Καλώς ή κακώς, η τεχνολογία μας έχει δώσει πια τη δυνατότητα να μπορούμε να επικοινωνούμε με τους φίλους ή τους συγγενείς μας ακόμη κι αν βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης. Έχουμε όχι μόνο τη δυνατότητα να τους ακούμε αλλά και να τους βλέπουμε φυσικά.
Το Skype και άλλες εφαρμογές βιντεοκλήσεων έχουν σώσει κόσμο και κόσμο. Αν έχεις υπολογιστή, κάμερα ή κινητό με ενσωματωμένη κάμερα και φυσικά σύνδεση στο ίντερνετ μπορείς οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας να συνομιλήσεις με τον άνθρωπό σου στην Αμερική, στην Αγγλία, τη Γερμανία και να τον ακούς και να τον βλέπεις λες και βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο του σπιτιού.
Πολλές σχέσεις εξ αποστάσεως έχουν ευεργετηθεί επίσης από τη δυνατότητα βιντεοκλήσεων, καθώς η κάμερα τους προσφέρει την πιο άμεση επικοινωνία και οπτική επαφή που τους έχουν στερήσει τα χιλιόμετρα ή τα μίλια που τους χώρισαν.
Είναι όμως αρκετό να βλέπεις μονίμως το αγαπημένο σου πρόσωπο μονίμως μέσα από μια οθόνη; Αν ναι, για πόσο καιρό;
Η αλήθεια είναι πως τη πραγματική επαφή και τη φυσική παρουσία του άλλου δεν έχει καταφέρει να αντικαταστήσει καμιά εφαρμογή ακόμη.
Στην αρχή ίσως το βρίσκετe και οι δύο διασκεδαστικό. Βλέπετε ο ένας τον άλλο στην οθόνη του υπολογιστή σας, μιλάτε, γελάτε, κάνετε αστεία και μοιράζετε φιλιά και εικονικές αγκαλιές μέσα από ένα γυαλί.
Όταν δεν υπάρχει δυνατότητα κάμερας σας αρκεί η ανταλλαγή μηνυμάτων με τα πληκτρολόγια να παίρνουν φωτιά από τη ταχύτητα και τις ώρες που πληκτρολογείται.
Πάντα, όμως, σου λείπει ο άλλος. Μόλις κλείσει η οθόνη του υπολογιστή ή πείτε καληνύχτα με ένα απλό mail ή μήνυμα στο chat ή στο Facebook, πάλι μόνος θα μείνεις σε ένα άδειο δωμάτιο και θα κοιμηθείς σε ένα επίσης άδειο κρεβάτι.
Ο καιρός περνά και δεν αλλάζει κάτι. Βλέπεις τον άλλο αλλά δεν μπορείς να τον αγγίξεις. Τα φιλιά δεν είναι πραγματικά γιατί πάντα υπάρχει αυτός ο γυάλινος τοίχος ανάμεσά σας.
Δυστυχώς ο έρωτας δεν μπορεί να αρκεστεί στην για μεγάλο χρονικό διάστημα στην επικοινωνία από μακριά. Ο έρωτας δε χρειάζεται ούτε πληκτρολόγια ούτε κάμερες υψηλής ανάλυσης.
Η φωνή του αγαπημένου σου δε θα ακούγεται ποτέ η ίδια μέσα από τα ηχεία και όλα όσα θα λέγατε αν ήσασταν ο ένας ακριβώς πλάι στον άλλο, δε θα τα πείτε ποτέ ούτε μέσα από τα μικρόφωνα, ούτε στα μηνύματα.
Πάντα αυτού του είδους η επικοινωνία θα υστερεί. Πάντα κάθε φορά που η κάμερα θα κλείνει θα σου λείπει και θα του λείπεις ακόμη περισσότερο.
Τελικά οι σχέσεις εξ αποστάσεως και ειδικά αν βρίσκεστε σε άλλη χώρα είναι καταδικασμένες; Αν δεν υπάρχει περίπτωση να είστε κάποια στιγμή στην ίδια χώρα και πόλη, θα απαντήσω πως ναι.
Η απόσταση θα σας κουράσει. Κάποια στιγμή όσο και αναλυτικά να περιγράφεται ο ένας στον άλλο τη καθημερινότητά σας, πάντα ο άλλος θα είναι απών. Δε θα έχετε τι να πείτε στο τέλος. Η διαφορετική καθημερινότητα και η μη αλληλεπίδραση θα σας αλλοτριώσει. Θα έρθει η ώρα που δε θα έχετε να πείτε νέα, γιατί τα νέα σας θα είναι τόσο διαφορετικά που δεν θα έχει πια νόημα.
Άλλη ζωή ο καθένας, άλλες παρέες και στο τέλος θα υπάρξει και άλλος σύντροφος και για τους δυο.
Ναι, είναι άσχημο, ναι ξέρω πως εσύ αγαπητέ αναγνώστη που βιώνεις παρόμοια κατάσταση αυτή τη στιγμή θες να με πυροβολήσεις, αλλά είναι η πικρή αλήθεια. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη πραγματικούς ανθρώπους δίπλα τους. Που θα τους αντιλαμβάνονται κοντά τους με όλες τους τις αισθήσεις.
Η πραγματική ζωή και για τους δυο είναι εκεί έξω. Όχι μπροστά από ένα computer. Μην στερείτε από τον άλλο την ευκαιρία που έχει να του προσφέρει κάποιος άλλος αυτά που δεν μπορείτε να του προσφέρεται εσείς.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για σας τους ίδιους. Μη στερείστε αυτών που σας περιμένουν εκεί έξω, στην πραγματική ζωή όχι την εικονική. Διατηρείστε μια επικοινωνία, θα βρίσκεστε πάντα ο ένας στο μυαλό και τη καρδιά του άλλου, αλλά ζήστε τη ζωή σας. Χωριστά πια.
Γράφει η Ράνια Ψύλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου