Όταν αποφασίζεις να πολεμήσεις τη διαφθορά και τη διαπλοκή που έχει θεμελιωθεί για δεκαετίες στη χώρα, θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος και εξαιρετικά προετοιμασμένος.
Ουδείς (ή τουλάχιστον σχεδόν ουδείς) πιστεύει ότι η κατάσταση που ίσχυε μέχρι σήμερα στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο δεν χρειαζόταν ρύθμιση. Όμως ο περίφημος νόμος Παππά ήταν πρόχειρος και είχε σοβαρότατες αδυναμίες. Έμπαζε από πολλές μεριές και δεν έπειθε ότι είχε ως αποκλειστικό στόχο την πάταξη της ασυδοσίας και της ανομίας, καθώς δεν έθετε επί της ουσίας ποιοτικά κριτήρια και άφηνε ορθάνοιχτη τη δυνατότητα γέννησης μιας νέας διαπλοκής.
Ωστόσο, θα ανέμενε κανείς το ΣτΕ - όπως πράττει συνήθως σε τέτοιες πολωτικές περιπτώσεις - να βρει τη χρυσή οδό και να προτείνει σοβαρές βελτιώσεις στο νόμο. Όμως δυστυχώς η ελληνική δικαιοσύνη με τη χθεσινή της απόφαση απέδειξε ότι ο θύλακας διαπλοκής είναι πανίσχυρος και την ελέγχει. Ότι κρίνει με διαφορετικά κριτήρια (αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά, συνταγματικό το "μαύρο" στην ΕΡΤ). Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εισέπραξε το κράτος - απολύτως δίκαια, διότι οι συχνότητες είναι δημόσια περιουσία - επιστρέφονται στους "πένητες" Αλαφούζο, Μαρινάκη και σία. Χρήματα που θα κατευθύνονταν για κοινωνικές δράσεις σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα επιστρέφουν στα ταμεία των μεγαλοκαρχαριών που βιάζουν τη δημοκρατία, την ενημέρωση και το κοινωνικό σύνολο.
Και είναι εξαιρετικά θλιβερό, ακόμη και σε αθλητικούς σταθμούς τύπου Sport Fm, να ακούς τα δημοσιογραφάκια των 300 ευρώ που ανασκολοπίζονται καθημερινά από τους ίδιους μεγαλοεπιχειρηματίες να πανηγυρίζουν για την κήρυξη της αντισυνταγματικότητας του νόμου. Ο κατακερματισμός της εργατικής τάξης και η χρησιμοποίηση των πιο εξαθλιωμένων πλευρών της για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του πιο ασύδοτου τμήματος της επιχειρηματικής τάξης σε όλο του το μεγαλείο.
Όσοι σήμερα πανηγυρίζουν, λοιπόν, ας σκεφτούν ότι η χθεσινή απόφαση του ΣτΕ ήταν μια κομβική πράξη παλινόρθωσης του πιο αισχρού μεταπολιτευτικού κατεστημένου που έχει ζήσει η χώρα. Ενός ακραία νεοφιλελεύθερου/νεοσυντηρητικού κατεστημένου που εκπροσωπείται από ένα πολιτικό προσωπικό απολύτως διεφθαρμένο και απολύτως διαπλεκόμενο με την οικονομική ελίτ του τόπου. Ενός κατεστημένου που έρχεται και πάλι, αυτή τη φορά όχι μόνο για να αποκαταστήσει τη διαφθορά, αλλά για να πάρει εκδίκηση από το "λαουτζίκο", τους "ξυπόλητους", τους "βρωμιάρηδες" (όπως τους αποκαλούν) που τόλμησαν να τους εκδιώξουν από την εξουσία.
Δυστυχώς μπαίνουμε στην πιο σκοτεινή και επικίνδυνη φάση της πρόσφατης ιστορίας της χώρας. Φάση που εγκυμονεί ακόμη και κίνδυνο εδαφικού ακρωτηριασμού με μια κοινωνία βαθύτατα τραυματισμένη και διχασμένη. Και η "αστική" δικαιοσύνη απέδειξε περίτρανα ότι λειτουργεί ακόμη πιο διχαστικά, υπέρ των ολίγων και των ισχυρών και όχι υπέρ του κοινωνικού συνόλου.
ΥΓ Αναρωτιέμαι: Πώς γνώριζε από χθες η Καθημερινή ότι ο νόμος θα κηρυχθεί αντισυνταγματικός; Δεν είναι, άραγε, απολύτως στεγανές οι διαδικασίες της "ανεξάρτητης" ελληνικής δικαιοσύνης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου