Αλλιώς εκφραζόταν ένας άνθρωπος που ονειρευόταν τη δημιουργία μιας κοινωνίας ίσων ευκαιριών για τους ανθρώπους και πολλών δυνατοτήτων για την ατομική εξέλιξη καθενός και αλλιώς κάποιος, που ανέθετε στους νόμους της αγοράς, να διαμορφώσουν τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που δημιουργείτο. Ήταν και οι δύο ειλικρινείς. Αυτό που έλεγαν το εννοούσαν.
Σήμερα, μας κυβερνάει η, εκ προδιαγραφών, πιο «αριστερή» κυβέρνηση που έχει υπάρξει στην Ελλάδα. Μιλάει όλες τις γλώσσες και ενεργεί σύμφωνα με τα μνημόνια των δανειστών μας, με λόγο που ουδέποτε υπήρξε λόγος της Αριστεράς.
Πολιτικές δυνάμεις προερχόμενες από την κεντροδεξιά, χρησιμοποιούν λόγο οικείο στην Αριστερά για να στηρίξουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της κεντροδεξιάς έχουν εισαγάγει στο πολιτικό τους λεξιλόγιο φρασεολογία, τονική και σχήματα, που παραδοσιακά χαρακτήριζαν την Αριστερά.
Τι συμβαίνει;
Η απάντηση είναι ότι όλοι τα λένε όλα, άσχετα με το αν μπορούν να τα υποστηρίξουν και αν τους εκφράζουν. Όλοι χρησιμοποιούν τα ίδια συνθήματα όταν είναι στην αντιπολίτευση, τα οποία μεταβάλλουν ριζικά και κατά τον ίδιο τρόπο όταν γίνονται κυβέρνηση.
Το συμπέρασμα είναι ότι καταστρέφεται και αποδιαρθρώνεται ο Ελληνικός Λόγος. Χάνει τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την ανθρωπιά, που τον χαρακτήριζαν. Και τελικά δεν υπάρχει ελπίδα για κανένα. Γιατί όλοι ισχυρίζονται ότι κάνουν τα ίδια, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ίδιοι. Όχι μόνο τα κόμματα και οι παρατάξεις. Κυρίως οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ισοπεδωθεί και εξαφανισθεί από το προσκήνιο. Και οι οποίοι μπροστά στην έκδηλη αδυναμία τους να μορφοποιήσουν εναλλακτικό Λόγο, που να δικαιολογεί την ενεργό παρουσία τους στα κοινωνικά δρώμενα, παθαίνουν κατάθλιψη.
Όσο πιο ψεύτης είναι κανείς, τόσο ευκολότερα μπορεί να υιοθετήσει χαρακτηριστικά ενός Λόγου που πιστεύει ότι τον ευνοούν συγκυριακά, παρότι μέχρι τότε έκανε το αντίθετο. Και όσο πιο αφερέγγυος και επικίνδυνος για τη Χώρα είναι κανείς, τόσο ευκολότερα μπορεί να αναιρέσει χαρακτηριστικά του Ελληνικού Λόγου, που στήριζαν την εθνική υπόσταση, τη Συλλογική μνήμη και την Ηθική των Ελλήνων και των απανταχού κοινωνιών τους.
Όταν έχεις ανθρωπιά, έχεις όριο μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Όταν μιμείσαι απλώς το Λόγο κάποιων άλλων έχεις μόνο σκοπιμότητες και προφανώς όχι όρια. Άρα έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσεις, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας που υπάρχει σήμερα.
Το τραγικό ερώτημα είναι πώς να καταφέρεις να εκφράσεις την αντίθεσή σου σε κάτι και να μορφοποιήσεις τις προτάσεις σου για κάτι άλλο, όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμες λέξεις. Γιατί όλες έχουν καταληφθεί, διαστρεβλωθεί και αλλοιωθεί από τους «τεχνικούς» της εξουσίας.
Αυτό είναι η βασική αιτία της κατάθλιψης.
Όταν εμφανίζεται τέτοιο αδιέξοδο ή τα παρατάς και πεθαίνεις ή σηκώνεις τα μάτια ψηλά στον Ουρανό, ψάχνοντας μήπως υπάρχει τίποτα και για σένα.
Το έκανα και συνάντησα τα Βιβλία-Διαύλους, για τα οποία μπορείς να πεις πολλά πράγματα. Το κυριότερο όμως είναι ότι πρόκειται για καινούργιο Λόγο. Καινούργιο Λόγο δεν είμαστε ικανοί οι άνθρωποι να φτιάξουμε.
Είμαστε μόνο ικανοί να καταλάβουμε ότι εμφανίσθηκε, να τον βοηθήσουμε, να τον χρησιμοποιήσουμε, να τον εκμεταλλευτούμε για να ομονοήσουμε και να κάνουμε κοινά έργα και να τον υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να επικρατήσει.
Στην περίπτωση, που αυτό συμβεί, θα έχουμε Μέλλον. Στην αντίθετη περίπτωση θα εδραιωθεί στην κοινωνία μας η παντοκρατορία των αδίστακτων και οι υπόλοιποι θα σφιχταγκαλιαστούμε με την κατάθλιψη, χωρίς ελπίδα και προοπτική ζωής.
Σήμερα, μας κυβερνάει η, εκ προδιαγραφών, πιο «αριστερή» κυβέρνηση που έχει υπάρξει στην Ελλάδα. Μιλάει όλες τις γλώσσες και ενεργεί σύμφωνα με τα μνημόνια των δανειστών μας, με λόγο που ουδέποτε υπήρξε λόγος της Αριστεράς.
Πολιτικές δυνάμεις προερχόμενες από την κεντροδεξιά, χρησιμοποιούν λόγο οικείο στην Αριστερά για να στηρίξουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της κεντροδεξιάς έχουν εισαγάγει στο πολιτικό τους λεξιλόγιο φρασεολογία, τονική και σχήματα, που παραδοσιακά χαρακτήριζαν την Αριστερά.
Τι συμβαίνει;
Η απάντηση είναι ότι όλοι τα λένε όλα, άσχετα με το αν μπορούν να τα υποστηρίξουν και αν τους εκφράζουν. Όλοι χρησιμοποιούν τα ίδια συνθήματα όταν είναι στην αντιπολίτευση, τα οποία μεταβάλλουν ριζικά και κατά τον ίδιο τρόπο όταν γίνονται κυβέρνηση.
Το συμπέρασμα είναι ότι καταστρέφεται και αποδιαρθρώνεται ο Ελληνικός Λόγος. Χάνει τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την ανθρωπιά, που τον χαρακτήριζαν. Και τελικά δεν υπάρχει ελπίδα για κανένα. Γιατί όλοι ισχυρίζονται ότι κάνουν τα ίδια, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ίδιοι. Όχι μόνο τα κόμματα και οι παρατάξεις. Κυρίως οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ισοπεδωθεί και εξαφανισθεί από το προσκήνιο. Και οι οποίοι μπροστά στην έκδηλη αδυναμία τους να μορφοποιήσουν εναλλακτικό Λόγο, που να δικαιολογεί την ενεργό παρουσία τους στα κοινωνικά δρώμενα, παθαίνουν κατάθλιψη.
Όσο πιο ψεύτης είναι κανείς, τόσο ευκολότερα μπορεί να υιοθετήσει χαρακτηριστικά ενός Λόγου που πιστεύει ότι τον ευνοούν συγκυριακά, παρότι μέχρι τότε έκανε το αντίθετο. Και όσο πιο αφερέγγυος και επικίνδυνος για τη Χώρα είναι κανείς, τόσο ευκολότερα μπορεί να αναιρέσει χαρακτηριστικά του Ελληνικού Λόγου, που στήριζαν την εθνική υπόσταση, τη Συλλογική μνήμη και την Ηθική των Ελλήνων και των απανταχού κοινωνιών τους.
Όταν έχεις ανθρωπιά, έχεις όριο μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Όταν μιμείσαι απλώς το Λόγο κάποιων άλλων έχεις μόνο σκοπιμότητες και προφανώς όχι όρια. Άρα έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσεις, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας που υπάρχει σήμερα.
Το τραγικό ερώτημα είναι πώς να καταφέρεις να εκφράσεις την αντίθεσή σου σε κάτι και να μορφοποιήσεις τις προτάσεις σου για κάτι άλλο, όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμες λέξεις. Γιατί όλες έχουν καταληφθεί, διαστρεβλωθεί και αλλοιωθεί από τους «τεχνικούς» της εξουσίας.
Αυτό είναι η βασική αιτία της κατάθλιψης.
Όταν εμφανίζεται τέτοιο αδιέξοδο ή τα παρατάς και πεθαίνεις ή σηκώνεις τα μάτια ψηλά στον Ουρανό, ψάχνοντας μήπως υπάρχει τίποτα και για σένα.
Το έκανα και συνάντησα τα Βιβλία-Διαύλους, για τα οποία μπορείς να πεις πολλά πράγματα. Το κυριότερο όμως είναι ότι πρόκειται για καινούργιο Λόγο. Καινούργιο Λόγο δεν είμαστε ικανοί οι άνθρωποι να φτιάξουμε.
Είμαστε μόνο ικανοί να καταλάβουμε ότι εμφανίσθηκε, να τον βοηθήσουμε, να τον χρησιμοποιήσουμε, να τον εκμεταλλευτούμε για να ομονοήσουμε και να κάνουμε κοινά έργα και να τον υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να επικρατήσει.
Στην περίπτωση, που αυτό συμβεί, θα έχουμε Μέλλον. Στην αντίθετη περίπτωση θα εδραιωθεί στην κοινωνία μας η παντοκρατορία των αδίστακτων και οι υπόλοιποι θα σφιχταγκαλιαστούμε με την κατάθλιψη, χωρίς ελπίδα και προοπτική ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου