει η λογική μας απλώς είναι μία ψευδαίσθηση; Όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας είναι είδωλα, αντικατοπτρισμοί ή διαθλάσεις; Πως θα μας φαινόταν εάν κάποιος μας έλεγε ότι τόσο ο άνθρωπος, όσο και ο κόσμος που τον περιβάλλει είναι απλώς «ενεργειακά σημεία» που αναβοσβήνουν με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα στον χώρο; Πως θα μας φαινόταν εάν κάποιος μας έλεγε ότι το σώμα που έχουμε τώρα, στο επόμενο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου θα έχει αντικατασταθεί με ένα άλλο σώμα, πανομοιότυπο, και ότι η αιτία θα είμαστε εμείς για αυτήν την αντικατάσταση; Πως θα μας φαινόταν εάν κάποιος μας έλεγε ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ενεργειακά σημεία που εμφανιζόμαστε στον χώρο και ότι το επόμενο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου έχουμε αναχωρήσει για το βαθύ παρελθόν του σύμπαντος;
Εξωπραγματικές τοποθετήσεις; Όχι και τόσο, διότι σήμερα η κβαντική επιστήμη αυτό ακριβώς υποστηρίζει. Μας λέει ότι τόσο εμείς όσο και ο κόσμος που παρατηρούμε γύρω μας είναι ένα αποτέλεσμα κάποιων «ενεργών σημάτων» που έρχονται από το πουθενά μέσα από το βαθύ και παγωμένο σύμπαν, αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο, διαθλώνται στον Αρχέγονο Ωκεανό με την βοήθεια της Τηθύος, αποκωδικοποιούνται από τις αισθήσεις του παρατηρητή – ανθρώπου και μορφοποιούνται στην ύλη.
Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι το σύμπαν είναι δομημένο με αριθμούς και ότι αυτοί οι αριθμοί στέλνουν «σήματα». Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες δικαίως ονόμαζαν το σύμπαν, φύση, όπως επίσης δικαίως ονόμαζαν το «ανθρώπινο σώμα», «σήμα», διότι ο άνθρωπος είναι εκείνος που ως παρατηρητής αλληλεπιδρά με αυτό το «απόκοσμο ενεργό σήμα» που έρχεται από το βαθύ σύμπαν, και έτσι συμβάλλει στην μορφοποίηση αυτού του κόσμου που ονομάζουμε «αισθητό» διότι αποκωδικοποιείται από τις πέντε ανθρώπινες αισθήσεις.
Όλος αυτός ο αισθητός κόσμος που μας περιβάλλει μοιάζει με ένα Διονυσιακό θέατρο, στο οποίο εμείς καλούμαστε να παίξουμε τον ρόλο του συμπαντικού παρατηρητή. Ένας συμπαντικός παρατηρητής είναι μία φυσική οντότητα που σαφώς δεν αιωρείται στο διάστημα. Βρίσκεται επάνω στον πλανήτη, αλληλεπιδρά με το σύμπαν και μορφοποιεί αποκωδικοποιώντας το σήμα που λαμβάνει.
Ο Λουντέμης στο βιβλίο του «Ένα παιδί μετράει τα Άστρα» λέει σε κάποιο σημείο: «Βάλε την δύση ένα βαρκάκι να λειώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπήρχε μάτι να το δει θα ήταν ομορφιά;». Όπως λοιπόν χρειάζεται το ανθρώπινο μάτι να παρατηρήσει το βαρκάκι στην δύση ώστε να αναδυθεί μέσα από αυτήν την εικόνα η αίσθηση της ομορφιάς έτσι και η κβαντική φυσική μας λέει ότι για να μορφοποιηθεί και να γίνει αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, πρέπει να υπάρχει έστω και ένας παρατηρητής που θα αλληλεπιδράσει με το σήμα που έρχεται από το βαθύ σύμπαν και φέρει την χαώδη καταρχήν πληροφορία της υλοποίησης του αισθητού κόσμου. Έτσι και μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει ο αισθητός κόσμος. Εάν επάνω στην Γη δεν υπήρχε έστω και ένας παρατηρητής δεν θα μπορούσε να υπάρξει και ο αισθητός κόσμος. Αυτή η καταρχήν χαώδης πληροφορία μετά από μία διαδικασία θα εισέλθει στο πλανητικό πεδίο υλοποίησης του πλανήτη, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στο μορφογενετικό πεδίο και στο πεδίο του παρατηρητή, όπου θα μπει μία "τάξη" και κατόπιν θα αναπαραχθεί ένα δεύτερο ενεργό σήμα το οποίο θα αλληλεπιδράσει με τον παρατηρητή που βρίσκεται στην επιφάνεια του πλανήτη.
Στην 3η υλική διάσταση της Γης εμείς οι άνθρωποι – παρατηρητές βλέπουμε όλοι τον «ίδιο κόσμο». Αυτό συμβαίνει διότι η πληροφορία αυτού του κόσμου που έρχεται από το βαθύ σύμπαν πριν αλληλεπιδράσει με τον παρατηρητή, ενυπάρχει στο πλανητικό μορφογενετικό πεδίο της δημιουργίας του γήινου (στην προκειμένη περίπτωση) κόσμου, το οποίο πεδίο περιβάλλει τον πλανήτη, είναι αόρατο και ανήκει στην 4η διάσταση.
Σε αυτήν την ανάρτηση θα εξετάσουμε αυτό το μορφογενετικό πλανητικό πεδίο σε συλλογικό επίπεδο για να κατανοήσουμε πως εμείς οι άνθρωποι βλέπουμε τον «ίδιο κόσμο». Να δούμε πως λειτουργεί αυτό το πεδίο και τι συμβαίνει στα υπο-πεδία του. Θα κατανοήσουμε επίσης πως ένα πλανητικό μορφογενετικό πεδίο επηρεάζει τόσο τον πλανήτη και τους κατοίκους του αλλά επηρεάζεται και από αυτούς.
Πριν μπούμε όμως σε αυτήν την διαδικασία της αποκωδικοποίησης θα πρέπει να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι το Πλανητικό Μορφογενετικό Πεδίο. Και πριν από αυτό να αναφέρουμε τις διαστάσεις των χώρων. Οι διαστάσεις – σφαίρες αυτές δεν είναι οι γνωστές χωρικές διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος, χρόνος και βάθος). Αφορούν χώρους του σύμπαντος που είναι δομημένοι με διαφορετική δόνηση και ενέργεια ο καθένας και δεν βρίσκονται ο ένας επάνω στον άλλο αλλά όπως θα διαπιστώσουμε ο χώρος με την μεγαλύτερη και πιο εκλεπτυσμένη δόνηση έρχεται μέσα από κάποιον χώρο με χαμηλότερη και πιο τραχιά δόνηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι το κάθε επίπεδο υστερεί σε κάτι από το άλλο. Απλώς, είναι διαφορετικά και η συμπαντική νομοτέλεια έχει δομήσει έτσι το σύμπαν ώστε η γενικότερη εξέλιξη να ακολουθεί την φυσική ροή. Κάθε πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος διαθέτει τέσσερις διαστάσεις.
Στην 1η διάσταση – πεδίο του πλανήτη ανήκουν τα ορυκτά, τα πετρώματα, οι κρύσταλλοι και οι πέτρες (λάας). Στην 2η διάσταση – πεδίο του πλανήτη ανήκουν τα φυτά και τα ζώα. Στην 3η διάσταση του πλανήτη ανήκουν οι άνθρωποι (όσον αφορά την Γη). Στην 4η διάσταση του πλανήτη ανήκουν τα αιθερικά πεδία υλοποίησης του πλανήτη, όπως επίσης τα μορφογενετικά πεδία και τα ακασικά αρχεία. Ακασικά αρχεία στα σανσκριτικά (πρωτο-αρχαιοελληνική συμβολική διάλεκτος) σημαίνει «αρχεία βιβλιοθήκης ιστορίας ενός πλανήτη. Κάθε πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος έχει αυτές τις τέσσερις διαστάσεις. Οι τρεις πρώτες είναι ορατές και μετρήσιμες. Η τέταρτη είναι αόρατη.
Στην 5η διάσταση του σύμπαντος, πλέον μιλούμε για τον συμπαντικό αστρικό χώρο, έχουμε τα Αρχέτυπα. Η 5η διάσταση έχει μία ιδιομορφία. Απορρέει από την 6η και στα τρία πρώτα της επίπεδα (σύνολο 7 επίπεδα) έχει την ενέργεια «σφαίρας». Εκεί μετασχηματίζονται και προετοιμάζονται τα αρχέτυπα που απορρέουν από την 6η σφαίρα ως πληροφορία. Κατόπιν προχωρούν προς τα 4 κατώτερα επίπεδα της 5ης διάστασης και εδραιώνουν την θέση τους ως Αρχέτυπα που πρόκειται να προωθηθούν στην 4η διάσταση, να μπουν σε τάξη και να προωθηθούν περαιτέρω προς υλοποίηση.
Στην 6η σφαίρα (πλέον μιλάμε για σφαιρικές ενέργειες) του σύμπαντος έχουμε τους θεούς Δημιουργούς που λαμβάνουν την «Πληροφορία της δημιουργίας των Κόσμων». Στην 7η σφαίρα έχουμε τον επικεφαλής των θεών δημιουργών τον Δεύτερο Δημιουργό Νου, την Ζεύξη, τον Ζευ, ο οποίος προβάλλεται στην 6η σφαίρα ως «Δίας» καθώς διασπάται και γίνεται ο γενεσιουργός θεός όλων των βοηθών δημιουργών. Στην 8η σφαίρα τώρα έχουμε τον Πρώτο Νου, την Πρώτη Ιδέα, την Πρώτη Αιτία, που συνέλαβε την Ιδέα της Δημιουργίας των Κόσμων και που μέσα από αυτόν «ξεπήδησε» η πρώτη ακτινωτή οντότητα, και μετάφερε την πληροφορία στον Δεύτερο Νου.
ΜΟΡΦΟΓΕΝΕΤΙΚΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ: Το μορφογενετικό πλανητικό πεδίο είναι μία αόρατη ενεργειακή βάση-πεδίο που καταγράφει όλες τις λεπτομέρειες ενός πλανήτη. Εκεί βρίσκονται και τα λεγόμενα «ακασικά» αρχεία, η βιβλιοθήκη της ιστορίας κάθε πλανήτη με όλα του τα δρώμενα. Το μορφογενετικό πλανητικό πεδίο επηρεάζει την ροή της ζωής των παρατηρητών και επηρεάζεται επίσης από αυτούς. Βρίσκεται στο μεσοδιάστημα της 4ης και της 5ης διάστασης λίγο πριν τον χώρο του πλανητικού πεδίου υλοποίησης.
Μοιάζει σαν ένας ουράνιος αόρατος θόλος που περιβάλλει τον πλανήτη, στην προκειμένη περίπτωση την Γη, και λαμβάνει όλες τις πληροφορίες από ανθρώπους παρατηρητές. Εάν το ποσοστό των παρατηρητών είναι 51% και στέλνουν μία συγκεκριμένη πληροφορία από αυτό που παρατηρούν από τον πλανήτη, τότε το μορφογενετικό πεδίο εγκαθιδρύει την πληροφορία αυτήν στην βάση του. Για παράδειγμα, ας θεωρήσουμε ότι το 51% των γήινων παρατηρητών βλέπουν έναν Ήλιο και ένα Φεγγάρι. Αυτή η πληροφορία μεταφέρεται στο μορφογενετικό πεδίο και εδραιώνεται.
Έτσι λοιπόν, όταν μία ψυχή έρχεται από το βαθύ σύμπαν και οδεύει προς μορφοποίηση, από την στιγμή που θα επιλέξει τον συγκεκριμένο πλανήτη για να υλοποιήσει το σώμα που θα φέρει, περνά πρώτα από το μορφογενετικό πεδίο, όπου παραλαμβάνει τις γενικές, συλλογικές πληροφορίες του πλανήτη. Στην προκειμένη περίπτωση η συνειδητότητα της ψυχής καταγράφει έναν Ήλιο και ένα Φεγγάρι. Αφού η ψυχή πάρει όλες τις πληροφορίες περνάει στο πεδίο της προσωπικής της υλοποίησης και αρχίζει να πλέκει το σώμα που θα φέρει στον συγκεκριμένο πλανήτη μέσα από μία διαφορετική διεργασία.
Η νέα αυτή ψυχή λοιπόν όταν μορφοποιηθεί επάνω στον πλανήτη της Γης θα έχει την πληροφορία ότι θα βλέπει έναν Ήλιο και ένα Φεγγάρι. Επειδή όμως λίγο μετά το πεδίο υλοποίησης η ψυχή θα περάσει τον Αρχέγονο Ωκεανό της Λήθης θα «ξεχάσει» αυτήν την πληροφορία νοητικά για να την «ενθυμηθεί» αργότερα επάνω στον πλανήτη καθώς είναι καταγεγραμμένη στην ψυχική κυτταρική της μνήμη. Κάπως έτσι λειτουργεί η «Ανάμνηση» που αναφέρει ο Πλάτωνας.
Πως αλλάζει τώρα η πληροφορία στο πλανητικό μορφογενετικό πεδίο. Εάν κάποιοι άνθρωποι παρατηρητές αναπτύξουν τις αιθερο-αστρικές τους αισθήσεις και δεν αρκεστούν μόνο στις γήινες, στις υλικές, τότε μπορεί να βρεθούν σε ένα πεδίο του μορφογενετικού πεδίου όπου λαμβάνουν την πληροφορία ότι μέσα στην ιστορία του πλανήτη της Γης δεν υπάρχει ένας Ήλιος αλλά δύο ή ακόμα και τρεις. Ή δεν υπάρχει μόνο ένα Φεγγάρι αλλά και δεύτερο και τρίτο. Αυτή η πληροφορία ίσως κάποτε να ίσχυε για τους κατοίκους της Γης αλλά επειδή κάποια στιγμή «σταμάτησε» η επαρκής ποσοστιαία αλληλεπίδραση των γήινων παρατηρητών, η πληροφορία αντικαταστάθηκε.
Όταν λοιπόν το ποσοστό των γήινων παρατηρητών με τις αιθερο-αστρικές τους αισθήσεις ξεπεράσει το 51% και φθάνει στο 51,5%, η αλληλεπίδραση της νέας πληροφορίας φθάνει στο μορφογενετικό πεδίο του πλανήτη και τότε αλλάζει η βάση δεδομένων καθώς η νέα πληροφορία αντικαθιστά την παλαιά. Η παλαιά πληροφορία του ενός Ήλιου και του ενός Φεγγαριού περνά στο πεδίο των «Ακασικών Αρχείων της Ιστορίας» ως «Ανάμνηση» και η νέα «ισχύουσα πληροφορία», το «εδώ και τώρα» είναι μία νέα πληροφορία που αναφέρει ότι ο παρατηρητής βλέπει δύο Ήλιους και δύο Φεγγάρια από τον πλανήτη Γη. Εάν το ποσοστό σταθεροποιηθεί και έχει αυξητικές τάσεις, τότε οι νέες ψυχές που θα ενσαρκωθούν από εδώ και πέρα στον πλανήτη θα βλέπουν δύο Ήλιους και δύο Φεγγάρια.
Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε τώρα γιατί στην Αρχαία Ατλαντίδα οι άνθρωποι έβλεπαν δύο Φεγγάρια και η «ανάμνηση» λέει ότι το «ένα έπεσε». Δεν έπεσε το ένα Φεγγάρι, οι άνθρωποι βούτηξαν με το κεφάλι πιο βαθιά στην βαριά ύλη και όταν το ποσοστό των βουτηγμένων ανθρώπων έφτασε στο 51.5%, και επειδή το δεύτερο Φεγγάρι ήταν πιο μακριά από το πρώτο, άλλαξε η πληροφορία του πλανητικού μορφογενετικού πεδίου των δύο Φεγγαριών και έτσι αντικαταστάθηκε. Όσοι λοιπόν γεννήθηκαν μετά από αυτό το γεγονός έβλεπαν ένα Φεγγάρι, ενώ το δεύτερο έγινε μία ανάμνηση, πέρασε στην «αόρατη καταγεγραμμένη ιστορία του πλανήτη (ακασικά αρχεία) και ίσως σήμερα είναι ένας πολύ λαμπερός πλανήτης, ο πιο κοντινός στην Γη. Η Αφροδίτη ίσως;
Το θέμα είναι, ότι όποια πληροφορία έχει περάσει ως ανάμνηση στα ακασικά αρχεία, είναι πάντα διαθέσιμη αρκεί το ποσοστό των αφυπνισμένων ανθρώπων να φτάσει στο 51,5% με φυσικούς τρόπους και όχι με τεχνητούς.
Με πιο απλά λόγια, βλέπουμε στην Γη ή από την Γη αυτά που εμείς οι ίδιοι έχουμε καταγράψει στα δικά μας πλανητικά μορφογενετικά πεδία. Τα μορφογενετικά πεδία αντιδρούν και αλλάζουν με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την φαντασία και κυρίως με τις πεποιθήσεις μας.
Επάνω σε αυτήν την θεωρεία βασίζονται τα περισσότερα ΜΜΕ ώστε να κάνουν την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου για να μην μαζευτεί ποτέ η κρίσιμη μάζα και αλλάξει η πληροφορία των μορφογενετικών πεδίων.
Η αλλαγή της πληροφορίας των πλανητικών μορφογενετικών πεδίων σε συλλογικό επίπεδο δεν είναι μία απλή διαδικασία. Δεν ξυπνάμε ένα πρωί και παίρνουμε την απόφαση να αλλάξουμε μία πληροφορία. Χρειάζεται μία μεγάλη προσωπική προετοιμασία καθώς μέσα στην «νέα πληροφορία» δεν χωράει καμία «παλαιά». Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, διαβάζουν σε ένα βιβλίο ή κάπου αλλού μία πληροφορία και επειδή δεν την ήξεραν ή δεν την θυμόντουσαν θεωρούν ότι αφυπνίστηκαν. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Η πληροφορία είναι σαφώς μία γνώση, ένα ψεγάδι σοφίας παραπάνω. Εντούτοις η πραγματική αλλαγή έρχεται με την πράξη που πηγάζει μέσα από μία φυσική διαδικασία.
Με τα κβαντικά πεδία ερμηνεύονται οι ξαφνικές εξαφανίσεις πανάρχαιων πολιτισμών επάνω στην Γη, διότι τα κβαντικά σημεία είναι πύλες που μπορούν να αλλάξουν τα πάντα «εν μία νυκτί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου